کتاب نبض واژه

معرفی کتاب نبض واژه

کتاب الکترونیکی «نبض واژه» (شعر فارسی قرن ۱۵) اثر «آمنه روزخوش» و با همکاری انتشارات حسن رسولی منتشر شده است. این مجموعه شامل اشعار کوتاه و بلند با مضامین عاشقانه، اجتماعی و فلسفی است که در قالب‌های متنوعی سروده شده‌اند. «نبض واژه» با نگاهی به دغدغه‌های انسانی و تجربه‌های زیسته، تلاش می‌کند احساسات و افکار شاعر را به زبان شعر بیان کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نبض واژه

مجموعه شعر «نبض واژه» در فضایی معاصر و با زبان امروزی سروده شده است. این کتاب در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و بازتاب‌دهندهٔ دغدغه‌های شاعر دربارهٔ زندگی، عشق، تنهایی، امید و گذر زمان است. اشعار این مجموعه اغلب کوتاه و موجز هستند و با تصاویر و استعاره‌هایی از طبیعت، فصل‌ها و عناصر روزمره، احساسات انسانی را به تصویر می‌کشند. شاعر در این اثر، گاه به مسائل اجتماعی و گاه به تجربه‌های شخصی و درونی خود می‌پردازد و تلاش می‌کند با واژه‌ها، نبض زندگی و عواطف را به خواننده منتقل کند. «نبض واژه» در کنار بیان احساسات فردی، نگاهی به جهان پیرامون و ارتباط انسان با طبیعت و دیگران دارد و از این منظر، مجموعه‌ای متنوع و چندلایه به شمار می‌آید.

چرا باید کتاب نبض واژه را خواند؟

این مجموعه شعر برای کسانی که به دنبال تجربهٔ احساسات عمیق و تامل در مفاهیم انسانی هستند، فرصتی فراهم می‌کند تا با زبان شاعرانه به دنیای درونی و بیرونی خود نگاه تازه‌ای بیندازند. «نبض واژه» با استفاده از تصاویر ملموس و استعاره‌های ساده، لحظات زندگی را به گونه‌ای روایت می‌کند که می‌تواند برای مخاطب، همدلی و هم‌فکری ایجاد کند. خواندن این کتاب، امکان مواجهه با دغدغه‌های مشترک انسانی و لمس زیبایی‌های پنهان در روزمرگی‌ها را فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب نبض واژه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی، کسانی که دغدغه‌های عاطفی، فلسفی یا اجتماعی دارند و افرادی که به دنبال بیان احساسات خود از طریق شعر هستند، می‌توانند از خواندن این کتاب لذت ببرند. همچنین برای کسانی که به دنبال الهام گرفتن از تجربه‌های زیسته و نگاه شاعرانه به زندگی‌اند، این مجموعه مناسب است.

بخشی از کتاب نبض واژه

«در واپسین عمرمجوانی‌اممحو شددر را باز کن ببین آسمانچگونه به کوچه‌های دلتنگمی‌نگردصبح چه غریبانه به صورتم نگاه می‌کندو من خاموشدر انتظار شبافکار سکوتدر انتظارزبان لحظه‌هاگل‌های چادر مادربزرگمپژمرده نیستهنوزتویه‌های برفدستی بر صورتش کشیدسراسر شب باران می‌نوازدباد پنهان می‌کرداندوهشزیر برگ پاییزهراس زمان در بی‌زمانیغوطه‌ور شدن غوغای درونمدر سینه زخمیبه خویش می‌نگردسوز می‌آیداز ته دلبا کلمات سوختهچشمان خمارتبازی می‌کردبا خیالمیاس سفیدم هیچ بهاریبه پای بهار تو نمی‌رسد»