کتاب پوپک

معرفی کتاب پوپک

کتاب الکترونیکی «پوپک (ترانه‌های نازنین محمدی)» مجموعه‌ای از اشعار معاصر فارسی است که توسط «نازنین محمدی» سروده شده و نشر کیمیای اندیشه آن را منتشر کرده است. این اثر در قالب شعر آزاد و کلاسیک، دغدغه‌ها و احساسات شاعر را در مواجهه با عشق، تنهایی، امید، ناامیدی و مسائل اجتماعی بیان می‌کند. «پوپک» در دسته‌بندی شعر فارسی قرن ۱۵ قرار می‌گیرد و برای علاقه‌مندان به شعر معاصر و تجربه‌های شاعرانه، فضایی متفاوت فراهم می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پوپک

«پوپک» مجموعه‌ای از سروده‌های «نازنین محمدی» است که در سال‌های اخیر سروده شده و بازتاب‌دهندهٔ نگاه شاعر به جهان پیرامون، روابط انسانی و تجربه‌های شخصی است. این کتاب در فضایی میان شعر نو و کلاسیک حرکت می‌کند و مضامین متنوعی همچون عشق، جدایی، امید، رنج، مرگ، دغدغه‌های اجتماعی و حتی طنز را در خود جای داده است. اشعار کتاب گاه به زبان محاوره و گاه با زبانی رسمی‌تر سروده شده‌اند و در کنار بیان احساسات فردی، به مسائل جمعی و اجتماعی نیز می‌پردازند. «پوپک» با بهره‌گیری از تصاویر و استعاره‌های تازه، تلاش دارد تجربه‌های زیستهٔ شاعر را به زبانی شاعرانه و گاه انتقادی روایت کند. این مجموعه برای مخاطبانی که به شعر معاصر و بیان صادقانهٔ احساسات علاقه دارند، می‌تواند جذاب باشد.

چرا باید کتاب پوپک را خواند؟

این مجموعه شعر، با تنوع موضوعی و زبانی، فرصت مواجهه با تجربه‌های زیسته و دغدغه‌های شاعر را فراهم می‌کند. «پوپک» از عشق و دلتنگی تا مسائل اجتماعی و امید به آینده را در قالب شعر بیان می‌کند و مخاطب را به تامل دربارهٔ احساسات انسانی و شرایط اجتماعی دعوت می‌کند. خواندن این کتاب می‌تواند برای کسانی که به دنبال کشف لایه‌های عمیق‌تر احساسات و اندیشه‌های شاعرانه هستند، تجربه‌ای متفاوت باشد.

خواندن کتاب پوپک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی، دوستداران ادبیات احساس‌محور و کسانی که دغدغه‌های اجتماعی و فردی را در قالب شعر دنبال می‌کنند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال بیان صادقانهٔ احساسات و تجربه‌های انسانی هستند، پیشنهاد می‌شود.

فهرست کتاب پوپک

- فصل اول: شعرهادر این بخش، اشعار متنوعی با موضوعات عشق، دلتنگی، امید، ناامیدی و مسائل اجتماعی آمده است. شاعر با زبانی گاه محاوره و گاه رسمی، احساسات و تجربه‌های خود را بیان می‌کند.- فصل دوم: اشعار و درد دلاین فصل شامل اشعاری است که بیشتر به بیان درد دل‌ها، دغدغه‌های فردی و اجتماعی و روایت رویاها و واقعیت‌های زندگی می‌پردازد. شاعر در این بخش، با نگاهی انتقادی و گاه طنزآمیز، به مسائل پیرامون خود واکنش نشان می‌دهد.- فصل سوم: گذردر این بخش، اشعار به موضوع گذر زمان، خاطرات، جدایی و تاثیرات آن بر زندگی فردی و جمعی اختصاص یافته است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های تازه، تجربه‌های زیستهٔ خود را روایت می‌کند.

بخشی از کتاب پوپک

«در ان میخانه می‌گردم وی گویی ییابانیستچه دردی در دم دارم که اندک روبه سامانیستکسی می داند این چشمان چرا همواره بارایست؟سرم ی وقفه پر درد است وی شب ها چراغانیست؟!کسی_ دانش ندارد انقدر داند جواب مناک شخصی بداند هم یقین دارم که نادانیست!به من گویند که من مستم؛پس این مایحتج من کو؟در این میخانه خشکیدم که می‌گویند فراوانیستدر ان حظه من و مستی؟ چرا بر من دروغ بستی؟اگ نوم روان گوم کویع پر زشرکامیستاگر باشد مرا ساغربه میدان می روم بی شککه اینست اعتبارمن به این جام و چه اعلانیست!اگر مستم که در مستان بنازم ضربه شصت خودصداقت در 1 جاری و بر طبعم بپارانیستتو گویی من وقیحم نه! وقاحت نیست این جائمبه جبران همان مستی که بد مستی شدم بی مییام هم گشته شد بی من؛ ولی گویی به مهماییستسرت گرمه ز ما بپتر شده؟ برو قهرم از ان لحظهکه بی بیان به یادت بودم بن آنر چه پهانیست؟دهان راز من هیهات چرا باز است به یاد تو؟و گوش من درازاست وبه کول من چه پالانیست!»