کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

معرفی کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

کتاب الکترونیکی «اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش نسبت به مدرسه و تعامل با همسالان در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه» نوشتهٔ «هانیه اسدالهی» و با ویراستاری «سمیه امینی» توسط انتشارات امینی منتشر شده است. این اثر به بررسی تأثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه نسبت به مدرسه و تعاملات اجتماعی آن‌ها می‌پردازد و در حوزهٔ روان‌شناسی تربیتی و آموزش ویژه قرار می‌گیرد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

این کتاب به بررسی یکی از چالش‌های مهم نظام آموزشی، یعنی مشکلات دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه، می‌پردازد. نویسنده با تکیه بر نظریه‌های آموزشی و روان‌شناختی و مرور پژوهش‌های تجربی، نقش آموزش راهبردهای خودتنظیمی را در بهبود نگرش این دانش‌آموزان نسبت به مدرسه و ارتقای تعاملات اجتماعی آن‌ها تحلیل می‌کند. اثر حاضر در فضایی علمی و پژوهشی نوشته شده و تلاش دارد با ارائهٔ شواهد و یافته‌های علمی، اهمیت آموزش مهارت‌های خودتنظیمی را برای توانمندسازی دانش‌آموزان با نیازهای ویژه نشان دهد. کتاب در سال‌های اخیر و با توجه به خلأ پژوهشی در این حوزه تدوین شده و می‌کوشد راهنمایی برای معلمان، والدین و پژوهشگران باشد تا بتوانند حمایت مؤثرتری از این گروه از دانش‌آموزان داشته باشند. در کنار پرداختن به مبانی نظری، اثر حاضر به پیامدهای فردی و اجتماعی اختلال یادگیری ویژه و ضرورت مداخلات زودهنگام نیز اشاره دارد.

خلاصه کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

این کتاب با مروری بر مفاهیم پایه‌ای اختلال یادگیری ویژه آغاز می‌شود و به تعریف، تاریخچه و انواع این اختلالات می‌پردازد. نویسنده توضیح می‌دهد که دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه، علی‌رغم داشتن هوش عادی و رشد جسمی مناسب، در مهارت‌های تحصیلی مانند خواندن، نوشتن و ریاضی با مشکلات جدی مواجه‌اند. این مشکلات نه‌تنها بر پیشرفت تحصیلی، بلکه بر نگرش آن‌ها نسبت به مدرسه و روابط اجتماعی‌شان نیز تأثیرگذار است.در ادامه، کتاب به نقش راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری و زندگی اجتماعی می‌پردازد. خودتنظیمی به عنوان توانایی فرد برای برنامه‌ریزی، نظارت و ارزیابی رفتار و یادگیری خود تعریف می‌شود. نویسنده با استناد به پژوهش‌های مختلف، نشان می‌دهد که آموزش این راهبردها می‌تواند به بهبود مهارت‌های تحصیلی، افزایش عزت نفس، کاهش رفتارهای ناسازگارانه و ارتقای تعاملات اجتماعی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه منجر شود.اثر حاضر تأکید می‌کند که فقدان مهارت‌های خودتنظیمی و اجتماعی در این دانش‌آموزان، آن‌ها را در معرض طرد شدن از سوی همسالان، احساس تنهایی و حتی مشکلات هیجانی قرار می‌دهد. آموزش راهبردهای خودتنظیمی نه‌تنها به بهبود عملکرد تحصیلی، بلکه به پذیرش بیشتر این دانش‌آموزان در جمع همسالان و کاهش مشکلات رفتاری آن‌ها کمک می‌کند. نویسنده نتیجه می‌گیرد که مداخلات آموزشی مبتنی بر خودتنظیمی می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی تحصیلی و اجتماعی این گروه ایفا کند.

چرا باید کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان را خواند؟

این کتاب با تمرکز بر یکی از مسائل کمتر پرداخته‌شده در آموزش و روان‌شناسی، یعنی اختلال یادگیری ویژه و پیامدهای آن، به بررسی علمی و کاربردی راهبردهای خودتنظیمی می‌پردازد. خواننده با مطالعهٔ این اثر با مفاهیم پایه‌ای اختلال یادگیری، اهمیت آموزش مهارت‌های خودتنظیمی و تأثیر آن بر نگرش و روابط اجتماعی دانش‌آموزان آشنا می‌شود. کتاب با ارائهٔ شواهد پژوهشی و تحلیل‌های نظری، دید جامعی نسبت به چالش‌ها و راهکارهای موجود در این حوزه ارائه می‌دهد و می‌تواند به عنوان منبعی برای طراحی مداخلات آموزشی و تربیتی مورد استفاده قرار گیرد.

خواندن کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای معلمان، والدین، مشاوران آموزشی، روان‌شناسان، دانشجویان رشته‌های علوم تربیتی و روان‌شناسی و پژوهشگرانی که با دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه سروکار دارند، مناسب است. همچنین برای افرادی که به دنبال راهکارهایی برای بهبود نگرش تحصیلی و تعاملات اجتماعی کودکان با نیازهای ویژه هستند، مفید خواهد بود.

فهرست کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

- فصل اول: اختلال یادگیری به تعریف، تاریخچه، انواع و شیوع اختلال یادگیری ویژه می‌پردازد و عوامل ژنتیکی، محیطی و تشخیصی مرتبط با این اختلالات را بررسی می‌کند. همچنین پیامدهای کارکردی و رویکردهای نظری مختلف دربارهٔ اختلال یادگیری خاص را توضیح می‌دهد.- فصل دوم: اثرات آموزش خودتنظیمی بر نگرش و تعاملات اجتماعی به مفهوم خودتنظیمی، ابعاد و مدل‌های آن و نقش آموزش راهبردهای خودتنظیمی در بهبود نگرش نسبت به مدرسه و تعامل با همسالان می‌پردازد. شواهد پژوهشی و مبانی نظری مرتبط با این موضوع نیز در این فصل مطرح شده است.- فصل سوم: ارتباط با همسالان به بررسی اهمیت تعاملات اجتماعی در دوره‌های مختلف رشد (کودکی، نوجوانی) و تأثیر اختلال یادگیری ویژه بر روابط بین‌فردی و پذیرش اجتماعی دانش‌آموزان می‌پردازد. این فصل به مشکلات اجتماعی، هیجانی و رفتاری این گروه و ضرورت آموزش مهارت‌های اجتماعی و خودتنظیمی اشاره دارد.

بخشی از کتاب اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر نگرش به مدرسه و تعامل با همسالان

«مطالعات نشان می‌دهد. دانش‌آموزان دارای ناتوانی‌های یادگیری به طور آشکاری مشکلاتی را در فرایندهای حافظه، توجه خودتنظیمی، استفاده از راهبردهای یادگیری، مهارت‌های فراشناختی و انگیزش نشان می‌دهند و به طورکلی در نظارت بر عملکرد تحصیلی و کشف و اصلاح خطاهایشان در فرایند یادگیری ضعیف عمل می‌کنند (سوآنسو و جرمن، ۲۰۰۶). دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه در مقایسه با همسالان آموزشی خود دارای فرایندهای خودتنظیمی کمتری هستند که به نظر می‌رسد اساس عصب‌شناختی (بروکوسکی وترپ، ۱۹۹۴) و ریشه اجتماعی (زیمرمن، ۲۰۱۰) دارد.بررسی‌ها نشان داده‌اند که کودکان و نوجوانان مبتلا به ناتوانی یادگیری، دچار فقدان مهارت‌های اجتماعی هستند (کارتلج و میلبرن، ۱۹۹۱؛ وان و سیناگوب، ۱۹۹۸) که این نقص، فقدان تعامل و در نهایت به طرد شدن از سوی همکلاسی‌های عادی می‌انجامد (جینگ، ۲۰۰۵؛ شریل، ۲۰۰۳). علاوه بر این این کودکان اغلب در شروع و تداوم دوستی مشکل دارند و همین مشکلات ممکن است به احساس تنهایی، عزت نفس پایین و حتی افسردگی منجر شود (راش کیند، ۲۰۰۷).»