کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با عنوان اصلی Learning styles, classroom instruction, and student achievement نوشتهٔ «دانیل اچ. رابینسون»، «ورونیکا ایکس. یان» و «جوزف ای. کیم» و ترجمهٔ «مرضیه معصومی» توسط نشر مهراد منتشر شده است. این کتاب به بررسی انتقادی نظریه‌ها و باورهای رایج دربارهٔ سبک‌های یادگیری و تأثیر آن‌ها بر آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پرداخته است و جایگاه این مفاهیم را در روان‌شناسی آموزش تحلیل کرده است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

کتاب «سبک‌های یادگیری، روش کار در کلاس درس و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان» مجموعه‌ای از مقالات و تحلیل‌ها دربارهٔ مفهوم سبک‌های یادگیری و نقش آن در آموزش است. «دانیل اچ. رابینسون»، «ورونیکا ایکس. یان» و «جوزف ای. کیم» با رویکردی انتقادی به بررسی ریشه‌های تاریخی، محبوبیت و گسترش این نظریه در نظام‌های آموزشی پرداخته‌اند و نشان می‌دهند چگونه باور به سبک‌های یادگیری در میان معلمان، دانش‌آموزان، والدین و حتی سیاست‌گذاران آموزشی رواج یافته است. 

کتاب به سال‌ها پژوهش و تجربه در حوزهٔ روان‌شناسی آموزش استناد می‌کند و تلاش می‌کند مرز میان شواهد علمی و باورهای عمومی را روشن کند. در کنار تحلیل‌های نظری، به پیامدهای عملی اجرای این نظریه‌ها در کلاس درس و تأثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نیز پرداخته شده است؛ همچنین کتاب به بررسی نقش رسانه‌ها، منابع تجاری و نهادهای دانشگاهی در ترویج یا نقد این افسانه‌های آموزشی می‌پردازد و تصویری جامع از وضعیت کنونی این باورها در آموزش ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این کتاب با مرور تاریخی و نگاه انتقادی ابتدا به معرفی مفهوم سبک‌های یادگیری و چگونگی شکل‌گیری آن در دهه‌های گذشته می‌پردازد. نویسندگان توضیح می‌دهند که چگونه مدل‌های مختلفی مانند مدل دان و دان، کلب، فلمینگ و فلدر در طول زمان مطرح شده‌اند و هر یک ابعاد متفاوتی از سبک‌های یادگیری را برجسته کرده‌اند؛ سپس کتاب به باور گستردهٔ جامعهٔ آموزشی نسبت به این نظریه‌ها اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه معلمان، دانش‌آموزان و والدین اغلب بدون پشتوانهٔ علمی قوی به این مفاهیم اعتماد می‌کنند و آن‌ها را در برنامه‌های درسی و روش‌های تدریس به کار می‌گیرند. 

در ادامه نویسندگان به بررسی شواهد پژوهشی می‌پردازند و نشان می‌دهند که تطبیق آموزش با سبک یادگیری ترجیحی دانش‌آموزان برخلاف باور عمومی شواهد محکمی برای بهبود یادگیری ارائه نمی‌دهد؛ همچنین نویسندگان به نقش رسانه‌ها، منابع تجاری و نهادهای دانشگاهی در ترویج این افسانه‌ها می‌پردازند و هشدار می‌دهند که منابع آموزشی و کارگاه‌های رایج اغلب بدون پشتوانهٔ علمی این باورها را تقویت می‌کنند. در نهایت، پیام اصلی کتاب این است که تمرکز بیش از حد بر سبک‌های یادگیری می‌تواند منجر به هدر رفت منابع و فرصت‌های آموزشی شود و بهتر است آموزش براساس شواهد علمی و نیازهای واقعی دانش‌آموزان طراحی شود.

چرا باید کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را خواند؟

این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با نگاهی انتقادی به یکی از رایج‌ترین باورهای آموزشی یعنی سبک‌های یادگیری بنگرد. خواننده با مطالعهٔ این کتاب می‌تواند مرز میان شواهد علمی و افسانه‌های رایج را تشخیص دهد و نسبت به کاربرد یا کاربردی‌نبودن این نظریه‌ها در آموزش تصمیم آگاهانه‌تری بگیرد؛ همچنین این کتاب به معلمان و دانشجویان حوزهٔ آموزش کمک می‌کند تا منابع و روش‌های تدریس خود را بر پایهٔ شواهد معتبر انتخاب کنند و از افتادن در دام باورهای بی‌پشتوانه پرهیز نمایند.

خواندن کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای معلمان، دانشجویان رشته‌های علوم تربیتی و روانشناسی، پژوهشگران آموزش، سیاست‌گذاران آموزشی و والدینی که دغدغهٔ بهبود یادگیری دانش‌آموزان خود را دارند مناسب است؛ همچنین مطالعهٔ این اثر به کسانی که به دنبال ارزیابی انتقادی نظریه‌های آموزشی و یافتن راهکارهای مبتنی بر شواهد هستند، توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب سبک های یادگیری، روش کار در کلاس درس، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

«این فصل اولین مقاله در مجموعه مقالاتی است که به بررسی انتقادی مسائل روز در زمینه روانشناسی در آموزش می‌پردازد. به بیان دقیق‌تر این مجموعه مقالات نوعی ناظر است که برای شناسایی و گزارش اخبار جعلی و حقه‌بازی تهیه شده است. هر ساله انبوهی از پژوهش‌های جدید منتشر می‌شود. بسیاری از این پژوهش‌ها در زمینه‌های کاربردی مانند روانشناسی و آموزش به بررسی رویکردهای جدید برای بهبود زندگی ما می‌پردازند و به دستاوردهای بسیار مهمی در جامعه منتهی می‌شوند. با این حال، بسیاری از پیشرفت‌هایی که تبلیغات زیادی دربارهٔ آن‌ها انجام می‌شود، پیشرفت واقعی به حساب نمی‌آیند، بلکه مانند روغن مار هستند که توسط شارلاتان‌ها به مردم فروخته می‌شود. در کمدی معروف سینفلد در دهه ۱۹۹۰ شخصیت‌های جری و جورج اغلب در مورد مشروعیت چیزی بحث می‌کردند. جورج اغلب می‌پرسید: «واقعاً چنین چیزی وجود دارد؟» با به عبارت دیگر، آیا این واقعی است؟. آیا واقعاً اهمیتی دارد؟ ما در روانشناسی و آموزش نیز اغلب چنین سوالاتی را می‌پرسیم. برای مثال، اخیراً حرف‌های شعاری جدیدی مانند سخاوت؛ ذهن آگاهی و هوش اجتماعی-عاطفی مطرح شده‌اند. آیا دانشجومعلمان، که در دانشگاه در سطح ۱۶-۱۲ تحصیل می‌کنند، باید این مفاهیم را به عنوان بخشی از برنامه درسی یاد بگیرند؟ آیا آزمون‌های اعطای مجوز دولتی، که افراد را برای تدریس در سطح ۱-۲ سک می‌کنند، باید شامل این مفاهیم باشند؟ آیا مدارس و مناطق ۱۲-> باید هزاران دلار برای توسعه حرفه‌ای هزینه کنند تا معلمان بتوانند چنین مفاهیمی را در کلاس درس خود ارائه کنند؟ از همه مهم‌تر آیا چنین اقداماتی به نتایج مثبتی برای دانش آموزان منجر خواهد شد؟ واضح است که پاسخ به سه سوال اول مثبت است. زیرا این اتفاق در حال حاضر رخ می‌دهد. پاسخ به سوال آخر دشوارتر است. متأسفانه، این سوال مهم‌ترین سوال است و تقریباً همیشه شواهد کافی برای حمایت از آن وجود ندارد.»