کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه)

کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه) به قلم هیئت‌تحریریهٔ مؤسسهٔ فرهنگ - مطالعاتی شمس‌الشموس با ترجمه و گردآوری همین گروه توسط انتشارات پناه منتشر شده است. این ناداستان در دستهٔ سرگذشت‌نامه و زندگی‌نامه قرار گرفته و به معرفی و روایت زندگی بیش از ۲۰ استاد نیکوکار در دانشگاه‌های ایران پرداخته است. این کتاب کوشیده نشان دهد که نیک‌نامی و اثرگذاری این استادان دانشگاه تنها به دستاوردهای علمی محدود نمی‌شود؛ بلکه ریشه در منش و رفتار انسانی آنان دارد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه)

کتاب «گذری در کوی نیک‌نامان» (جلد اول، استادان دانشگاه) یک ناداستان و شامل مجموعه‌ای از روایت‌ها و خاطرات دربارهٔ استادان نیکوکار دانشگاه در ایران است که هر یک در حوزهٔ علمی و اخلاقی خود تأثیرگذار بوده‌اند. اثر حاضر بخشی از یک پروژهٔ چندجلدی است که به زندگی نیک‌نامان عرصهٔ علم و فرهنگ ایران پرداخته است. جلد نخست این مجموعه به استادان دانشگاه اختصاص یافته است. نویسندگان با بهره‌گیری از منابع مختلف، مصاحبه با نزدیکان و بررسی آثار و خاطرات تلاش کرده‌اند تصویری انسانی و اخلاقی از این چهره‌ها ارائه دهند. کتاب حاضر در فضایی میان خاطره‌نویسی و سرگذشت‌نامه حرکت می‌کند و سعی دارد ضمن پرهیز از اسطوره‌سازی، به ویژگی‌های اخلاقی و منش حرفه‌ای این استادان بپردازد. این روایت‌ها اغلب با نگاهی واقع‌گرایانه و بدون تمرکز بر جنبه‌های سیاسی، به فرازونشیب‌های زندگی، دغدغه‌ها و دستاوردهای علمی و انسانی این افراد پرداخته است. دورهٔ زمانی روایت‌ها از اوایل قرن چهاردهم تا دهه‌های پایانی آن را در بر می‌گیرد و چهره‌هایی از نسل‌های مختلف دانشگاهی را شامل می‌شود. کتاب «گذری در کوی نیک‌نامان» (جلد اول، استادان دانشگاه) شما را با زندگی شخصی و حرفه‌ای بیش از ۲۰ تن از استادان نیکوکار دانشگاه آشنا می‌کند. این اثر روایت‌هایی واقعی و الهام‌بخش از استادانی است که در کنار علمْ مهر و مسئولیت اجتماعی را به دانشجویان و جامعه آموخته‌اند؛ افرادی مانند «ایرج افشار»، «سید جعفر شهیدی»، «احمد بیرشک» و «حمید فرزام».

خلاصه کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه)

این کتاب با هدف معرفی و بررسی زندگی و منش اخلاقی استادان برجستهٔ دانشگاهی ایران تدوین شده است. نویسندگان با انتخاب بیش از ۲۰ چهرهٔ علمی تلاش کرده‌اند از زاویه‌ای متفاوت به زندگی آنان نگاه کنند؛ نه صرفاً به‌عنوان دانشمندانی موفق، بلکه به‌عنوان انسان‌هایی که در کنار پیشرفت علمی، ارزش‌های انسانی و اخلاقی را سرلوحهٔ کار خود قرار داده‌اند. روایت‌ها از دوران کودکی و نوجوانی این استادان آغاز می‌شود و به مسیر تحصیل، دشواری‌های زندگی، مهاجرت، تلاش برای کسب دانش و ورود به عرصهٔ دانشگاهی می‌پردازد. در ادامه، خاطرات و روایت‌هایی از رفتار حرفه‌ای، دقت در امور مالی، حساسیت نسبت به حقوق دیگران، شیوهٔ تدریس، ارتباط با دانشجویان و همکاران و نقش آنان در تربیت نسل‌های بعدی مطرح می‌شود. کتاب به‌جای تمرکز بر موفقیت‌های صرفاً علمی، بر ویژگی‌هایی همچون صداقت، فروتنی، استقلال رأی، احترام به دیگران و مسئولیت‌پذیری تأکید دارد. در این میان به دشواری‌هایی که این افراد در مسیر زندگی با آن روبه‌رو بوده‌اند، از جمله مشکلات مالی، بیماری، مهاجرت و فشارهای اجتماعی اشاره می‌شود. روایت‌ها با نقل خاطراتی از نزدیکان، دانشجویان و همکاران تکمیل شده و تصویری چندوجهی از هر شخصیت ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه) را خواند؟

این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا با زندگی و منش استادانی آشنا شویم که در کنار موفقیت‌های علمی، به ارزش‌های انسانی و اخلاقی پایبند بوده‌اند. روایت‌های کتاب حاضر الهام‌بخش نگاه تازه‌ای به نقش استادان در جامعه است و نشان می‌دهد چگونه رفتار و منش آنان می‌تواند بر نسل‌های بعدی تأثیرگذار باشد. مطالعهٔ این اثر علاوه‌بر آشنایی با تاریخچهٔ دانشگاه و آموزش عالی در ایران، مخاطب را با نمونه‌هایی از مسئولیت‌پذیری، صداقت، فروتنی و استقلال رأی در محیط‌های علمی و اجتماعی روبه‌رو می‌کند.

خواندن کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ناداستان و قالب سرگذشت‌نامه و زندگی‌نامه، دانشجویان، استادان دانشگاه، پژوهشگران حوزهٔ علوم انسانی و کسانی که دغدغهٔ اخلاق حرفه‌ای و نقش استادان در جامعه را دارند، مناسب است؛ همچنین برای افرادی که به‌دنبال الگوهای انسانی و حرفه‌ای در محیط‌های علمی هستند.

بخشی از کتاب گذری در کوی نیک نامان (جلد اول، استادان دانشگاه)

«دوست داشتیم نگاهی بیندازیم به زندگی افرادی از این دست: چه شد که این گونه شده‌اند؟ چطور شد که فلان استاد دانشگاه را همه به راستی و درستی می‌شناسند؟ شاید به این دلیل که در هر موقعیتی، خواه در کلاس‌های درس دانشگاه خواه در پست‌های اجرایی، همه‌جا، پاک‌دستی‌اش را حفظ می‌کند و امانت‌دار است. امانت‌دار استعدادهایی که برای پرورش و تربیت به دستش سپرده‌اند و اموالی که به‌موجب مسئولیتی اجرایی در اختیارش گذاشته‌اند. این روزها به‌علت اقتضائات خاص عصر ارتباطات بیشتر از هر زمان، سیاهی‌ها پررنگ شده است؛ کافی است از کسی خطایی سر بزند تا اخبار و اطلاعات مربوط به آن به‌سرعت در همه‌جا درز کند. در این روزگار، که مغز ما به‌ طور طبیعی و ناخواسته بیش از هر زمان دیگری در معرض انفجار اطلاعاتی قرار دارد، به آسانی می‌توان به وادی ناامیدی افتاد و با خود گفت: مگر کسی هم پایبند اخلاقیات باقی مانده است؟! مگر می‌توان مدیری را پیدا کرد که به‌راحتی در مقابل پیشنهاد رشوه «نه» بگوید؟! مگر دیگر می‌توان کسی را پیدا کرد که بر گفتن حقیقت اصرار کند و منافعش را نادیده بگیرد؟! از این «مگر»ها بسیار می‌توان گفت. اما واقعیت این است که بله، هنوز هم هستند کسانی که فارغ از منفعت‌طلبی راه خود را می‌روند و فارغ از آنچه روزگار به آن‌ها تحمیل می‌کند به‌دنبال راستی و درستی‌اند.»