کتاب مردان در جنگ

کتاب مردان در جنگ نوشتهٔ پیتر ویل کوکس و ترجمهٔ بهنام محمدپناه است. سبزان این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر از جنگ‌های پارسیان، پارتیان و ساسانیان سخن گفته است.

درباره کتاب مردان در جنگ

پیتر ویل کوکس در کتاب مردان در جنگ از جنگ‌هایی که در سلسله‌های پارسیان، پارتیان و ساسانیان رخ داده‌اند، سخن گفته است. با مطالعهٔ این اثر از آرایش نظامی، ابزارآلات جنگی، رویکردهای پادشاهان در جنگ‌ها و عاقبت هر یک آگاه خواهید شد. این اثر در سه فصل نگاشته شده و هر بخش به پارسیان، پارتیان و ساسانیان اختصاص دارد. در این اثر با خواندن تاریخ جنگ‌ها، با تاریخ پادشاهان و شاهان آشنا خواهید شد. تصاویری به شکل نقاشی نیز در این کتاب برای درک بهتر موقعیت‌های تاریخی قرار داده شده است.

خواندن کتاب مردان در جنگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ تاریخ ایران پیش‌از اسلام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مردان در جنگ

«ر خلال سال‌های ۳۳۴ تا ۳۳۰ پیش از میلاد، امپراتوری بزرگ هخامنشی ایران در شرف فروپاشی بود تا اینکه سرانجام ارتش بسیار کارکشته اسکندر کبیر، امپراتوری هخامنشی را در هم کوبید و نابود کرد. بعد از تصرف ایران، طولی نکشید که اسکندر تصمیم گرفت آداب و فرهنگ یونانی را در بین طبقه اشراف و برگزیدگان ایرانی رایج کند. اما هنوز پیروزی‌های او به طور کامل تحکیم نیافته بود که در سال ۳۲۳ پیش از میلاد درگذشت. ظرف مدت ۲۰ سال، ژنرال‌های ارتش مقدونی، امپراتوری اسکندر را تکه تکه کردند و هر بخش به یک نفر رسید: کساندر حکمران مقدونیه شد، بطلمیوس شاه مصر شد، لیسیماکوس به حکومت ناحی، تراس، آنتی‌گونوس حاکم آناتولی و سلوکوس حاکم ایران شد.

مناطق و نواحی امپراتوری سابق هخامنشی که مناطق مهمی به شمار نمی‌آمدند، تحت کنترل سلوکوس درآمد. او و بعدها جانشینانش تمام تلاش خود را کردند تا دوباره وحدت و یکپارچگی از دست رفتهٔ امپراتوری اسکندر را به کشور بازگردانند اما مشکلات سیاسی و نظامی سلوکیان روز به روز بیشتر می‌شد. رومی‌ها که از اتحاد رو به رشد سلوکی‌ها و مقدونی‌ها نگران شده بودند، در سال ۱۹۷ پیش از میلاد، ارتش خود را به تسالی (در غرب یونان) اعزام کردند و پیاده‌نظام فلیپ پنجم مقدونی را شکست دادند. زمانی که آنتیاخوس سوم، پادشاه وقت سلوکی در تلاش بود تا منافع خود را در ایونیه و ناحیهٔ تراس (در غرب ترکیهٔ کنونی) حفظ کند، مجلس سنای روم جنگی را علیه سلوکیان ترتیب داد.

رومی‌ها اعتقاد داشتند که منافع سلوکیان در ناحیهٔ تراس، یک موقعیت استراتژیک محض برای حمله به اروپا است. ارتش روم دوبار نیروهای آنتیاخوس سوم را که به یونان فرستاده بود، شکست دادند و در سال ۱۹۰ پیش از میلاد، ارتش سلوکی را در مگنسیا و لیدیه منهدم کردند. در نتیجهٔ ضعف نظامی و از دست رفتن قدرت سلوکی‌ها، پارتیان (اشکانیان) در استان‌های شرقی ایران حکومت را در دست گرفتند. خاندان بزرگ پارتیان (به همراه مادها و پارس‌ها) یکی از خاندان‌های مهم و بزرگ آریایی بودند. پارتیان در طی دوران حکومت خود، تبدیل به یک حکومت سلطنتی نظامی شدند که بر امپراتوری وسیع ایران حکومت می‌کردند و دامنه نفوذ آن‌ها تا خارج از مرزهای امپراتوری گسترده شده بود. این ایرانیانِ شمالی هرگز توسط هم‌میهنان جنوبی خود (پارس‌ها) به عنوان حاکم مطلق به رسمیت شناخته نشدند با این همه، خواسته‌های پارتیان اشکانی از زیردستان و رعیت‌های خود، تبعیت، احترام، پرداخت به موقع و مناسب مالیات‌ها بود. دولت‌های کوچک و محلی نیز به طور کامل تحت کنترل اشکانیان درنیامدند و همواره مترصد به دست آوردن فرصتی بودند تا از سلوکیان و رومی‌ها حمایت و طرفداری کنند.»