کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل

کتاب الکترونیکی واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل نوشتۀ استفانو گوتزینی و ترجمۀ آرمین امینی و کیوان آقابابائی و حامد محمدکیا و علی بیات و محمد رئیسی و مهدی موسویان غرقه و علی فصحتی و حمزه علیپور و نقی کرملو است و انتشارات جهان سیاست آن را منتشر کرده است. کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل، به نقد باورها و آموزه‌های رئالیسم در اشکال مختلف آن و تلاش در جهت درک منطقی از دگرگونی‌های اساسی بین‌المللی به‌ویژه رویدادهای منجر به فروپاشی مؤلفه‌های نظام جنگ سرد و تحولات بعدی آن تاکنون پرداخته است.

درباره کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل

کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل؛ تداوم مرگی پیشگویی شده، نوشته دکتر استفانو گوتزینی، استاد تمام دانشگاه اروپا است. این کتاب بسیار جامع و کاربردی است، تا آنجا که رابرت گلیپین، استاد دانشگاه پرینستون، دربارۀ آن می‌نویسد: «کتابی عالی در مورد رئالیسم سیاسی است. من فکر می‌کنم کتاب گوتزینی واقعاً یک اثر برجسته از تحلیل و نقد است». همچنین دیوید بالدوین استاد دانشگاه کلمبیا درباره آن نوشته است: «من نمی‌توانم به هیچ اثری فکر کنم که در ۶۰ سال اخیر چنین مرور مختصر و مفیدی دربارۀ نظریه‌پردازی در روابط بین‌الملل ارائه کند». در واقع این اثر استفانو گوتزینی درکی از تحول سنت رئالیستی در روابط بین‌المللی اراده می‌دهد. وی سنت رئالیستی را نه به عنوان یک مکتب فکری با مجموعه‌ای از اصول ثابت، بلکه به عنوان تلاشی مکرراً شکست‌خورده برای تبدیل قواعد دیپلماسی اروپایی به قوانین علوم اجتماعی ایالات متحده می‌بیند. رئالیسم در روابط بین‌الملل و اقتصاد سیاسی بین‌الملل، بر تکامل یک مکتب فکری پیشرو، نقدهای آن و محیط نهادی آن متمرکز است. به این ترتیب، مبنای ارزشمندی برای هر کسی که تئوری روابط بین‌الملل را مطالعه می‌کند فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل را به چه کسانی پیشنهاد می‎‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به مباحث علوم سیاسی و اقتصادی مناسب است.

بخشی از کتاب واقع گرایی در روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی بین الملل

«ادبیات روابط بین‌الملل از مفهوم پارادایم کوهن عمدتاً در دو زمینه استفاده کرده است. آنها به هیچ وجه انحصاری نیستند. اما تمرکز مربوط به آنها کمی متفاوت است و به منظور ارائه آسان‌تر، براین تفاوت تأکید خواهد شد. مشترک هر دو رویکرد این تصور است که روابـط بین‌الملل یـک پـارادایم واحـد دارد، یعنـی واقع‌گرایی. رویکرد اول بر چرایی و چگونگی توسعه رئالیسم به عنوان یک پارادایم متمرکز است، در حالی که رویکرد دوم بر بحران‌های آن و بحث حاصل از آن بین مکاتب فکری رقیب تأکید می‌کند. بحث اول در اینجا مطرح خواهد شد. واقع‌گرایی در بحران در بخش میان‌پرده (فصـل ۸) مورد بررسی قرار خواهد گرفت. به نظر می‌رسد که توصیف کوهن از کارکرد یک پارادایم به خوبی با توسـعه رئالیسـم و رشـته آن، روابط بین‌الملل مطابقت دارد. با شروع از تحلیل جامعه علمی دانشگاهی (یعنی فعالیت‌های آن در دانشگاه و مناصب دولتی یا بحث)، منابع موجود برای آن فعالیت و اهداف جمعی که فعالیت در جهت دستیابی به آن است، می‌توان چندین شباهت را مشاهده کرد...»