کتاب ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید

کتاب الکترونیکی «ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید» نوشتهٔ امیر ایمانی و با ویراستاری مژده حسین‌خانی، اثری پژوهشی است که نشر جهان سیاست آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی روند دموکراسی در ترکیه، نقش احزاب سیاسی و چالش‌های ثبات و تهدید در این کشور می‌پردازد. تمرکز اصلی کتاب بر تحلیل تطبیقی دو حزب مهم ترکیه، یعنی حزب عدالت و توسعه و حزب جمهوری‌خواه خلق، و تأثیر آن‌ها بر فرآیند دموکراتیزاسیون است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید

«ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید» اثری تحلیلی در حوزهٔ علوم سیاسی و مطالعات منطقه‌ای است که به‌صورت ناداستان و پژوهشی تدوین شده است. امیر ایمانی در این کتاب با رویکردی تطبیقی، تحولات سیاسی و اجتماعی ترکیه را از دوران عثمانی تا عصر معاصر بررسی کرده است. ساختار کتاب بر پایهٔ تحلیل نظریه‌های دموکراسی، مدل سیستمی ایستون و شاخص‌های ثبات و تهدید سیاسی بنا شده و با تکیه‌بر داده‌های تاریخی، اجتماعی و اقتصادی، نقش احزاب و نهادهای کلیدی مانند ارتش، قوه قضائیه و جامعهٔ مدنی را در روند دموکراتیزاسیون ترکیه واکاوی می‌کند. اثر حاضر با تقسیم‌بندی موضوعی، ابتدا به مبانی نظری دموکراسی و ثبات سیاسی می‌پردازد، سپس سیر تاریخی تحولات ترکیه را از امپراتوری عثمانی تا جمهوری مدرن دنبال می‌کند و در ادامه، فرصت‌ها و تهدیدهای پیش‌روی دموکراسی ترکیه را با تمرکز بر نقش احزاب عمده و چالش‌های قومی، مذهبی و نظامی تحلیل می‌کند. این کتاب برای علاقه‌مندان به سیاست تطبیقی، مطالعات خاورمیانه و پژوهشگران حوزهٔ دموکراسی، تصویری جامع از فرازونشیب‌های سیاسی ترکیه ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید

کتاب «ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید» با بررسی نظریه‌های دموکراسی و مدل سیستمی، به تحلیل روند گذار سیاسی ترکیه از امپراتوری عثمانی تا جمهوری معاصر می‌پردازد. نویسنده ابتدا مفاهیم کلیدی مانند دموکراسی، ثبات و تهدید را تعریف می‌کند و سپس با رویکردی تطبیقی، نقش احزاب سیاسی را در شکل‌گیری و تداوم دموکراسی ترکیه بررسی می‌کند. در بخش‌های آغازین، کتاب به سیر تاریخی تحولات سیاسی ترکیه، از اصلاحات دورهٔ عثمانی و تأسیس جمهوری سکولار به رهبری آتاتورک تا ظهور احزاب مختلف و ورود اسلام‌گرایان به عرصهٔ قدرت می‌پردازد. نویسنده نشان می‌دهد که ترکیه همواره میان ثبات و بی‌ثباتی سیاسی، تحت تأثیر رقابت‌های حزبی، مداخلات نظامیان و شکاف‌های اجتماعی قرار داشته است. در ادامه، کتاب به تحلیل تطبیقی دو حزب اصلی ترکیه، یعنی حزب عدالت و توسعه و حزب جمهوری‌خواه خلق، می‌پردازد و تأثیر آن‌ها را بر روند دموکراتیزاسیون، اصلاحات قانون اساسی، سیاست‌های اقتصادی و تعامل با اتحادیه اروپا بررسی می‌کند. همچنین چالش‌های قومی (به‌ویژه مسئلهٔ کردها)، مذهبی (مانند وضعیت علویان) و نقش ارتش در سیاست ترکیه به‌عنوان عوامل تهدیدکنندهٔ ثبات دموکراسی مورد توجه قرار گرفته است. در بخش پایانی، نویسنده با جمع‌بندی یافته‌ها، به ارائهٔ الگوهای رفتاری و سیاست‌های پیشنهادی برای تقویت ثبات و کاهش تهدیدهای دموکراسی در ترکیه می‌پردازد و تلاش می‌کند درس‌هایی کاربردی برای کشورهای منطقه ارائه دهد. پیام اصلی کتاب این است که دموکراسی در ترکیه فرایندی پیچیده و پرچالش است که همواره میان فرصت‌ها و تهدیدها در نوسان بوده و نقش احزاب، نهادهای نظامی و اجتماعی در این مسیر تعیین‌کننده است.

چرا باید کتاب ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و تطبیقی، به بررسی فرازونشیب‌های دموکراسی در ترکیه و نقش احزاب سیاسی در شکل‌گیری ثبات یا تهدیدهای سیاسی می‌پردازد. مطالعهٔ آن برای کسانی که به فهم عمیق‌تر تحولات سیاسی ترکیه و تأثیر آن بر منطقه علاقه‌مندند، فرصت مناسبی فراهم می‌کند تا با زمینه‌های تاریخی، اجتماعی و ساختاری این کشور آشنا شوند. همچنین، تحلیل چالش‌های قومی، مذهبی و نظامی و بررسی سیاست‌های پیشنهادی برای تقویت دموکراسی، این اثر را به منبعی ارزشمند برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به سیاست تطبیقی تبدیل کرده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی، روابط بین‌الملل و مطالعات منطقه‌ای، به‌ویژه کسانی که دغدغهٔ شناخت تحولات دموکراسی، نقش احزاب و چالش‌های ثبات سیاسی در ترکیه را دارند، مفید است. همچنین علاقه‌مندان به سیاست خاورمیانه و تحلیل‌گران مسائل ترکیه می‌توانند از مطالب آن بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب ترکیه در گذرگاه دموکراسی؛ از ثبات تا تهدید

«فرایند دم و کراتیزاسیون مظاهر مختلفی را در جهان به نمایش گذاشته است. بخشی از این امر ناشی از اختلاف در ادراک، تفاوت‌های محیطی و ساختارهای تعارضی میراث معطوف است. ت رکیه به‌عنوان کشوری جدید که بر خرابه‌های عثمانی شکل گرفت؛ در انتخاب مدل حکومتی و ارزش‌های آن، مسیر پر فراز و فرودی را طی نموده که در تحلیل تاریخی آن می‌تواند درس‌های آموزنده‌ای برای علاقمندان بر مطالعات منطقه‌ای در بر داشته باشد. از جمله نتایج سقوط امپراطوری عثمانی، تأسیس جمهوری ترکیه در ‎۱۹۲۳‏ طبق معاهده‌ی لوزان به‌عنوان یک دولت-ملت سکولار بود که خصیصٌ اصلی آن را می‌توان در اعتقاد به نوعی تجدد آمرانه که در آن مسئولیت رهبری و سازماندهی اصلاحات و تحولات اجتماعی به عهده تعدادی از نخبگان بود، خلاصه کرد که به تبع توده‌های مردم گروه‌های حاشیه‌ای می‌شوند (اتابکی، ۱۳۸۶: ۵۶). با فروپاشی امپراطوری عثمانی در سال ۱۹۲۳ و تشکیل دولت- ملت سکولار به رهبری آتاتورک، نظام جمهوری پدید آمد. از یک سو آتاتورک خلافت اسلامی را ملغی و این مسئله د رگیری‌هایی بین نیروهای دولت و مخالفین پدید آورد. از طرف دیگر دموکراسی ترکیه ایده‌ی دموکراسی غیرلیبرالی را بر مبنای انتخابات آزاد با خود داشت. با این وجود ملاک‌های لیبرالیسم قانونی همچون حاکمیت قانون یا حمایت از حقوق بنیادی آزادی‌ها را به اجرا در نیاورده است.»