کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ

کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ با عنوان اصلی «Fifty Major Economists» نوشتهٔ استیون پرسمن و ترجمهٔ سیامک کفاشی و نرگس درویش است. نشر بیدگل این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در باب ۵۰ اقتصاددان مطرح جهان است، راهنمایی جامع برای شناخت آرا و اندیشه‌های تأثیرگذارترین افراد در حیطهٔ علم اقتصاد دانسته شده است. چه کسانی دنیای اقتصاد را شکل داده‌اند؟ نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ اثر استیون پرسمن

چه کسانی دنیای اقتصاد را شکل داده‌اند؟ کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ که نخستین‌بار در سال ۱۴۰۳ در ایران منتشر شد، اولین‌بار در سال ۱۹۹۶ میلادی توسط انتشارات راتلج منتشر و استقبال گسترده‌ای از آن شد. دو ویراستِ به‌روزشدۀ دیگر از این کتاب طی سال‌های بعدی چاپ شد. کتاب حاضر به‌سراغ دامنهٔ وسیعی از متفکران سده‌های مختلف رفته تا شرح مختصری از زندگی و حرفهٔ هر یک به‌دست دهد و به آثار برجستهٔ آن‌ها اشاره کند. کتاب «پنجاه اقتصاددان بزرگ» در قالب روایتی روشن و منسجم از تاریخ عقاید اقتصادی و از خلال مثال‌های متعدد، مجالی برای آشنایی با مفاهیم کلیدی حوزهٔ اقتصاد فراهم آورده و درعین‌حال به نظرات و واکنش‌های احتمالی این متفکران دررابطه‌با مسائل و چالش‌های اقتصادی دنیای امروز پرداخته است. این کتاب را پنجره‌ای گشوده به روی دنیای پر فرازونشیب اقتصاد دانسته‌اند. استیون پرسمن با مهارت خاصی ایده‌های متفکران گوناگون را به چالش‌های اقتصادی امروز ما مثل بیکاری، تورم و نابرابری پیوند زده و به ما کمک کرده است تا درک بهتری از دنیای پیرامون خود داشته باشیم.به خاطر رویکرد جامع، بیان ساده، و ارتباط با مسائل معاصر مورد تحسین منتقدان قرار گرفته است. این کتاب را یک راهنمای عالی برای درک تاریخ اندیشه‌های اقتصادی دانسته‌اند. 

چرا باید کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ را بخوانیم؟

مطالعهٔ این اثر به شناخت آرا و اندیشه‌های تأثیرگذارترین افراد در حیطۀ اقتصاد از ابتدا تا امروز کمک می‌کند.

کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دوستداران علم اقتصاد، دانشجویان رشتهٔ اقتصاد، پژوهشگران و علاقه‌مندان به این حوزه و نیز تمام کسانی که می‌خواهند با تاریخ و تحولات علم اقتصاد آشنا شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره استیون پرسمن

استیون پرسمن (Steven Pressman) اقتصاددان برجستۀ‌ آمریکایی و استاد پیشین دانشگاه مونموث در وست لانگ براچ نیوجرسی بوده است. او سابقۀ‌ تدریس در دانشگاه نیوهمشایر و ترینیتی دوبلین را دارد. از کتاب‌های او می‌توان به «جدول اقتصاد کوئنسی»،‌ «فقر در آمریکا» و «پنجاه اقتصاددان بزرگ»‌ اشاره کرد. او به‌خاطر توانایی‌اش در شرح مفاهیم پیچیدهٔ اقتصادی به زبانی ساده و قابل‌فهم شناخته شده است. استیون پرسمن در کتاب «پنجاه اقتصاددان بزرگ»‌ با عشقی عمیق به آموزش و اشتراک‌گذاری دانش به مخاطب خود کمک می‌کند تا به درک بهتری از دنیای اقتصاد برسند.

فهرست کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ

پیشگفتار مترجمان

پیشگفتار

مقدمه

منابع

پنجاه اقتصاددان بزرگ

توماس مان (۱۶۴۱-۱۵۷۱)

ویلیام پتی (۱۶۸۷-۱۶۲۳)

جان لاک (۱۷۰۴-۱۶۳۲)

ریچارد کانتیلون (۱۷۳۴؟-۱۶۸۷؟)

فرانسوا کنه (۱۷۷۴-۱۶۹۴)

دیوید هیوم (۱۷۷۶-۱۷۱۱)

آدام اسمیت (۱۷۹۰-۱۷۲۳)

جرمی بنتام (۱۸۳۲-۱۷۴۸)

توماس رابرت مالتوس (۱۸۳۴-۱۷۶۶)

رابرت اوون (۱۸۵۸-۱۷۷۱)

دیوید ریکاردو (۱۸۲۳-۱۷۷۲)

آنتوان آگوستین کورنو (۱۸۷۷-۱۸۰۱)

جان استوارت میل (۱۸۷۳-۱۸۰۶)

کارل مارکس (۱۸۸۳-۱۸۱۸)

لئون والراس (۱۹۱۰-۱۸۳۴)

ویلیام استنلی جونز (۱۸۸۲-۱۸۳۵)

کارل منگر (۱۹۲۱-۱۸۴۰)

آلفرد مارشال (۱۹۲۴-۱۸۴۲)

فرانسیس ییسیدرو اجورث (۱۹۲۶-۱۸۴۵)

جان بیتس کلارک (۱۹۳۸-۱۸۴۷)

ویلفردو پارتو (۱۹۲۳-۱۸۴۸)

اویگن فن بوم‌ـ‌باورک (۱۹۱۴-۱۸۵۱)

کنوت ویکسل (۱۹۲۶-۱۸۵۱)

تورستن وبلن (۱۹۲۹-۱۸۵۷)

اروینگ فیشر (۱۹۴۷-۱۸۶۷)

آرتور سیسیل پیگو (۱۹۵۹-۱۸۷۷)

جان مینارد کینز (۱۹۴۶-۱۸۸۳)

یوزف شومپیتر (۱۹۵۰-۱۸۸۳)

پیرو اسرافا (۱۹۸۳-۱۸۹۸)

گونار میردال (۱۹۸۷-۱۸۹۸)

فردریش هایک (۱۹۹۲-۱۸۹۹)

سیمون کوزنتس (۱۹۸۵-۱۹۰۱)

جان فن نویمن (۱۹۵۷-۱۹۰۳)

جون رابینسون (۱۹۸۳-۱۹۰۳)

یان تینبرگن (۱۹۹۴-۱۹۰۳)

جان هیکس (۱۹۸۹-۱۹۰۴)

اسکار لانگه (۱۹۶۵-۱۹۰۴)

واسیلی لئونتیف (۱۹۹۹-۱۹۰۶)

نیکلاس کالدور (۱۹۸۶-۱۹۰۸)

جان کنت گالبرایت (۲۰۰۶-۱۹۰۸)

میلتون فریدمن (۲۰۰۶-۱۹۱۲)

پل ساموئلسون (۲۰۰۹-۱۹۱۵)

فرانکو مودیلیانی (۲۰۰۳-۱۹۱۸)

جیمز بیوکنن (۲۰۱۳-۱۹۱۹)

هایمن مینسکی (۱۹۹۶-۱۹۱۹)

داگلاس سیسیل نورث (۲۰۱۵-۱۹۲۰)

کنت ارو (۲۰۱۷-۱۹۲۱)

باربارا برگمن (۲۰۱۵-۱۹۲۷)

گری بکر (۲۰۱۴-۱۹۳۰)

آمارتیا سن (-۱۹۳۳)

دنیل کانمن (۲۰۲۴-۱۹۳۴)

رابرت لوکاس (۲۰۲۳-۱۹۳۷)

جوزف استیگلیتز (-۱۹۴۳)

پل کروگمن (-۱۹۵۳)

بخشی از کتاب پنجاه اقتصاددان بزرگ

«رابرت اوون از پیشگامان سوسیالیسم بریتانیایی و یکی از چهره‌های برجستهٔ جنبش سوسیالیسم آرمان‌شهری در اوایل قرن نوزدهم بود. اوون مصلح عمل‌گرای اجتماعی و اقتصادی نیز بود. او که مدیر و مالک چند کارخانهٔ تولیدی و شرکت تعاونی بود سعی کرد وضع بهداشتی و رفاهی کارگران در کارخانه‌های انگلستان قرن نوزدهم را بهتر کند و استاندارد زندگی آنها را بهبود بخشد. اوون که متفکری اقتصادی و اجتماعی بود برای تغییر سیاست‌های اقتصادی که عملکرد اقتصاد بریتانیا و زندگی کارگران بریتانیایی را بهبود می‌بخشید استدلال‌هایی مطرح کرد.

اوون سال ۱۷۷۱ در شهر کوچک و دورافتادهٔ نیوتاون، در مرکز ولز، به دنیا آمد. پدرش تاجری خرده‌پا بود و اوون در مدرسه‌ای روستایی آموزش‌های پایه دید. بدین‌ترتیب، او خواندن و نوشتن و ریاضی پایه را یاد گرفت. اوون که در مدرسه آموزش‌های پیش‌پاافتاده‌ای می‌دید، خودش دست‌به‌کار شد و مطالعات گسترده‌ای را شروع کرد و دربارهٔ مطالبی که می‌خواند به دقت تأمل می‌کرد.

اوون در ده‌سالگی ولز را به مقصد لندن ترک کرد تا با برادرش زندگی کند و برای کسب ثروت و شهرت جهانی تلاش کند. او کارهای مختلفی انجام داد، مانند شاگردی پارچه‌فروشی، کارگری خرده‌فروشی، اپراتوری «دستگاه نخ‌ریسی» و مدیریت کارخانهٔ ریسندگی. سپس با چند تن از شرکای تجاری ثروتمندش کارخانهٔ نیولانارک را    که جزو اولین کارخانه‌های صنعتی بود و در منطقه‌ای فرودست در اسکاتلند به همین نام احداث شده بود، به قیمت ۶۰ هزار پوند از پدر همسرش خریدند. نیولانارک مانند بسیاری از کارخانه‌های صنعتی آن زمان دور از شهر قرار داشت. بنابراین صاحبان کارخانه مجبور بودند غذا، مسکن و امکانات دیگری برای کارگران فراهم کنند. این وضع کارفرمایان را قادر می‌ساخت هم بر کار کارگران نظارت کنند و هم بر کل زندگی‌شان.

شرکای اوون به‌دنبال بیشترین سود ممکن بودند، اما او که مدیر نیولانارک بود، کارخانه‌ها را به چشم آزمایشگاهی برای اصلاحات اجتماعی و مکانی برای آموزش‌های صنعتی می‌دید. تغییراتی که اوون در نیولانارک ایجاد کرد او را در جایگاه مصلحی اجتماعی مشهورتر کرد.

زمانی که اوون ادارهٔ نیولانارک را به دست گرفت، جمعیت این شهر حدود ۱۵۰۰ نفر بود. علاوه‌بر این، حدود پانصد کودک فقیر را از شهر بزرگی در نزدیکی نیولانارک برای زندگی و کار به این شهر آورده بودند (جانسون، ۱۹۲۹:۶۱). خانواده‌ها در کلبه‌های کوچک یک‌اتاقه که متعلق به شرکت بود، بدون هیچ‌گونه امکانات بهداشتی اسکان داده شدند. اعتیاد به الکل و دزدی در شهر رایج بود. اوضاع کاری در کارخانه‌ها مانند اوضاع زندگی بیرون از کارخانه‌ها بد بود. ساعت‌های کاری، طولانی و طاقت‌فرسا و دستمزدها کم بود و از مزایایی مانند مراقبت‌های بهداشتی خبری نبود (اوون، ۱۸۱۴-۱۸۱۳).

اوون روی هر کلبه یک طبقهٔ دیگر ساخت تا هر خانواده دو اتاق داشته باشد. او در شهر خیابان ساخت، سیستم جمع‌آوری منظم زباله راه‌اندازی کرد و برای بهبود نظافت داخل خانه‌ها انجمن‌های کارگری تشکیل داد. سپس تمام مغازه‌های شهر را که مالک خصوصی داشتند خرید. اوون مواد غذایی، سوخت و کالاهای دیگری را به مقدار زیاد می‌خرید و با چشم‌پوشی از هرگونه سودی همهٔ مایحتاج کارگران را با قیمت کم به آنها عرضه می‌کرد. همین اقدام به‌تنهایی باعث شد استاندارد زندگی کارکنانش ۲۵ درصد افزایش یابد. اوون یک صندوق تعاونی عمومی نیز تأسیس کرد. همهٔ کارگران یک‌ششم دستمزدشان را به صندوق پرداخت می‌کردند و صندوق به همهٔ ساکنان نیولانارک خدمات پزشکی رایگان ارائه می‌کرد.»