کتاب مثل یک بوم سفید

«مثل یک بوم سفید» نوشته معصومه میرابوطالبی(-۱۳۶۰) است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه ایرانی است. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: اسبم سیاه بود و می‌تاخت. می‌دانم او جزء بهترین مخلوقات تو بود و من صاحب او بودم. چگونه از آن اسب نگویم که با من غرق شد. اسبم می‌تاخت و ضربه‌های محکم تازیانه‌ی من بر کفل او لرزه بر پوست ظریف گردنش می‌انداخت. گاهی سیاهی اسبم را با سیاهی بردگان سرزمین‌های جنوبی قیاس می‌کردم و یقین داشتم که این سیاهی قدرت بدنی عجیبی به آن‌ها می‌دهد. همان مرد، همانی که می‌گفت از طرف تو آمده تا من را هدایت کند، عصایش را برد بالا. همان چوب گره‌گره که از دیدنش دلم آشوبی می‌شد. نیل شکافت و او و یارانش که از ترس می‌لرزیدند سرازیر شدند در آن دره، میان دو آب. مگر می‌شد من همان‌جا به تو ایمان نیاورم؟ تو با همه‌ی آن ذکاوتی که از من سراغ داری فهمیدی که من همه‌چیز را فهمیدم، اما مهلتی برای ابرازش نبود. اسبم را تازاندم و سرازیر شدم در نیل. پای اسب‌ها در گل‌ولای چسبان کف نیل گیر می‌کرد و از تاخت آن‌ها کاسته بود؛ اما سیاه من چنان سرعتی داشت که گل‌ولای هیچ آزاری برای آن سم‌های زیبایش نداشت. من می‌تاختم اما نگاهی به زیر پایم هم داشتم و کرم‌های سیاه و ریز کف نیل را می‌دیدم که سر برآورده بودند و به نور خورشیدی نگاه می‌کردند که برای بار اول آن‌جا را روشن می‌کرد. تنها جایی که ترسیدم همان‌جا بود. از آن کرم‌های سیاه ترسیدم.