کتاب دروغ‌های کوچک بزرگ

کتاب دروغ‌های کوچکِ بزرگ نوشته لیان موریاتی (۱۹۶۶) نویسنده استرالیایی است که با ترجمهٔ پگاه ملکیان در انتشارات میلکان چاپ شده است. این رمان از سال ۲۰۱۶ در قالب سریالی با بازیگری نیکول کیدمن، ریس ویترسپون و شیلین وودلی به نمایش درآمد. رمان دروغ‌های کوچکِ بزرگ از پرفروش‌ترین‌ها در لیست نیویورک تایمز بوده است.

درباره کتاب دروغ های کوچک بزرگ

جین یک مادر مجرد است فرزندش را در یک مدرسه در سیدنی ثبت نام کرده است، در زمان بردن فرزندش به مدرسه با مادر دیگری و دوستش آشنا می‌شود. این‌ زن‌ها هرکدام درگیری‌های خود را دارند، یکی مورد تجاوز قرار گرفته است، دیگری همسر سابقش قرار است ازدواج کند و زن سوم هم همسرش کتکش می‌زند. در یکی از روزها جین اعتراف می‌کند که از طرف چه کسی مورد تجاوز قرار گرفته است اما داستان زمانی به اوج می‌رسد که بعد از یک جلسه در مدرسه قتلی اتفاق می‌افتد. قتلی که همه سعی می‌کنند آن را جور دیگری روایت کنند.

از کتاب دروغ‌های کوچک بزرگ یک سریال درام آمریکایی محصول اچ‌بی‌او به کارگردانی ژان مارک ولی و نویسندگی دیوید ای کلی است که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده است. فصل دوم این سریال با بازی مریل استریپ ادامه پیدا کرده است. جین، مادلین و سلست که فرزندانشان در یک مدرسه مشترک محصل هستند در مسیری با یکدیگر آشنا می‌شوند و مسائل زندگی‌شان را یک به یک تعریف می‌کنند.

کتاب دروغ های کوچک بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به ادبیات داستانی یپشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب دروغ های کوچک بزرگ

خانم پتی پاندر به ماری آنتوینت گفت: «مثل جشن‌های معمولی مدرسه نیست. شبیه یه شورشه.»

گربه عکس‌العملی نشان نداد. روی نیمکت چرت می‌زد.

«خوشت نیومد، نه؟ بذار کیک بخورن! این چیزیه که داری بهش فکر می‌کنی؟ اونا زیاد کیک می‌خورن، درسته؟ همه‌ی اون کیک‌ها رو می‌خورن. خوش‌ به حال من، گرچه فکر نمی‌کنم همه‌ی مامان‌ها اونا رو بخورن. همه‌شون صاف‌وصوف و لاغرن، نه؟ مثل تو.»

ماری آنتوینت به تعریف او پوزخند زد. "بذار کیک بخورن" قدیمی شده بود. او به‌تازگی از یکی از نوه‌های خانم پاندر شنیده بود که می‌گفت به معنی "بذار بریوچ۱ بخورن" است. ماری آنتوینت هرگز چنین چیزی را در وهله‌ی اول به‌ کار نمی‌برد.

خانم پاندر کنترل تلویزیون را برداشت و صدای آن‌را که درحال پخش برنامه‌ی "رقص با ستاره‌ها" بود، کم کرد. صدای آن‌را به‌دلیل باران شدیدی که می‌بارید، زیاد کرده بود، اما حالا بارش کم شده بود.

او صدای مردم را می‌شنید که فریاد می‌زدند. آدم‌های عصبانی، با فریادشان، سکوت آن شب سرد را می‌شکستند. شنیدن این صداها برای خانم پاندر مضر بود. انگار همه‌ی خشم آن‌ها به‌سمت او هدف گرفته شده بود. خانم پاندر با مادری عصبانی بزرگ شده بود.

«خوش به حال من. فکر می‌کنی اینا دارن درباره‌ی پایتخت گواتمالا بحث می‌کنن؟ می‌دونی پایتخت گواتمالا کجاس؟ نه؟ منم نمی‌دونم. باید تو گوگل دنبالش بگردیم. منو مسخره نکن.»

ماری آنتوینت نفس خود را محکم بیرون داد. 

خانم پاندر سریع گفت: «بذار ببینیم چی می‌شه.» مضطرب بود. حرکات سریعی جلوی گربه انجام می‌داد. درست همان رفتاری را داشت که وقتی شوهرش خانه نبود و سر‌وصداهای عجیبی در شب می‌شنید با بچه‌هایش انجام می‌داد.

خانم پاندر با کمک عصا بلند شد. ماری آنتوینت بدن لیزش را به‌راحتی بین پاهای خانم پاندر لغزاند و بغل خانم پاندر را گرفت تا با حرکات سریعی که انجام می‌داد زمین نخورد و با واکر به‌سمت پایین خانه به راه افتاد.

اتاق خیاطی‌اش نمایی به حیاط مدرسه‌ی پیریوی پابلیک داشت.

هنگام خرید خانه، وقتی برای اولین‌بار آن‌را دیدند، دخترش به او گفت: «مامان دیوونه‌ای؟ نمی‌تونی نزدیکِ یه مدرسه‌ی ابتدایی زندگی کنی.»