کتاب کفش باز

ما در کتاب کفش باز زندگی فیل نایت، کارآفرین و موسس برند محبوب ورزشی نایک را مطالعه می‌کنیم. باید بدانیم که فیل نایت که خودش این کتاب بی‎‌نظیر را نوشته است، با صداقتی عالی خاطرات و سرگذشت خودش را برای ما تعریف کرده است. او تلاش می‌کند که از تمام شکست‌ها، چالش‌ها، موفقیت‌ها و اشتباه‌های خودش صحبت کند و به خوانندگان یاد دهد که در مسیر کارآفرینی چه مشکلات مختلفی ممکن است پیش روی شخص کارآفرین قرار بگیرد.

کتاب کفش باز در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان بهترین کتاب مدیریتی سایت آمازون انتخاب شده است.

درباره کتاب کفش باز

کتاب کفش باز از یکی از روزهای عادی فیل نایت شروع می‌شود. آن روز صبح او مثل همیشه کفش‌هایش را می‌پوشد و برای دویدن بیرون می‌رود. او همیشه دوست داشت که یک ورزشکار شود و دویدن را نیز بسیار دوست داشت. آرزوی ورزشکار شدن او هیچ‌وقت واقعی نشد. او در ۲۴ سالگیش با وجود تلاش‌های زیادی که کرده بود متوجه شد که نمی‌تواند به رویایش برسد و تسلیم حقیقت می‌شود،؛ از آن زمان او سعی می‌کند تا راهی پیدا کند تا بدون اینکه ورزشکار باشد ورزشکار بودن را احساس کند. او با این فکرها به این نتیجه می‌رسد که می‌تواند نوعی کفش دوندگی تولید کند.

فیل نایت، پانزدهمین ثروتمند جهان در کتاب کفش باز، داستان به‌وجود آمدن برند نایکی را شرح می‌دهد. این کتاب در حوزه‌ی کتاب‌های انگیزشی است. طرز بیان و سادگی و صداقت فیل نایت، ما را در خودمان غرق می‌کند و دوست داریم تا پایان این کتاب با او باشیم. خواندن این کتاب به ما انگیزه می‌دهد و به ما یادآوری می‌کند که اگر ما هم بخواهیم می‌توانیم به موفقیت‌های بزرگی برسیم. با خواندن این کتاب و زندگی‌نامه‌ی فیل نایت ما یاد می‌گیریم که چگونه از آروزها و هدف‌هایمان دست نکشیم و برای آن‌ها بجنگیم. برند نایکی یک برند معروف در حوزه کفش‌های دوندگی است که قطعا تا به امروز از کفش‌های این برند استفاده کرده‌ایم و یا کسانی را می‌شناسیم که از محصولات این برند استفاده کرده‌اند. در سال ۲۰۱۷ بر اساس رده‌بندی مجله فوربس شانزدهمین برند برتر دنیا است.

بیل گیتس درمورد کتاب کفش باز گفته است‌: شما به عنوان خواننده در طول داستان مدام انتظار دارید که با شکست سنگینی مواجه شوید، در صورتی که امروزه در سراسر جهان، در هر خیابان مهمی که قدم بگذارید، لوگوی خاص نایک در حال درخشیدن است.

چرا باید کتاب کفش باز را مطالعه کنیم؟

کتاب کفش باز به روش صحیح به ما یاد می‌دهد که برای رسیدن به موفقیت نباید انسانی با جایگاه خاص و مشخص باشیم. با خواندن این کتاب انگیزه ما برای رسیدن به آروزها و دنبال کردن آن‌ها بیشتر می‌شود و یاد می‌گیریم ناامیدی را نادیده بگیریم.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به برند نایک و کسانی که دوست دارند بدانند این برند چگونه موفق شده است کتاب کاملی است. هم‌چنین اگر شما یک کارآفرین هستید و یا کسی را می‌شناسید که قصد دارد کارآفرین شود این کتاب می‌تواند هدیه‌ای مناسب برای او باشد.

کتاب کفش باز برای دانشجویان رشته‌های اقتصاد و مدیریت بازرگانی و با مدیریت‌ها می‌تواند بسیار مفید و کابردی باشد.

درباره فیلیپ همپسون نایت

فیلیپ همپسون نایت یا فیل نایت در سال ۱۹۳۸ در آمریکا ایالت اورگن متولد شده است. او در همان‌جا در رشته‌ی بازرگانی در دانشگاه استنفورد درس خواند و فارغ‌التحصیل شد. فیل نایت در دانشگاه اورگان با بیل باورمن کار می‌کرد و با همکاری او نایک را همراهی می‌کرد. او یک تاجر متشخص و یک انسان خیرخواه و بشردوست آمریکایی است. او درسال ۱۹۶۲ به فکر تاسیس این برند افتاد و بعد از تولید کفش‌ها ابتدا خود اقدام به فروش آن‌ها کرد. او در حال حاضر یکی از بنیان‌گذاران و رئیس بازنشسته‌ی شرکت نایکی است. او قبل از بازنشستگی رئیس و مدیرعامل این شرکت بود. او به‌عنوان رئیس شرکت در سال ۲۰۱۶ بعد از ۵۲ سال کار در نایک بازنشسته شد.

پدر فیل نایت نقش بسزایی در رسیدن او به اهدافش داشت. پدر او با کار کردن تابستانه‌ی فیل در دفتر روزنامه‌اش به‌نام روزنامه‌ی اورگان مخالفت کرد، فیل مجبور شد برای کار به جای دیگری برود. پدرش عقیده داشت فیل باید صاحب کسب‌وکار خودش بشود. فیل به‌صورت شیفت شبانه در روزنامه‌ی اورگونیان کار می‌کرد و صبح‌ها حدود ۷ مایل تا خانه را می‌دوید. همچنین درست زمانی‌که ایده‌ی نایک به ذهن فیل رسید و از پدرش درخواست کمک کرد، پدر به او ۵۰ دلار قرض داد تا بتواند به ژاپن برود و ایده‌ی خود را عملی کند.

فیل نایت در حال حاضر صاحب یکی از بزرگ‌ترین برندهای دنیا یعنی شرکت نایک است که هجدهمین رتبه برترین برندها را در دنیا به خود اختصاص داده‌است. در اگوست ۲۰۱۸، فوربس او را ۲۶ امین فرد ثروتمند جهان معرفی کرده‌است. او همچنین مالک شرکت فیلم‌سازی motion laika می‌باشد.

تکه هایی از کتاب کفش باز

وقتی‌که بالاخره موضوع را با پدرم در میان گذاشتم و شهامت آن را پیدا کردم که درباره‌ی ایده‌ی ابلهانه‌ام با او حرف بزنم، عمداً اول شب را برای این کار انتخاب کردم. همیشه این بهترین زمان برای حرف زدن با ددی بود. در این زمان او آسوده و با شکم سیر روی صندلی راحتی‌اش جلوی تلویزیون لم می‌داد و دست‌ و پایش را دراز می‌کرد. هنوز می‌توانم سرم را به عقب برگردانم و چشم‌هایم را ببندم و صدای خنده‌ی مخاطبان و ترانه‌های گوش‌خراش سریال‌های تلویزیونی مورد علاقه‌ش واگن قطار و روهاید را بشنوم.

از همه بیش‌تر به رد باتنز علاقه داشت. هر قسمت با آواز خواندن رد شروع می‌شد: ها‌ها، هو هو… چیزهای عجیبی دارد اتفاق می‌افتد.

روی یکی از صندلی‌های پشت‌صاف کنار او نشستم و لبخند نصفه و نیمه‌ای زدم و به انتظار پیام‌های بازرگانی بعدی ماندم. نطقم را در ذهنم بارها و بارها تمرین کرده بودم، خصوصاً قسمت شروع آن را. می‌گویم، ددی ایده‌ی ابلهانه‌ی مرا در استنفورد یادت می‌آید...؟