کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله

کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله نوشتهٔ مگ زویبک و ترجمهٔ سارا رئ‍ی‍س‍ی‌‌ طوس‍ی‌ است و انتشارات صابرین آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله

کلیدهای رفتار با کودک دوساله نوشتهٔ مگ زویبک، پرستار و روان‌شناس کودک است.

بچه‌های دوساله واقعا هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی هستند و حداقل بعضی از اوقات می‌توان از مصاحبت با آن‌ها لذت برد.

در این کتاب با تغییرات فراوان کودک دوساله‌تان طی سالی که پیش رو دارد، آشنا می‌شوید. بخش اول، «فرزند دوساله شما چگونه رشد و تغییر خواهد کرد»، رشد و تغییر او را در رابطه با شما، در نحوهٔ تفکر و روش استفاده او از حواس و مهارت‌های جسمی خود برای یادگیری، توصیف می‌کند. این فصل، شامل کلیدهایی است که تأثیر مراحل رشد فرزندتان را در رفتار او طی این فعالیت‌های روزمره بررسی می‌کند. هر یک از کلیدهای این بخش را می‌توانید به صورت مستقل مطالعه کنید، اما اگر همه کلیدهای آن را بخوانید، بر توانایی شما در درک فرزند دوساله‌تان خواهد افزود. روند رشد بچه‌ها با یکدیگر متفاوت است و در هر کودکی جنبه‌های گوناگون رشد، تأثیرات متفاوتی بر هم می‌گذارند. مراحل رشد کودکان گاهی به صورت جهشی و گاهی به صورت گام‌های بسیار کوچک طی می‌شوند.

بخش دوم، «سبک مزاجی»، تفاوت‌های رفتاری گوناگون بچه‌ها را با ذکر جزئیات آن توصیف می‌کند. همهٔ دوساله‌ها در نهایت مراحل رشد یکسانی را پشت سر می‌گذارند؛ اما هر کدام، این مرحله را با روشی منحصر به‌فرد طی می‌کنند. اگر بیاموزید که سبک فرزند خود را درک کنید از متفاوت‌بودن او با بچه‌های دیگر و با خودتان کمتر احساس ناراحتی خواهید کرد.

در بخش سوم، «رفتارها و بدرفتاری‌های نوعیِ دوساله‌ها» ، درباره رفتارهای گوناگونی که می‌توانید طی سال آینده از فرزند خود انتظار داشته باشید، می‌خوانید. این بخش به شما می‌گوید که رفتارها و بدرفتاری‌های فرزندتان چگونه قسمتی از مراحل رشد او را تشکیل می‌دهد و راهکارهایی را به شما می‌آموزد تا بتوانید از پس چالش‌هایی که این دورهٔ نه‌چندان وحشتناک در زندگی شما ایجاد می‌کند برآیید و از آن‌ها لذت ببرید.

خواندن کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام مادران و پدران که فرزند دوساله دارند یا می‌خواهند بچه‌دار شوند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله

«چند دقیقه‌ای وقت بگذارید و بازی فرزند دوساله‌تان را تماشا کنید. توانایی او را برای حرکت‌دادن بدن، حل‌کردن یک مسئله، به‌کارگیری یک اسباب‌بازی و صحبت کردن با خودش و شما درباره کاری که انجام می‌دهد، مشاهده کنید. نگاه کنید که چگونه در دهانش غذا می‌گذارد و تقاضای غذای بیشتری می‌کند، زمین می‌خورد و بلند می‌شود و تلاش می‌کند. او همه این کارها را به‌تنهایی انجام می‌دهد. گاهی کمک می‌خواهد و گاهی کمک شما را نمی‌پذیرد. روشن است که به تدریج به کودکی توانا و مستقل تبدیل می‌شود.

حالا به گذشته فکر کنید. او تنها دو سال پیش، نوزاد کوچک و ناتوانی بود که برای همه چیز به شما نیاز داشت. به شما وابسته بود تا غذایش دهید، آرامش کنید، با او بازی کنید و تمام مراقبتهایی را که والدین با محبت از نوزادشان می‌کنند، از او به عمل آورید.

فرزندتان وقتی بزرگ‌تر شد آموخت که گرچه وقتی به مراقبت شما نیاز داشت در دسترس بودید، اما همیشه همان لحظه‌ای که شما را می‌خواست، نمی‌آمدید. او آموخت گاهی باید صبر کند تا توجه شما را به دست آورد و آموخت که گاهی، کسان دیگری نیز به جای والدینش بودند که از او مراقبت کنند. او آموخت گاهی وقتی شیر می‌خواست در عوض به او غلات می‌دادید و اگر نیمه‌شب می‌خواست بازی کند از او انتظار داشتید برگردد و بخوابد. در طول سال گذشته، زمانی رسید که متوجه شدید کودکتان دیگر تمام توجه شما را طلب نمی‌کند، تمام توجه و مراقبت شما را از آنِ خود نمی‌کند بلکه به عضوی از خانواده تبدیل شده است. شاید این تغییر برای او و برای شما امری ساده نبود. وقتی از آن توجه دائمی که در دوران نوزادی به او می‌دادید می‌کاستید، شاید اعتراض می‌کرد. شاید درباره نیازهای واقعی او نسبت به خودتان تردید داشتید یا از دیدن آنکه نیاز او بیش از آن است که بتوانید به او بدهید احساس نگرانی می‌کردید. به هر حال وقتی از توجه دائمی خود به او کاستید، دیدید که چگونه می‌آموزد کارهای بیشتر و بیشتری را برای خود انجام دهد.

والدین می‌فهمند که گاهی تشخیص نیاز واقعی یک کودک، مشکل است. نوزاد تا مدتی نیاز دارد والدش به او غذا دهد اما اگر والد بخواهد پس از آن نیز این مسئولیت را حفظ کند، ممکن است کودک از غذا خوردن اجتناب کند. بچه یک‌ساله با والدی که می‌خواهد پوشک او را عوض کند یا کفش به پایش کند کلنجار می‌رود، گویی او را شکنجه می‌دهند، اما والد چاره‌ای ندارد! کودک دوساله ممکن است هنگامی که والد خانه را ترک می‌کند تا به سر کار رود گریه کند اما والدین می‌دانند آرام خواهد شد و تمام روز با پرستار خود با شادی بازی خواهد کرد.

در سال گذشته فرزندتان آموخت راه برود، نیازهای اساسی خود را بیان کند و از وجود خود احساس رضایت کند. گاهی می‌دیدید چگونه برای عملی کردن خواسته خود، یا همکاری کردن با شما، می‌جنگد. برخی از اوقات رفتارش بچگانه و برخی از اوقات خیلی بزرگسالانه بود. شاید این احساس به شما دست می‌داد که نمی‌توانید پیش‌بینی کنید آیا خلق او مثبت خواهد بود یا منفی. گاهی انگار کلمه محبوبش «نه» بود، حتی وقتی مطمئن بودید می‌خواست بگوید «بله» !

شاید این توصیف از کودک یک‌ساله برایتان آشنا باشد و شاید هم نه. بعضی از بچه‌ها زودتر از بچه‌های دیگر استقلال خود را از والدینشان نشان می‌دهند. در بسیاری از اوقات همراه با تلاشی استقلال‌طلبانه، از بچه‌ها رفتارهای لجوجانه سر می‌زند. اگر شاهد کنار آمدن دوستانتان با این‌گونه رفتارهای فرزندانشان بوده‌اید لابد خدا را شکر کرده‌اید که فرزندتان آن‌قدر مقاومت نمی‌کند. اما خودتان را آماده کنید. ابراز استقلال که اغلب با واکنشی منفی انجام می‌شود، بخشی از الگوی رشد طبیعی بچه‌هاست. اگر این حالت را هنوز در او ندیده‌اید، احتمالاً در سال آینده شاهد آن خواهید بود.

خوب است بدانیم که واکنشهای منفی کودک یک یا دوساله به دلیل نیاز او به مستقل شدن از والدین است. البته اگر فرزندتان در مرحله‌ای از رشد به سر می‌برد که واکنشهای منفی زیادی از خود نشان می‌دهد، سخت است که به یاد بیاورید این رفتار او در واقع نوعی واکنش رفتاری مثبت است! شما والدین احتمالاً بعضی از اوقات - به خصوص در زمانهایی که فرزندتان شما را به طور دائم به چالش می‌کشاند - احساس ناکامی یا حتی احساس فرسودگی خواهید کرد. اگر احساس می‌کنید وظیفه شماست کاری بکنید که فرزندتان همیشه راضی باشد ممکن است سال بسیار سختی داشته باشید. کودک دوساله نیاز دارد بفهمد که قرار است والدینش برای او محدودیت تعیین کنند و اگر همانند زمانی که شیرخوار بود قابل اعتماد باشد نسبت به او رفتاری همسان نشان خواهید داد. اگر هر باری که فرزندتان اطاعت نکرد، قانون را عوض کنید احتمالاً فشار بیشتری خواهد آورد تا شما را وادار به عقب‌نشینی کند.

در طول دوسالگی که به فرزندتان می‌نگرید، احتمالاً ترکیبی از احساسات بد و خوب خواهید داشت. مشاهده اینکه این کوچولوی شیطان به کودکی مستقل، کنجکاو و پرشور تبدیل می‌شود بسیار لذت‌بخش است، اما خداحافظی با آن کوچولوی وابسته‌ای که مطابق میل و اراده والدینش به کنترل درمی‌آمد و همیشه نیازمند و خواستار توجه بود، مشکل است. باز هم لحظاتی می‌رسد که این ماجراجوی کوچک بخواهد در آغوش امن شما پناه بگیرد. او هر روز بیشتر از گذشته خواهد خواست از شما به عنوان پایگاهی امن استفاده کند تا بتواند به سراغ ماجراجوییش برود. بسیاری از اوقات حتی خودش هم نمی‌داند از شما چه می‌خواهد. بسیاری از اوقات، شما نیز نمی‌دانید که باید بایستید یا رها کنید. باید تجربه بیاموزید، چون هر کودک و هر خانواده‌ای متفاوت است. هرگز از اشتباه کردن نهراسید. کلیدهای زیر شما را راهنمایی و کمکتان می‌کنند که تصمیمهای بهتری بگیرید. اما بهترین راهنمایتان حس غریزی شماست.»