کتاب قصه ها

«قصه‌ها» مجموعه داستان‌های کوتاهی از نوشته غسان کنفانی(۱۹۷۲-۱۹۳۶)، شاعر و نویسنده فلسطینی است. غسان به سال ۱۹۴۸ همراه خانواده‌اش از سرزمین خویش رانده شد و به سوریه کوچ کرد. در آنجا به تحصیل ادامه داد. در نوجوانی با برادرش کار می‌کرد. به عسرت اما با عزت می‌زیست و طعم تلخ فقر را می‌چشید. به کارهایی دشوار دست زد تا دست‌کم برای خانواده‌اش‌ معیشتی فراهم سازد. در شانزده سالگی وقتی روزها کار می‌کرد و شب‌ها درس می‌خواند، هم‌زمان در یکی از روستاهای سوریه به تدریس در مدرسۀ پناهندگان فلسطینی مشغول بود. در یکی از داستان‌های این کتاب به نام «چریک» می‌خوانیم: دهانۀ تفنگ مثل کاسۀ چشمی از حدقه درآمده، درست جلوی صورت او قرار داشت. مردی که تفنگ را به‌دست داشت لباس‌های گشادی پوشیده‌ بود؛ مثل این بود که لباس‌های کس دیگری را پوشیده است. آستین‌ها را از ساعدهایش، که پر از موی بور بود، بالا زده بود. روی سرش کلاهی‌ ارتشی گذاشته و بندش را نبسته بود. او زیاد نترسیده بود. ته دل احساس‌ می‌کرد که بی‌گناه است و کشته نخواهد شد... اما نمی‌توانست فکرش را روی یک موضوع متمرکز کند. وقتی دهانۀ مسلسل - مثل انگشتی که به سمتی اشاره کند - حرکت‌ کرد، آهسته به راه افتاد. در اینجا بود که اولین فکر به مغزش رسید: از فیلم‌های سینمایی آموخته بود که وقتی دهانۀ تفنگ به این صورت حرکت‌ کند که به سختی آن را بشود دید، یعنی اینکه به او دستور می‌دهند راه بیفتد. اگر آن سرباز مطمئن نبود که از فیلم‌های سینمایی آموخته چه‌طور توقع‌ داشت که این حرکت و دستور را بفهمد؟ کوشید فیلمی که این صحنه را در آن دیده بود به یاد آورد. سعی کرد هیچ عصبانی نشود؛ می‌دانست که باید به موضوع دیگری فکر کند اما درک‌ کرد که محال است. انگار اندیشه‌اش را در میدان جاذبه دهانۀ فولادی قرار داده بودند.