کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی

کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی نوشتهٔ علی‌‌اكبر ضيايی است و انتشارات بین المللی امین آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی

مالزی کشوری است که با تلاش نخبگان و مردم آن سرزمین در کوتاه‌ترین زمان از یک کشور عقب‌مانده به یکی از مدرن‌ترین کشورهای جهان اسلام تبدیل شده است. تنوع نژادی و دینی در این سرزمین از یک تهدید تبدیل به فرصتی برای تعامل سازنده با ملل مختلف شده است. پیدا کردن نقطه شروع در یک تمدن و برنامه‌ریزی برای رسیدن به اهداف آن هنری است که مردم این سرزمین به آن دست یافته‌اند. این کتاب برای آشنایی با تاریخ و فرهنگ مردم مالزی برای کسانی که خواهان رشد و تعالی کشورهای جهان سوم هستند مفید است. علی‌‌اكبر ضيايی با اقامتی به مدت یک دهه در مالزی تصویری زنده از آخرین جریان‌های فکری و فرهنگی که سبب توسعه و پیشرفت این مردم شده است ارائه کرده است. اگرچه نمی توان مالزی را در حد یک کشور توسعه یافته جهان اول به‌شمار آورد و سهم نخبگان آن در تولید علم و فناوری چندان زیاد نیست، اما پریدن در قطار سریع‌السیر تمدن بشری و عقب نماندن از توسعه فرهنگی و اقتصادی از دستاوردهای مردم مالزی است. کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی خوانندگان را با زوایای فرهنگی و سیاسی مردم مالزی آشنا می‌سازد.

خواندن کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می خواهند با فرهنگ و سیاست مردم مالزی آشنا شوند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاریخ و فرهنگ مردم مالزی

«مالزی در دوران امپراتوری پاگان (۸۴۹-۱۲۹۷ م) تحت فرمانروائی برمه با مرکزیت شهر پاگان (اکنون باگان) قرار داشت. در دوران حکومت پیو از سری کسترا باماس به نژاد برمه تعلق داشت و بودائیهای ماهایانا از بنگال و بیهار بر آن سیطره داشتند. در ۸۴۹ میلادی این شهر مرکز امپراتوری پاگان گردید که نفوذ آن تا مالزی کنونی نیز ادامه داشت.

مدارکی متعلق به قرن ۱۴ میلادی در ترنگانو پیدا شده است که بیانگر حضور اسلام در شبه جزیره ملایو در آن قرن می باشد، اما برخی گفته اند که مهاراجا راجا در اوائل قرن دوازدهم میلادی به اسلام روی آورده و نامش را به مظفر شاه تغییر داده است. عقیده غالب مردم این شبه جزیره در هزاره اول میلادی هندوئیسم و بودیسم و زبان آنان سانسکریت بوده است تا این که به علت حضور گسترده بازرگانان مسلمان از مشرق زمین در بندرگاههای مالزی همچون ملاکا مردم این سرزمین به اسلام روی آوردند. بنابراین اسلام به مالزی به صورت مسالمت آمیز وارد شده و هیچگاه ترویج و تبلیغ این آیین آسمانی با زور و تطمیع همراه نبوده است. برخی از مورخین نام ملاکا را برگرفته از "ملاقات" یعنی محل تلاقی بازرگانان مسلمان شرق با مردم مالائی دانسته اند و گفته اند که شخصی به نام عبدالعزیز از جده در اوائل قرن ۱۵ میلادی به عنوان بازرگان به ملاکا آمده و پادشاه آن را به اسلام دعوت کرده و با مسلمان شدن آن پادشاه مردم این سرزمین نیز به اسلام گرویده اند. این گزارش در یکی از خاطرات سیاحان اروپائی در اوائل همان قرن ثبت شده و صحت آن چندان معلوم نیست. برخی از محققان عمانی نیز عبد العزیز را بازرگانی عمانی دانسته اند و گفته اند که آثاری از مسجد عبدالعزیز عمانی نیز در شهر ملاکا وجود دارد. هر چند این نقل قول نیز هنوز به اثبات نرسیده و تا کنون چنین مدارکی را در آن شهر نیافته ایم. به هر حال شاید بتوان گفت که حداقل اسلام بیش از هزار سال در این سرزمین وجود داشته و محلی برای بازرگانی مسلمانان منطقه خلیج فارس بوده و مردم این سرزمین نیز تحت تاثیر اسلام قرار گرفته اند و به آن گرویده اند، اما اسلام به عنوان یک دین فراگیر بیشتر در اوائل قرن ۱۵ میلادی مطرح بوده است.

مالزی کشوری در حال توسعه و رشد است و دربهای خود را بر سرمایه گذاران غربی و عرب باز کرده و بدین روش توانسته است معیارهای توسعه را در این کشور ارتقاء دهد و از همه مهمتر سرمایه گذاری در آموزش همگانی و توسعه خدمات اجتماعی و رفاهی از سیاستهای اقتصادی دولتمردان مالزی بوده است. وضعیت اقتصادی مسلمانان مالزی در حال بهبودی است و به استانداردهای جهانی نزدیک می شود، اما وضعیت مسلمانان از نظر اسلامی و اعتقادی مؤلفه ای بسیار پیچیده است که نیازمند بحث و گفتگوی فراوانی است.

مسلمانان مالزی بر اساس تعالیم دینی اهل سنت به همان روشهای سنتی در مدارس دینی و تربیت خانواده عمل می نمایند و کمتر در معرض آسیبهای روشنفکری غرب در مقایسه با دیگر کشورهای اسلامی بوده اند و البته روند این سنت گرائی با گسترش فرهنگ هالیوودی در مالزی و نفوذ رسانه های غربی کاهش یافته و نسل جدید با چالشهای متعددی در میزان پایبندی به تعالیم اسلامی روبرو می باشد. تعدادی از پژوهشگران اجتماعی اقدام به انجام تحقیقاتی میدانی در خصوص انگیزه های فردی و اجتماعی مسلمانان مالزیائی در انجام فرایض دینی چون حجاب و نماز پرداخته اند که بر اساس این پژوهش تعهد به انجام فرایض دینی دارای انگیزه های مختلفی چون آداب و رسوم اجتماعی، و تربیت خانواده ابراز شده است، و تعدادی هم جنبه های اعتقادی بر اساس مطالعه را ذکر کرده اند. صحنه فرهنگی مالزی از طرفی با رویکرد به فرهنگ غرب و از طرفی احساس خطر از بی هویتی در میان مسلمانان روبرو می باشد. این بی هویتی آثاری سلبی در صحنه سیاسی کشور در رقابت با دیگر نژادها را به دنبال خواهد داشت.

اسلام در این منطقه بیشتر جنبه سنتی دارد و میزان مطالعات مردم در باره تاریخ و تمدن اسلامی از منظر مذاهب و فرق مختلف دینی جای بررسی دارد و گرایش غالب مردم مالزی به اشعریه در مقابل جریان عقل گرای اعتزال می باشد، گرچه تفکرات اعتقادی ماتریدیه و آثار و منابعی از ابواللیث سمرقندی و عمر نسفی و ابو منصور ماتریدی نیز در مکاتب دینی نسل گذشته مورد استفاده قرار می گرفته است، اما اکنون تفکرات اشعریه در عموم مردم و تعداد اندکی نیز از جریانهای سلفی در میان اقلیتی از جوانان مالزی رواج دارد که عموما در کشورهای عربی به تحصیل پرداخته اند. منظور از جریان سلفی یا رویکرد حدیثی اشعری در مذهب شافعی در اینجا به معنای حرکت وهابیت نیست، زیرا وهابیت با مؤلفه هائی که ما از آن می شناسیم در میان مردم مالزی جایگاهی ندارد.»