کتاب روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه)

کتاب الکترونیکی روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه) نوشتۀ ابوالحسن حقانی و ترجمۀ محمد کانیندا موکاد است. این کتاب را مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی منتشر کرده است.

درباره کتاب روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه)

روان‌شناسی از رشته‌هایی است که هم موضوعی نظری و هم کاربردی دارد و به شیوه‌های گوناگون می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد، و درحقیقت می‌توان گفت یکی از کاربردی‌ترین رشته‌های علوم‌انسانی به شمار می‌رود. این رشته نه‌تنها در مسائل مربوط به امور آموزشی، بلکه در بسیاری از موضوعات زندگی روزمره کاربرد عملی دارد. یافتن انگیزۀ بیشتر، آگاهی از کیفیت ابعاد گوناگون رشد کودک خود در مراحل مختلف، بهبود مهارت‌های زندگی، بهبود ارتباطات فردی و اجتماعی، درک بهتر دیگران، ایجاد فضای صمیمی در خانه و جامعه، تقویت حافظه، بهبود کارایی، کنترل هیجان‌های زندگی و شیوه‌های تبلیغ ازجمله موارد کاربرد این رشته است.

خواندن کتاب روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه) به علاقه‌مندان یادگیری زبان فرانسه و علاقه‌مندان به روان‌شناسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب روان شناسی کاربردی ۱ (فرانسه)

»L'associationnisme de Hume

L’oeuvre de David Hume (1711 _ 1776) constitue l’expression definitive de l’associationnisme parce qu’il a ete applique de maniere complete a sa philosophie. Dans son Traite de la nature humaine (1739) , Hume souligne que la vraie science de l’homme est celle qui concerne non pas l’esprit lui-meme mais ses operations. Si la science de l’esprit consiste d’abord a etablir une geographie mentale en classant les differentes operations de l’esprit, elle doit porter encore plus loin ses recherches et decouvrir les principes qui font agir l’esprit humain dans ses operations.

Locke postule les idees simples (de sensation + de reflexion) ; il ne fait aucune distinction entre la sensation et l’image et appelle ≪idees≫ les deux elements. Hume divise les perceptions de l’esprit, qui embrassent tous les faits psychologiques en deux classes: les impressions et les idees (images). Les impressions dependent de nos sensations (d’origine interne ou externe) et se distinguent par leur force et leur vivacite. Par opposition, les idees se distinguent par leur faiblesse et leur paleur, elles ne sont que des copies des impressions, donc des reflets attenues des sensations. L’etude des impressions est du resort de l’anatomie et de la physiologie; l’etude des idees est du ressort de la

metaphysique qui doit etudier comment elles sont elaborees a partir des impressions et comment elles se combinent entre elles.

Hume divise aussi les impressions en primaires, originelles ou de sensation (liees a l’excitation directe de nos sens) et les impressions secondaires, derivees ou de reflexion. Selon lui, non seulement les perceptions primaires sensibles (ou impressions de sensation) laissent apres elles des traces qui deviennent des images ou des idees, mais ces images ou idees suscitent a leur tour des impressions (secondaires) qui naissent avec la reflexion et sont suivies d’autres idees. Il resulte de cela que toutes nos idees ont pour condition prealable des impressions correspondantes, et qu’il s’etablit entre les unes et les autres des relations.«