کتاب در قلمرو کویر

کتاب در قلمرو کویر نوشتهٔ علی ارقش است. انتشارات آپریس این مجموعه جستار معاصر ایرانی با موضوع کویر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب در قلمرو کویر

کتاب در قلمرو کویر یک مجموعه جستار را در بر گرفته است. عنوان برخی از جستارهای کتاب حاضر عبارت است از «کویر و جهان دلدادگی»، «کویر و رود آفرینش»، «کویر و شعر خلوت»، «کویر و مردگان سرکش» و «سخنی با معشوق».

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

خواندن کتاب در قلمرو کویر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب جستار با حال‌وهوایی شاعرانه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب در قلمرو کویر

«ای کویر! لوح سپید درونم همچون نمک زارهایت به سان سپیدی لباس عروس در اقبال پری رویش که چون گوشواره ای بر گوشش رقص می‌کند، اوراق ما نیز به زفاف جوهر در نیامده، او راست فرزندی که همچون پرتویی از آیینه‌ی اشراق به گیتی پا می‌نهد.و آنگاه که در سودای خویش سفر کرده چه داورانی را میبینم که از شکفتن مریم و برون تراویدن لاله چه افتراها که نمی زنند، و دشنه تیزشان همان تکه لخمی است مردار در دهانشان که چه زخم‌ها بر پیکر عمرانِ آبادی لَحم نزدند!»