دانلود و خرید کتاب تفسیر آیه نور علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
تصویر جلد کتاب تفسیر آیه نور

کتاب تفسیر آیه نور

معرفی کتاب تفسیر آیه نور

«تفسیر آیۀ نور» تفسیر آیه «اللهُ نورُ السّماواتِ وَ الْأَرْض» در مجموعه سخنرانی‌های آیه‌الله حاج سیّد محمّد حسین حسینی طهرانی(۱۳۷۴-۱۳۰۵) به تصحیح سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی(-۱۳۳۴) است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: ﴿اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ﴾؛ «خدا نور آسمان‌ها و زمین است.» ﴿اللهُ﴾ یعنی: آن پروردگاری که جامعِ جمیعِ صفاتِ کمال و جمال، و منزّه از صفات نقص و عیب است، که از آن تعبیر به صفات جلال می‌شود؛ این خدائی که دارای این اسماء و صفات است، نور آسمان‌ها و زمین است. یعنی چه نور آسمان‌ها و زمین است؟ یعنی خدا این نور حسّی است؟! آسمان‌ها و زمین چیزِ دیگرند؟ و این نوری که در آسمان‌ها و زمین است، همین نور حسّی خداست؟! پس بنابراین آن وقتی که آسمان‌ها و زمین نور ندارند، آن وقت دیگر خدا در آسمان‌ها و زمین نیست؟! معنی آیه این است؟! یا اینکه: ﴿اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ﴾ یعنی خدا نور دهندۀ آسمان‌ها و زمین است؟ خدا خودش که نور نیست، نور دهنده است؛ یعنی این آسمان‌ها و زمین، این نوری که دارند از ناحیۀ خدا است. مُنَوِّر یعنی نور دهنده، این است معنا؟! بعضی که جمود می‌کنند بر الفاظ قرآن، و معانی الفاظ را هم منحصر می‌دانند در معانی ظاهری و مادّی، می‌گویند: بله ﴿اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ﴾ یعنی: خدا همین نوری است که در آسمان و زمین دیده می‌شود، همین نور!
آیین رستگاری
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
سیروسلوک؛ منزل اوّل: یقظه
آیت‌الله العظمی مظاهری
سیروسلوک؛ منزل دوّم: توبه
آیت‌الله العظمی مظاهری
شرح منازل هفتگانه‌ی سیروسلوک (مقدمه: سلوک معنوی در پرتو نور قرآن و عترت)
آیت‌الله العظمی مظاهری
مبانی اخلاق در آیات و روایات؛ جلد اول
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
سیروسلوک، منزل سوم؛ تقوا
آیت‌الله العظمی مظاهری
انوار ملکوت؛ جلد اول
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
شرح حکمی الهی‌نامه علامه حسن‌زاده آملی
محمد خیاط زنجانی
مبانی اخلاق در آیات و روایات؛ جلد دوم
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
معرفت نفس (جلد اول)
آیت‌الله العظمی مظاهری
اسرار ملکوت، شرح حدیث عنوان بصری از امام صادق علیه السّلام (جلد دوم)
سید محمدمحسن حسینی طهرانی
مبانی تشیع (ابحاث اعتقادی)
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی
اسرار ملکوت، مقدّمۀ شرح حدیث عنوان بصری از امام صادق علیه‌السّلام (جلد اوّل)
سید محمدمحسن حسینی طهرانی
سیره صالحان در حّجیت افعال و گفتار اولیاء الهی
سید محمدمحسن حسینی طهرانی
معرفت نفس در شناخت حقیقت معاد
سید داود مطهری
به سوی دوست
جواد آقاملکی تبریزی
زندگی و سلوک علامه سید محمد حسین طباطبایی
نرگس علی مردانی
نفحات انس: انسان کامل در فرهنگ شیعه
سید محمدمحسن حسینی طهرانی
حریم قدس: مقاله‌ای در سیر و سلوک إلی الله
سید محمدمحسن حسینی طهرانی
آموزه های معرفت؛ شرح دعای ابوحمزه ثمالی (جلد دوم)
سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی
مریم سمیعی
۱۴۰۰/۰۴/۱۵

گاهی فکر میکنی بعضی از کتاب‌ها یه هدیه‌ان. چرا اینطوری فکر میکنی چون هیچ جوره نمیشه فهمید چطوری پیداشون کردی. یا بهتر بگم چطوری اونا پیدات کردن. توی تاریکی بود که اومد یا توی توهم تاریکی وقتی که غرق نور

- بیشتر
سیره صالحان
۱۳۹۷/۱۲/۲۴

همان طور که در مقدمه کتاب آمده حقیقتا علامه طهرانی در این کتاب فاصله و دیواری که بین ما و خدا ساخته شده است را برداشته و آن خدا ترسناک و دور از دست رس را انقدر به مخاطب نزدیک

- بیشتر
Mostafa Tehranikia
۱۳۹۵/۱۰/۰۸

تشکر

کاربر ۴۶۹۳۶۹۳
۱۴۰۱/۰۶/۰۷

به نظر من این کتاب مانند آب میماند که ماهی که از آب بیرون افتاده است را به زندگی برمیگرداند حقیقتا حیات بخش است و واقعیاتی را از زندگی انسان بیان میکند که به جرات 99درصدمان از آن غافلیم در

- بیشتر
Rahi
۱۳۹۵/۱۰/۰۸

این کتاب به نوعی موضوع خداشناسی رو مطرح کرده به زبان ساده یه جاهاییش سخت میشه اما سیر بحث و بیان مولف جالب و شیواست

seemorgh
۱۴۰۲/۰۹/۰۳

در یک کلام فوق العاده بود حتما پیشنهاد میکنم یه بار هم که شده باید این کتاب رو خواند

کاربر ۲۷۰۰۵۸۶
۱۳۹۹/۱۱/۲۴

عالیه واقعا ، استدلالی درباره خدا میگویند ، برا همه توصیه میشه بعضی جاها یه کم تخصصی میشه ولی بیشتر کتاب روان و ساده است

أمیرالمؤمنین علیه السّلام: ”العارِفُ مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَأَعتَقَها و نَزَّهَها عَن کُلِّ ما یُبَعِّدُها. “ «عارف آن کسی است که نفس خویش را بشناسد و او را از اسارتِ هوی و بندگیِ شهوات، و از هر چیزی که او را از خداوند دور می‌کند، آزاد نموده و پاک سازد» . غرر الحکم و درر الکلم، ص ۲۳۹
ketab1393
عشق وصول مادّه به مادّه نیست، جسم به جسم نیست، دو روح با هم عشق می‌ورزند.
کاربر ۳۲۵۹۰۷۴
انسان تا به زیارت خدا نرسد و به ذکر خدا نرسد قلب او آرام نمی‌گیرد، و آرامش او منحصر است در ارتباط قلبی او با خدا.
seemorgh
انسان به هر آیه‌ای از آیاتِ خدا توجّه کند، آن آیه خدا را نشان می‌دهد، امّا فرق است بین دیدنِ شخصی که چشمش باز است و کسی که چشمش کور است.
کاربر ۳۲۵۹۰۷۴
تا بُوَد یک ذرّه باقی از وجود کی شود صاف از کَدِر، جام شهود
کاربر ۳۲۵۹۰۷۴
هنگامی انسان خدا را می‌شناسد که انسان، دیگر انسان نباشد، انسان مُدرک وجودِ خود در مقابلِ ذات خدا نباشد؛ اگر یک ذرّه ادراکِ به وجود باشد، آنجا نور پروردگار نیست؛ آنجا[ که انسان، دیگر انسان نباشد ]خداست و این عالم، عالم مخلَصین است که از همه چیز بیرون آمده‌اند، هیچ چیزی در آنها نیست، یعنی وجود دیگر برایشان نیست.
کاربر ۳۲۵۹۰۷۴
بیاییم نگاه به درخت کنیم و از درخت خدا را بشناسیم؟! بیاییم نگاه به باران و برف و سرما و گرما و فصول أربعه و تغییرات و تبدّلات کنیم، و به خدا پی ببریم؟! قبل از پی بردن، خدا هست. اینکه من می‌گویم: باید پِی ببریم، قبل از من، قبل از گفتن، قبل از حرکت زبان، خدا هست؛ تازه ما بیاییم از این حرف پی ببریم بگوییم خدا هست؟! خیلی خدای دور و بعیدی است، آن خدا به دردِ پرستش نمی‌خورد.
reza988y
با دو کعبه در رهِ توحید نتوان رفت راست یا رضای دوست باید، یا هوای خویشتن «انسان اگر رضای دوست را تقویت کرد و هوای خویشتن را از دست داد محبوبِ خدا واقع می‌شود» ”حتّی أُحِبَّه“ «من این بنده را دوست دارم، وقتی که بنده را دوست داشتم، محبوب من واقع می‌شود، خدا می‌گوید: من گوش او هستم که می‌شنود، دیگر او گوش ندارد، گوشِ من است؛ من چشم او هستم که با او می‌بیند؛ من زبان او هستم که با او صحبت می‌کند؛ من دست او هستم که با او عطا می‌کند و می‌گیرد؛ اگر مرا بخواند اجابت می‌کنم، و اگر از من سؤال بخواهد بکند من به او عنایت می‌کنم.»
seemorgh
لا یَعرِفُ شَیءٌ شَیئًا إلّا بِما هُوَ فیهِ مِنهُ
کاربر ۴۱۰۹۳۳۶
حضرت سیّدالشّهداء علیه السّلام در ذیل دعای عرفه، چقدر خوب می‌فرماید: أیَکونُ لِغَیرِکَ مِنَ الظُّهورِ ما لَیسَ لَک حَتَّی یَکونَ هُوَ المُظهِرَ لَک؟! «آیا ای خدا، برای غیر تو یک ظهوری هست که آن ظهور مالِ تو نباشد و آن ظهور تو را نشان بدهد؟!» ابداً. هر ظهوری که هرجا هست مالِ توست؛ پس اوّل تو بودی که آن ظهور را به او دادی؛ پس کجا می‌تواند این ظهور نشان دهندۀ تو باشد، با اینکه تو قبل از این بودی؟! این ظهور مفعول تو است، این ظهور مخلوق تو است، این ظهور معلول تو است، چگونه می‌تواند آن خالق را نشان بدهد در حالتی که تو نوری و این ظهور به واسطۀ نور تو روشن است؟!
falinezh
«تو خیال می‌کنی یک جرم کوچکی هستی؟! یک بدن کوچکی هستی؟! همین؟! در حالتی‌که آن عالم أکبر در تو منطوی شده و خداوند علیّ أعلیٰ در تو قرار داده؛ خدا تو را آیۀ اکبر قرار داده.» آیةُ الأکبر، آیةُ اللهِ الأکبر، اکبر یعنی چه؟ بر وزنِ أفضل، أفعل التّفضیل است، یعنی: بزرگ‌تر؛ بزرگ‌ترین آیۀ پروردگار، انسان است؛ و از این آیه بزرگ‌تر دیگر ما چه داریم؟! هیچ.
seemorgh
بنابراین: خلقتِ آسمان‌ها و خلقت زمین‌ها، و نزول أمر بین آسمان‌ها و زمین‌ها، برای این است که انسان به قدرت مطلقه و علم مطلق پروردگار معرفت پیدا کند. تمام آن خلقت‌ها برای علم و معرفت انسان است؛ پس انسان از آنها بالاتر است که آنها برای انسان و برای معرفت و علم او خلق شدند.
seemorgh
﴿اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ﴾ یعنی: «خدا نور آسمان‌ها و زمین است.» نور چیزی را می‌گویند که فی حدّ نفسه ظاهر باشد و غیر با او ظاهر بشود؛ و چون خدا فی حدّ نفسه بر ذات خود قائم است و ظاهر است، و بقیّۀ موجودات به وجود خدا ظاهرند، بنابراین خدا حقیقتاً نور است.
seemorgh
درجۀ اوّل شباهت «تخلیه» است. تخلیه یعنی انسان از تمام صفات زشت و نقص و توجّه به کثرات که انسان را از عالم نور و عالم اطلاق دور می‌کند، خودش را خالی کند. اوّل ترک معصیت کند، ترک مخالفت رضای محبوب کند. او می‌خواهد برود درِ خانۀ معشوق را بزند! وقتی با او دارد دشمنی می‌کند و مخالف رضای او را انجام می‌دهد‌، این در زدن فایده ندارد! راه اوّل تخلیه است. و لذا در همۀ روایات داریم که با وجود معصیت انسان نمی‌تواند راه طیّ کند؛ اوّل باید ترک معصیت کند و خود را از ناپسندیده‌ها خالی کند.
seemorgh
انسان یک روحی دارد که خیلی بزرگ است و تا به خدا نرسد آرام نمی‌گیرد؛ هر چه به انسان بدهند قابل آرامش نیست و اگر از اوّل به انسان بگویند: آقاجان تو به این مقصد نمی‌رسی، خُب، مردن و زنده بودن انسان علی‌السّویه است دیگر! انسان چرا زنده باشد؟ چقدر انسان روزهای خود را به خوردن و خوابیدن و مانند حیوانات نشخوار کردن و اطفاء شهوت کردن و شب و روز را دیدن، بگذراند؟! چه اندازه برای انسان تکرار مکرّرات بشود؟ و چرا انسان خود را خسته کند؟ آنچه انسان را زنده می‌دارد، همان عشق وصول به این مبدأ است که تمام ناملایمات برای انسان راحت می‌شود!
seemorgh
در انسان یک حسّ دیگری هم هست، که برای همۀ افراد بشر اتّفاق افتاده: در مواقع خلوت و اضطراب و بی‌چارگی که به حال خود می‌آیند، یک خدائی را می‌جویند و پیدا می‌کنند؛ آن جُستن در قوای متخیّله و متفکّره نیست، یک جای دیگر است. و وقتی انسان از آن حس می‌خواهد خدا را پیدا کند و به آن متّصل بشود، یک حال راحتی و سبکی و اطمینان برای او پیدا می‌شود، کأنّه قلب انسان اشراب می‌شود، سیراب می‌شود؛ و تا آن حال برای انسان پیدا نشود، انسان از دگرگونی و اضطراب و تشویش و حضور خاطرات و وساوس، آسوده و راحت نمی‌شود
seemorgh
در سورۀ «شعراء» ملاحظه کنید: در پنج مورد از لسان پنج پیغمبر، خداوند علیّ أعلیٰ بیان می‌کند که آمدند به قومشان گفتند: ﴿فَاتَّقُوا اللهَ وَ أَطیعُونِ﴾ «باید از خدا بپرهیزید و از من اطاعت کنید!» آن‌وقت هر کاری گفتم باید بکنید تا آن حِسّ تو باز بشود! نماز بخوانید، روزه بگیرید، صدقه بدهید، امر به معروف کنید، در مشکلات پافشاری کنید، نهی از منکر بکنید، جهاد بکنید، حجّ انجام بدهید، چه کنید، چه کنید... در شب‌های سرد زمستان باید بروید نماز بخوانید، روزهای گرم تابستان باید روزه بگیرید. راه این است دیگر! راه مجاهده با نفس است برای رضای خدا، تا آن حجابِ وجدان، آن پرده‌ای که روی آن حسّ را گرفته کم کم ضعیف بشود، وقتی ضعیف بشود آن چراغی که خداوند علیّ أعلیٰ در دل قرار داده، نورش ظاهر می‌شود.
seemorgh

حجم

۳۷۱٫۸ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۳۲۰ صفحه

حجم

۳۷۱٫۸ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۳۲۰ صفحه

قیمت:
۳۴,۰۰۰
تومان