کتاب پس از کمونیسم

کتاب پس از کمونیسم ترجمه فرید قدمی، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نویسندگان معاصر بلغارستان است که نشر هیرمند آن را منتشر کرده است. این کتاب با ترجمه‌ی فرید قدمی، برای نخستین‌بار مخاطبان فارسی‌زبان را با ادبیات امروز بلغارستان آشنا می‌کند و در سال ۱۳۹۸ منتشر شده است. مجموعه حاضر، داستان‌هایی از نویسندگان مختلف بلغاری را گردآوری کرده و تصویری از زندگی، دغدغه‌ها و تحولات اجتماعی این کشور پس از فروپاشی نظام کمونیستی ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پس از کمونیسم

کتاب پس از کمونیسم مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که به انتخاب و ترجمه‌ی فرید قدمی، نویسندگان معاصر بلغارستان را به مخاطب فارسی‌زبان معرفی می‌کند. کتاب پس از کمونیسم که شامل چند داستان کوتاه است، به بررسی زندگی مردم بلغارستان در دوران پساکمونیسم می‌پردازد و تلاش دارد تصویری چندلایه از جامعه‌ای ارائه دهد که پس از فروپاشی نظام کمونیستی، با چالش‌های تازه‌ای روبه‌رو شده است. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر داستان، جهان‌بینی و سبک خاص نویسنده‌ی خود را بازتاب می‌دهد و در کنار هم، مجموعه‌ای متنوع از صداها و روایت‌ها را شکل می‌دهد. این اثر به مسائل اجتماعی و سیاسی بلغارستان می‌پردازد، اما این تنها وجه این آثار نیستند، این داستان‌های کوتاه به دغدغه‌های فردی، روابط انسانی و تغییرات فرهنگی نیز توجه دارد.

فرید قدمی در مقدمه‌ی کتاب پس از کمونیسم، از تجربه‌ی شخصی خود در آشنایی با ادبیات بلغارستان و روند انتخاب و ترجمه‌ی داستان‌ها سخن گفته است. پس از کمونیسم با گردآوری آثار نویسندگان مختلف، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با لایه‌های پنهان و آشکار جامعه‌ی بلغارستان امروز آشنا شود و تحولات پس از پایان کمونیسم را از زاویه‌ی نگاه نویسندگان بومی تجربه کند.

خلاصه داستان پس از کمونیسم

این مجموعه با داستان‌هایی از نویسندگان مختلف بلغاری، تصویری از زندگی روزمره، امیدها، شکست‌ها و تناقض‌های جامعه‌ی بلغارستان پس از فروپاشی نظام کمونیستی ارائه می‌دهد. داستان‌ها اغلب در بستر شهرها و روستاهای بلغارستان می‌گذرند و شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشند که با مسائل هویتی، مهاجرت، فقر، عشق، پیری و تغییرات اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. برخی داستان‌ها طنز تلخ و نگاه انتقادی به گذشته و حال دارند و برخی دیگر با نگاهی شاعرانه، به جزئیات زندگی و روابط انسانی می‌پردازند. دغدغه‌ی اصلی بسیاری از نویسندگان، جست‌وجوی معنا در جهانی است که ارزش‌های پیشین‌اش فرو ریخته و جای خود را به نوعی سردرگمی و بی‌ثباتی داده است. روایت‌ها گاه از زبان زنان و مردانی است که خاطرات دوران کمونیسم را با واقعیت‌های امروز مقایسه می‌کنند و گاه از نسل جوانی که با رؤیاهای مهاجرت و آینده‌ای نامعلوم روبه‌روست. درون‌مایه‌هایی چون تنهایی، تلاش برای بقا، امید به تغییر و مواجهه با گذشته، در سراسر کتاب تکرار می‌شوند. پس از کمونیسم با کنار هم گذاشتن این روایت‌ها، تصویری چندوجهی از جامعه‌ای در حال گذار ترسیم می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه خاطره‌ی جمعی و تجربه‌ی زیسته، هنوز بر زندگی امروز مردم بلغارستان سایه انداخته است.

چرا باید کتاب پس از کمونیسم را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی کم‌نظیر برای آشنایی با ادبیات معاصر بلغارستان و تجربه‌ی زیسته‌ی مردمی است که کمتر در ادبیات فارسی بازتاب یافته‌اند. خواندن پس از کمونیسم امکان مواجهه با روایت‌هایی تازه و متفاوت را فراهم می‌کند؛ روایت‌هایی که از دل تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک جامعه‌ی اروپای شرقی بیرون آمده‌اند. این مجموعه، نه‌تنها به مسائل سیاسی و اجتماعی می‌پردازد، بلکه با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط انسانی و دغدغه‌های فردی، تصویری ملموس و انسانی از بلغارستان امروز ارائه می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان داستان کوتاه، پژوهشگران ادبیات تطبیقی، دانشجویان رشته‌های ادبیات و مطالعات فرهنگی، و کسانی که به شناخت جوامع پساکمونیستی و تحولات اجتماعی در اروپای شرقی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای مخاطبانی که به دنبال روایت‌هایی متفاوت از زندگی، هویت و تغییرات اجتماعی هستند، این مجموعه جذاب خواهد بود. و نیز برای کسانی که به ادبیات تطبیقی، شناخت فرهنگ‌های دیگر و بررسی تأثیر تحولات تاریخی بر زندگی انسان‌ها علاقه دارند، این کتاب می‌تواند تجربه‌ای ارزشمند باشد.

درباره فرید قدمی

فرید قدمی (زاده‌ی دهم بهمن ۱۳۶۴ در تهران) نویسنده، مترجم و منتقد چپ‌گرای ایرانی است. آثار او غالباً با نگاهی انتقادی، طنزآمیز و فرمی نوآورانه نوشته شده‌اند. نخستین رمان او با عنوان «مایا یا قصه‌ی آپارتمانی در خیابان کریم‌خان» در سال ۱۳۸۸ منتشر شد و از آن زمان تا امروز پنج رمان تألیفی، بیش از چهل ترجمهٔ ادبی، دو کتاب نظری در حوزه‌ی فلسفه و هنر و چندین کتاب علمی در زمینهٔ ریاضیات و مهندسی از او منتشر شده است. قدمی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ مهندسی مکانیک در دانشگاه علوم و تحقیقات تهران به پایان رساند و مدتی نیز در دانشگاه آزاد اسلامی تهران غرب به تدریس مشغول بود. او تاکنون بیش از صد مقاله و کتاب علمی به زبان‌های فارسی و انگلیسی در حوزه‌ی مهندسی منتشر کرده است.

در زمینه‌ی ادبیات، قدمی به عنوان مترجم آثار نسل بیت، جیمز جویس و ادبیات مقاومت فلسطین شناخته می‌شود. ترجمه‌ی او از «اولیس» جویس برای نخستین بار در ایران منتشر شد، هرچند توقیف این اثر جنجال‌برانگیز شد و او در گفت‌وگوهای مطبوعاتی خود انتقادهای تندی از سیاست‌های فرهنگی کشور مطرح کرد. قدمی در سخنرانی‌هایی در اروپا، از جمله در بنیاد الیاس کانتی بلغارستان، از مفهوم «کمونیسم ادبی» به عنوان راهی برای نجات جهان سخن گفته و در مقالات و گفت‌وگوهایش درباره‌ی نسبت ادبیات، فناوری و دموکراسی پژوهش کرده است. رساله‌ی دکترای او در دانشگاه پاریس ۱۲ به بررسی ارتباط میان تکنولوژی، دموکراسی و تروریسم در آمریکا اختصاص دارد.

از جمله افتخارات او می‌توان به برگزیده شدن در بنیاد جیمز جویس زوریخ به عنوان مترجم منتخب سال ۲۰۱۶ میلادی، انتخاب شدن به عنوان یکی از سه مترجم محبوب زیر پنجاه سال ایران در سال ۱۳۹۷ از سوی انجمن مترجمان تهران (بر اساس رأی مردم) و انتخاب شدن به عنوان نویسنده‌ی مهمان کشور بلغارستان در سال ۲۰۱۹ میلادی و سخنرانی در انجمن بین‌المللی الیاس کانتی، خانه‌ی ادبیات صوفیه و نمایشگاه کتاب بورگاس اشاره کرد.

بخشی از کتاب پس از کمونیسم

«دوستم دارا به موبایل‌ام زنگ زد و گفت: «وقت را تلف نکن. زود بیا خانه‌ی من. به محض اینکه برسی. با یک تکه گوشو روبه راهت می‌کنم.» گوش کردم مردد. دیروز شوهرم چاقوی بزرگی خرید و گفت که باهاش گلویم را می‌برد. صادقانه بگویم به‌تان که چندان تحت‌تأثیر این حرفش قرار نگرفتم. اجازه بدهید اول توضیح بدهم که کل ماجرا از چه قرار بود. گوشو الاغی بیست‌ویک ساله بود که مالک مغرورش پدر دارا؛ یعنی عمو پشو بود. عمو پشو گاری‌اش را آماده کرد. بعد گوشو را برداشت و رفت سراغ دزدی کاشی‌ها؛ آهن‌قراضه‌ها: خاک‌اره‌ها؛ ا هر جیز دیگری که ممکن است گیرآدم بیاید اینجاها. من یکی از معدود کسانی بودم که حقیقت را درباره‌ی الاغ پیر می‌دانستم و به این دانستن هم افتخار نمی‌کردم. برای اینکه داستان را زیادی کش ندهم. مختصر بگویم که این خودٍ عمو پشو بود که گوشو را به گوشت چرخکرده و بعدش سوسیس تبدیل کرد. من خیلی خوب از نقش مهمی که این سوسیس‌ها در شهر کوچک‌مان بازی می‌کردند اطلاع یافتم. عمو پشو همچنان مشغول دزدیدن آهن‌قراضه بود که گوشو افتاد روی شکم‌اش و شروع به سکسکه و ناله کرد. بعد ناگهان پشتِ حیوان از پیچ‌زدن به خودش بازایستاد.»