کتاب امام خمینی و مهار فتنه‌ی بنی‌صدر و منافقین نوشته فاطمه نظری کهره به آگاهی و درایت امام خمینی در سال‌های آغازین انقلاب می‌پردازد که چگونه توانستند با بحرانی که بنی‌صدر در ایران ساخته بود روبه‌رو شوند.

درباره کتاب امام خمینی و مهار فتنه‌ی بنی‌صدر و منافقین‌

بعد از ناکامی‌های و بی‌درایتی‌های بنی‌صدر در اداره‌ی جنگ تحمیلی و پشت جبهه، عرصه‌ی سیاسی کشور محلی برای درگیری‌های او با نیروهای خط امام شد. او با کمک منافقین که قدرت نیروهای جوانِ خود را بیش از اقتدار سپاه و کمیته‌ در ذهن بنی‌صدر القا کرده بودند، به جنگ امام آمد. امام در سخنرانی‌های متعدد بنی‌صدر را نصیحت کرد، اما بنی‌صدر با تکیه بر منافقان بر شدت مخالفت‌های خود افزود. امام با صبر انقلابی خویش در مواجهه با بنی‌صدر و سرسختی و مقاومت در قبال گروه‌های منافقِ فتنه‌گر، الگویی از مدیریت اسلامی را به جامعه عرضه کرد و توانست کشور انقلابی را از بحرانی پیچیده نجات داده، آن را به سوی استقرار و ثبات سوق دهد. در این کتاب روش اما را با جزئیات و اطلاعات تاریخی بررسی می‌کنیم.

خواندن کتاب امام خمینی و مهار فتنه‌ی بنی‌صدر و منافقین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام پژوهشگران و علاقه مندان به تاریخ معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب امام خمینی و مهار فتنه‌ی بنی‌صدر و منافقین

زندگی مادی و معنوی انسان‌ها به‌ویژه مسلمانان آکنده از امتحانات و اختبارات گوناگون و به اصطلاح فتنه‌هایی است که تنها شناختِ صحیح از حوادث و موضع‌گیری درست در مقابل آنها می‌تواند کارساز باشد تا فرد و جامعه را از فتنه‌ها برهاند. ضرر و زیان‌های معنوی فتنه، انحراف دل‌ها از ذات حق و گمراهی و فریب مسلمانان و تزلزل فکری، عقیدتی و استحاله از ارزش‌های معنوی و حاکمیت ارزش‌های مادی بر جامعه است. هرچند عوارض و نتایج مادی فتنه از قبیل جنگ‌ها و کشتارها نیز معتنابه است، لذا پرداختن به این موضوع مهم و ضروری می‌نماید. از آنجایی که جامعه محل طرح دیدگاه‌های مختلف و احیاناً نظرات حق‌نماست، فتنه‌شناسی از موضوعات کاربردی در زندگی مسلمانان است، زیرا شناخت فتنه‌ها و چگونگی برخورد با آنها، انسان‌ها را از فریفته شدن و افتادن در دام شبهه‌ها بازمی‌دارد. طبیعی است که یکی از مؤثرترین منابع برای شناخت فتنه استفاده از تجارب جامعهٔ اسلامی در صدر اسلام و کیفیت موضع‌گیری امامان، به‌ویژه امام علی (ع) است که در عصر فتنه‌ها می‌زیستند، آزموده‌ها را دوباره نیازماید.

برای فتنه معانی و مفاهیم مختلفی بیان شده است که هرکدام از آنها باید در جای خود استفاده شود. ریشهٔ کلمهٔ «فتنه»، مصدر عربی از ماده فَتَن است و به معنای «در آتش‌انداختن سیم و زر» جهتِ آزمایش و جدا ساختن ناخالصی‌هاست؛ بازداشتن کسی از رأی و نظر، گمراه‌کردن، چیزی که به‌وسیلهٔ آن حال آدمی از خیر و شر آشکار گردد، چنان‌که در بحرالمعانی در تفسیر آیهٔ «انما نحنُ فتنه» از سورهٔ بقره چنین آمده است. در اصل فتنه به معنی گداختن زر در آتش است برای به دست آوردن عیار آن؛ همچنین به معنی گناه و گناه‌ورزی، عذاب، مال، فرزند، محنت، ابتلاء، شگفته به چیزی، عبرت، فریفته، مفتون...، گمراهی، ناگردیدگی، کفر، ناسپاسی، رسوایی، فضیحت، دیوانگی، خلاف، آشوب، دویی و اختلاف مردم در آراء و آنچه در میان ایشان واقع شود از قتال، جنگ و نزاع، فتنه‌افکندن، فتنه‌انداختن و فتنه‌انگیز نیز به کار رفته است.۱ یکی از کلماتی که معنایی شبیه فتنه دارد، ماده بلاء است.

فاطمه نظری کهره