کتاب پس از کمونیسم

کتاب الکترونیکی «پس از کمونیسم» اثر فرید قدمی، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نویسندگان معاصر بلغارستان است که نشر هیرمند آن را منتشر کرده است. این کتاب با ترجمهٔ فرید قدمی، برای نخستین‌بار مخاطبان فارسی‌زبان را با ادبیات امروز بلغارستان آشنا می‌کند و در سال ۱۳۹۸ منتشر شده است. مجموعه حاضر، داستان‌هایی از نویسندگان مختلف بلغاری را گردآوری کرده و تصویری از زندگی، دغدغه‌ها و تحولات اجتماعی این کشور پس از فروپاشی نظام کمونیستی ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پس از کمونیسم

«پس از کمونیسم» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که به انتخاب و ترجمهٔ فرید قدمی، نویسندگان معاصر بلغارستان را به مخاطب فارسی‌زبان معرفی می‌کند. این کتاب در قالب ناداستان و داستان کوتاه، به بررسی زندگی مردم بلغارستان در دوران پساکمونیسم می‌پردازد و تلاش دارد تصویری چندلایه از جامعه‌ای ارائه دهد که پس از فروپاشی نظام کمونیستی، با چالش‌های تازه‌ای روبه‌رو شده است. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر داستان، جهان‌بینی و سبک خاص نویسندهٔ خود را بازتاب می‌دهد و در کنار هم، مجموعه‌ای متنوع از صداها و روایت‌ها را شکل می‌دهد. این اثر نه‌تنها به مسائل اجتماعی و سیاسی بلغارستان می‌پردازد، بلکه به دغدغه‌های فردی، روابط انسانی و تغییرات فرهنگی نیز توجه دارد. فرید قدمی در مقدمهٔ کتاب، از تجربهٔ شخصی خود در آشنایی با ادبیات بلغارستان و روند انتخاب و ترجمهٔ داستان‌ها سخن گفته است. «پس از کمونیسم» با گردآوری آثار نویسندگان مختلف، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با لایه‌های پنهان و آشکار جامعهٔ بلغارستان امروز آشنا شود و تحولات پس از پایان کمونیسم را از زاویهٔ نگاه نویسندگان بومی تجربه کند.

خلاصه داستان پس از کمونیسم

این مجموعه با داستان‌هایی از نویسندگان مختلف بلغاری، تصویری از زندگی روزمره، امیدها، شکست‌ها و تناقض‌های جامعهٔ بلغارستان پس از فروپاشی نظام کمونیستی ارائه می‌دهد. داستان‌ها اغلب در بستر شهرها و روستاهای بلغارستان می‌گذرند و شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشند که با مسائل هویتی، مهاجرت، فقر، عشق، پیری و تغییرات اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. برخی داستان‌ها طنز تلخ و نگاه انتقادی به گذشته و حال دارند و برخی دیگر با نگاهی شاعرانه، به جزئیات زندگی و روابط انسانی می‌پردازند. دغدغهٔ اصلی بسیاری از نویسندگان، جست‌وجوی معنا در جهانی است که ارزش‌های پیشین فرو ریخته و جای خود را به نوعی سردرگمی و بی‌ثباتی داده است. روایت‌ها گاه از زبان زنان و مردانی است که خاطرات دوران کمونیسم را با واقعیت‌های امروز مقایسه می‌کنند و گاه از نسل جوانی که با رؤیاهای مهاجرت و آینده‌ای نامعلوم روبه‌روست. درون‌مایه‌هایی چون تنهایی، تلاش برای بقا، امید به تغییر و مواجهه با گذشته، در سراسر کتاب تکرار می‌شوند. «پس از کمونیسم» با کنار هم گذاشتن این روایت‌ها، تصویری چندوجهی از جامعه‌ای در حال گذار ترسیم می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه خاطرهٔ جمعی و تجربهٔ زیسته، هنوز بر زندگی امروز مردم بلغارستان سایه انداخته است.

چرا باید کتاب پس از کمونیسم را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی کم‌نظیر برای آشنایی با ادبیات معاصر بلغارستان و تجربهٔ زیستهٔ مردمی است که کمتر در ادبیات فارسی بازتاب یافته‌اند. خواندن «پس از کمونیسم» امکان مواجهه با روایت‌هایی تازه و متفاوت را فراهم می‌کند؛ روایت‌هایی که از دل تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک جامعهٔ اروپای شرقی بیرون آمده‌اند. این مجموعه، نه‌تنها به مسائل سیاسی و اجتماعی می‌پردازد، بلکه با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط انسانی و دغدغه‌های فردی، تصویری ملموس و انسانی از بلغارستان امروز ارائه می‌دهد. برای کسانی که به ادبیات تطبیقی، شناخت فرهنگ‌های دیگر و بررسی تأثیر تحولات تاریخی بر زندگی انسان‌ها علاقه دارند، این کتاب می‌تواند تجربه‌ای ارزشمند باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان داستان کوتاه، پژوهشگران ادبیات تطبیقی، دانشجویان رشته‌های ادبیات و مطالعات فرهنگی، و کسانی که به شناخت جوامع پساکمونیستی و تحولات اجتماعی در اروپای شرقی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای مخاطبانی که به دنبال روایت‌هایی متفاوت از زندگی، هویت و تغییرات اجتماعی هستند، این مجموعه جذاب خواهد بود.

بخشی از کتاب پس از کمونیسم

«دوستم دارا به موبایل‌ام زنگ زد و گفت: «وقت را تلف نکن. زود بیا خانه‌ی من. به محض اينکه برسی. با یک تکه گوشو روبه راهت می‌کنم.» گوش کردم مردد. دیروز شوهرم چاقوی بزرگی خرید و گفت که باهاش گلویم را می‌برد. صادقانه بگویم به‌تان که چندان تحت‌تأثیر این حرفش قرار نگرفتم. اجازه بدهید اول توضیح بدهم که کل ماجرا از چه قرار بود. گوشو الاغی بیست‌ویک ساله بود که مالک مغرورش پدر دارا؛ یعنی عمو پشو بود. عمو پشو گاری‌اش را آماده کرد. بعد گوشو را برداشت و رفت سراغ دزدی کاشی‌ها؛ آهن‌قراضه‌ها: خاک‌اره‌ها؛ ا هر جیز دیگری که ممکن است گیرآدم بیاید اینجاها. من یکی از معدود کسانی بودم که حقیقت را درباره‌ی الاغ پیر می‌دانستم و به این دانستن هم افتخار نمی‌کردم. برای اينکه داستان را زیادی کش ندهم. مختصر بگویم که این خودٍ عمو پشو بود که گوشو را به گوشت چرخکرده و بعدش سوسیس تبدیل کرد. من خیلی خوب از نقش مهمی که این سوسیس‌ها در شهر کوچک‌مان بازی می‌کردند اطلاع یافتم. عمو پشو همچنان مشغول دزدیدن آهن‌قراضه بود که گوشو افتاد روی شکم‌اش و شروع به سکسکه و ناله کرد. بعد ناگهان پشتِ حیوان از پیچ‌زدن به خودش بازایستاد.»