کتاب می خواهم دوباره رشد کنم

کتاب می خواهم دوباره رشد کنم نوشتهٔ سامیت گوئل و ترجمهٔ فهیمه رحمتی است و موسسه انتشارات فلسفه آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب و با تغییر ادراکات و بازسازی الگوهای رفتاری، بهترین‌ها را در خود به نمایش بگذارید.

درباره کتاب می خواهم دوباره رشد کنم

زندگی آن چیزی نیست که ما فکر می‌کنیم و همیشه طبق برنامه‌های ما پیش نمی‌رود. زندگی همان چیزی است که ما از آن می‌سازیم. هر مصیبتی به ما درس‌های ارزشمندی می‌آموزد. افکار و طرز فکر ما میزان زیادی را برای درک ما از آنچه پیش‌رو داریم تشکیل می‌دهد. بنابراین این فرصت را به ما بدهید. آن را همان‌طوری که می‌خواهید بسازید. اجازه ندهید، ترس بر فضای ذهن شما مسلط شود. در هر صورتی ما ارباب خودمان هستیم. انعطاف‌پذیری ما در زندگی فقط زمانی می‌تواند قوی‌تر شود که تغییرات را بپذیریم و به طور مثبت این چالش‌ها را مدیریت کنیم؛ نه اینکه فرصت‌هایی را که تغییر می‌تواند در زندگی‌مان به ارمغان بیاورد پنهان کنیم و نادیده بگیریم.

درس گرفتن از گذشته، تنظیم مجدد، ارزیابی مجدد و سازگاری با شرایط جدید همیشه ما را با ذوقی تازه به جلو می‌برد و شور و شوق تازه‌ای برای زندگی القا می‌کند. همهٔ ما آرزو می‌کنیم که زندگی شاد، رضایت‌بخش و موفقی داشته باشیم. برای رسیدن به این هدف، ما باید به طور فعال درک کنیم که چگونه و چه زمانی سازگاری داشته باشیم. چه چیزی را رها کنیم و چه درس‌هایی بیاموزیم تا تغییرات لازم را ایجاد کنیم. از این‌رو، ادراک خود را تغییر دهید و الگویتان را بشکنید!

کتاب می خواهم دوباره رشد کنم ما را با درونمان پیوند می‌دهد و به سفری تکاملی می‌برد.

با اولین نفس، اولین گریه، سفر طولانی بزرگی به نام زندگی را آغاز می‌کنیم. همان‌طور که بزرگ می‌شویم، سعی می‌کنیم زندگی خود، خود و دنیای اطراف خود را درک کنیم. این درک‌ها ادراکات ما هستند. تصور ما از خودمان و داستان زندگی‌مان به واقعیت تبدیل می‌شود. ادراکات ما منجر به الگوهای رفتاری ما می‌شود و بیشتر اوقات، این الگوهای رفتاری چیزی است که شکستن آن برای ما دشوار است و بنابراین، ما روز به روز همان زندگی روزمره را دنبال می‌کنیم. ما خودمان را در زندگی گرفتار می‌کنیم. داستان‌ها متفاوت است، موقعیت‌ها متفاوت است. اما الگوهای ما ثابت می‌ماند. وقتی به زندگی خود نگاه می‌کنیم، گاهی آرزو می‌کنیم دوباره آن را زندگی کنیم. این کتاب شما را از طریق سه مرحله آگاهی، پذیرش و عمل، به سفری دگرگون می‌برد.

همه ما زمانی کودک بودیم و هنوز هم آن کودک در درونمان ساکن است. ما دردها، آسیب‌ها، ترس‌ها و خشم دوران کودکی‌مان را جمع می‌کنیم. مهم است که به یاد داشته باشیم که والدین ما با سطح اطلاعات، تحصیلات و بلوغ عاطفی‌ای که داشتند بهترین کار را انجام دادند. اما هنوز در عمیق‌ترین بخش وجودمان احساس می‌کنیم «چیزی خوب نیست.» وقتی بزرگ می‌شویم، فکر می‌کنیم توشه‌های عاطفی‌مان را پشت سر گذاشته‌ایم. فکر می‌کنیم بالغ هستیم، ما بزرگ شده‌ایم. اما در هر مقطعی از زندگی ما، صدای درونی ما همچنان می‌گوید «من می‌خواهم بزرگ شوم... یک بار دیگر!» 

این کتاب یک «سفر درونی» است به اینکه چگونه زندگی خود را تابه‌حال گذرانده‌ایم... و چگونه زندگی از هم‌اکنون را انتخاب کنیم.

همان‌طور که ما انتخاب می‌کنیم در این کتاب سفر کنیم، باید زمانی را برای مکث و تفکر اختصاص دهیم. اولین‌باری که این کتاب خوانده شود ما را وادار می‌کند تا به درون نگاه کنیم. نکته‌ای در کتاب وجود خواهد داشت که هر یک از ما احساس می‌کنیم.

خواندن کتاب می خواهم دوباره رشد کنم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای نوجوانان و جوانانی است که در لحظهٔ مناسب زندگی هستند و «بزرگ می‌شوند» تا همان چیزی باشند که خودشان انتخاب می‌کنند.

این کتاب برای همهٔ «بالغین» در نظر گرفته شده است که احساس می‌کنیم زندگی خود را گذرانده‌ایم. نه واقعاً، هنوز راه درازی در پیش داریم. این کتاب برای همهٔ ماست... «ما انسان‌ها»!

بخشی از کتاب می خواهم دوباره رشد کنم

««هیچ حقیقتی جز ادراک وجود ندارد.»

«چیزهایی معلوم و مجهول در میان درگاه ادراک وجود دارند.»

«وقتی ما درک خود را تغییر می‌دهیم، تجربهٔ ما تغییر می‌کند.»

«درک شما از من، بازتابی از شما است.»

«مهم نیست به چه چیزی نگاه می‌کنید، مهم این است که چه می‌بینید.»

ادراک، فرایندی است که از طریق آن همه چیز در این جهان تفسیر و درک می‌شود. ادراک ما بر اساس افکار و باورهای ما است و سپس نحوه تفکر و روشی را به آن عمل می‌کنیم ما را مشخص می‌کند. ادراک این است که چگونه چیزی در نظر گرفته شده، درک یا تفسیر می‌شود. مجموعه فرایندهایی است که ما برای معنادهی به همه محرک‌های ارائه شده اعمال می‌کنیم. ادراک ما بر اساس نحوهٔ تفسیر آن احساسات، مختلف است. فرایند ادراک ما با دریافت محرک‌ها از محیط شروع می‌شود و با تفسیر ما از آن محرک‌ها به پایان می‌رسد. وقتی صحبت از خودمان می‌شود، دو نوع ادراک وجود دارد: نحوهٔ دیدن خودمان و جهانمان و دیگری دیدگاهی که دیگران ما را می‌بینند. تنها تصوری که ما بر آن کنترل داریم، تصور خودمان است. نحوهٔ درک ما از جهان، خود بر نگرش ما تأثیر می‌گذارد و این امر نیز به نوبه خود بر چیزی که جذب می‌کنیم تأثیر می‌گذارد. اگر دنیایی از فراوانی را درک کنیم، اعمال و نگرش ما فراوانی را جذب می‌کند. اگر تصور کنیم که زندگی‌مان فاقد آن چیزی است که نیاز داریم، به جای دستیابی به چیزهایی که می‌خواهیم و به آن نیاز داریم، بیشتر نگران حفظ داشته‌هایمان خواهیم بود. مغز ما به طور خودکار آنچه را که نگرانش هستیم به عنوان یک تهدید پردازش می‌کند. پس این امر هم ادراک ما و هم شیمی بدنمان را تغییر می‌دهد.

«لحظه‌ای که درک خود را تغییر می‌دهید، لحظه‌ای است که شیمی بدن خود را بازنویسی می‌کنید.»

منظور از ادراک به این نیست که چه اتفاقی می‌افتد، بلکه ادراک در مورد آن چیزی است که ما به آن توجه می‌کنیم و سپس نحوهٔ تفسیر و درنهایت نحوهٔ عمل یا واکنش به آن است.

جمله را کامل کنید. زندگی...

زندگی می‌تواند یک چالش، یک ماجراجویی، یک مصیبت، امری کسل‌کننده، افتضاح، شکنجه‌آور، شگفت‌انگیز یا هر چیز دیگری باشد. این به ما بستگی دارد که چگونه آن جای خالی را پُر کنیم. سؤال این است که آیا زندگی درواقع یک چالش است یا یک ماجراجویی یا هر چیزی که ما فکر می‌کنیم؟! واقعیت این است که واقعیتی وجود ندارد. این مربوط به درک ما از چیستی زندگی برای ما است. تصور ما برایمان، به واقعیت تبدیل می‌شود و به این ترتیب ادراک خود را شکل می‌دهیم. آن ادراکات تبدیل به نسخه واقعی ما می‌شوند و این امر تبدیل به داستان زندگی ما می‌شود.

ما هر لحظه‌ای را که در این دنیا می‌گذرانیم تفسیر می‌کنیم. شاد یا غمگین، هیجان‌انگیز یا کسل‌کننده، چالش‌برانگیز یا شکست‌آمیز و دنیای ما همان چیزی است که ذهن ما می‌گوید. بنابراین درنهایت افکار، باورها و رفتارهای ما همگی بیشترین تأثیر را بر درک ما از زندگی دارند. اگر تصور کنیم که زندگی‌مان همان‌طوری که می‌خواستیم باشد، اگر ادراکات ما قدرت‌بخش باشد، این همان چیزی است که نشان خواهیم داد. اما اگر نه، درک ما باید تغییر کند. زمانی که تصمیم گرفتیم افکارمان را تغییر دهیم، باید تصمیم بگیریم که اقداماتی را برای تحقق آن انجام دهیم. بنابراین، اگر در زندگی خود با موقعیتی چالش‌برانگیز مواجه شدیم، از خود باید بپرسیم - آیا راه‌حل‌ها و موفقیت‌ها را یا مشکلات و شکست‌ها را درک کنیم؟ انتخاب همیشه با ماست.»