کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی

کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی نوشتهٔ رضا ماحوزی و فاطمه نصراللهی نیا و احد رضایان قیه باشی است. انتشارات موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی هشتمین کتاب از مجموعهٔ «سیاست‌پژوهی» است.

درباره کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی

کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی به آسیب‌ها، تحلیل‌ها و راهکارهای این مسئله پرداخته است. گفته شده است که آیین‌نامهٔ ارتقای اعضای هیئت‌علمی، اصلی‌ترین ابزار سیاست‌گذاران آموزش عالی برای جهت‌دهی به سیاست‌های علم و فناوری و افزایش تولیدات پژوهشی در سال‌های اخیر بوده است. این ابزار در سال‌های اخیر از جانب ارکان متعدد آموزش عالی از جمله کنشگران دانشگاهی شامل استادان و دانشجویان و مدیران، نشریات دانشگاهی شامل مجلات علمی، انتشارات دانشگاهی و غیردانشگاهی، ارتباط دانشگاه و جامعه‌، روابط بین‌المللی آکادمیک، حواشی بیرون‌دانشگاهی گسترده و سیاست‌های کلان حوزهٔ دانش محل نقدهای جدی بوده است. این کتاب سیاستی این مشکلات را شناسایی کرده و از زبان کارشناسان، راه‌حل‌هایی را ارائه کرده است. این کتاب محصول تحلیلی یک نشست تخصصی است که ۳ خرداد ۱۴۰۱ و در مؤسسهٔ مطالعات فرهنگی و اجتماعی با عنوان «سنجش و ارزیابی آیین‌نامهٔ ارتقای اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی» برگزار شد. در این نشست ۲۶ کارشناس دانشگاه‌پژوه، مدیران با تجربهٔ کمیته‌ها و کمیسیون‌های آیین‌نامهٔ ارتقای رؤسا و معاونان مراکز آموزش عالی و سیاست‌گذاران این حوزه دیدگاه‌های خود را دربارهٔ شئون ایجابی و سلبی اجرای آیین‌نامهٔ ارتقا در ۵ کارگروه تخصصی مطرح کردند.

خواندن کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد ارتقای اعضای هیئت‌علمی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی

«از اولین نظام‌نامه ارتقا استادان دانشگاه در سال ۱۳۴۷ تا کنون بیش از نیم قرن می‌گذرد اما در همین نیم قرن، حدود ده بار به دلایل متعدد آیین‌نامه‌های متعددی در این حوزه نگاشته شده و آیین‌نامه‌های پیشین با کنار نهاده شده و یا مورد جرح و تعدیل جدی قرار گرفته است؛ رویه‌ای که هر چند مانع ایجاد ستی مستمر شده است اما لااقل می‌تواند به ما بگوید سیاستگذاران هر دوره به چه می‌اندیشیده‌اند و آیین‌نامه ارتقا چگونه ابزار نیل به خواسته‌های آنها بوده است. برکنار از این ذائقه شناسی که در جای خود بسیار محل تأمل است از زاویه دیدی درونی، یعنی از منظر کنشگران درونی خود دانشگاه می‌توان این پرسش را طرح کرد که آیا آیین‌نامه ارتقا اعضای هیئت علمی، پشتیبان دانشگاه و مراکز آموزش عالی بوده است یا بیش از آنکه خود را متعهد به دانشگاه بداند، ابزاری برای اهداف بیرون از دانشگاه بوده است؟»