کتاب کودکان با آسیب حسی

کتاب کودکان با آسیب حسی نوشتهٔ گیل بلرمیرز، کت کوپلند، تریسی گالبریث، جان پارکر، آنت پار، فیونا سیمپسون و پل تورنتون و ترجمهٔ ستاره شجاعی و سکینه فرخیان است. انتشارات آوای نور این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب کودکان با آسیب حسی

کتاب کودکان با آسیب حسی، در ۲ بخش و برای حمایت از کودکانِ دارای آسیب شنوایی و حمایت از کودکان دارای آسیب بینایی نوشته و تدوین شده است. به‌گفتهٔ مترجم‌ها، بیشتر کودکان و نوجوانانِ دارای آسیب شنوایی یا بینایی در مدارس عمومی تحصیل می‌کنند. حمایت صحیح از دانش‌آموزان با مشکلات شنوایی یا بینایی در مدارس عمومی و ویژه، پیشرفت تحصیلی و پیامدهای مثبتی را برای این دانش‌آموزان در پی خواهد داشت. مداخلهٔ به‌هنگام به‌وسیلهٔ متخصص‌ها بخش بسیار مهمی از حمایت است و باید به‌محض تشخیص آسیب شنوایی یا بینایی حتی در نوزادان بسیار خردسال مداخله شروع شود و حمایت باید تا ۲۵سالگی در حیطه‌های مختلف ادامه یابد.

کتاب حاضر می‌تواند به‌عنوان منبع درسی برای درس روان‌شناسی و آموزش کودکان با آسیب‌های بینایی و شنوایی مورداستفاده قرار گیرد؛ همچنین می‌تواند به‌عنوان یک راهنما مورداستفادهٔ معلمان دانش‌آموزان با آسیب بینایی و شنوایی قرار گیرد؛ افزون بر این، می‌تواند برای والدین و خانوادهٔ دانش‌آموزان با آسیب بینایی و شنوایی جهت حمایت از آموزش این دانش‌آموزان منبع مفیدی باشد.

خواندن کتاب کودکان با آسیب حسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به والدین، معلمان و کارکنان پشتیبانی در محیط‌های آموزش خردسالان، مدارس و مؤسسه‌های شبانه‌روزی که با دانش‌آموزانی با مشکلات شنوایی یا بینایی روبه‌رو می‌شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کودکان با آسیب حسی

«چشم کودکان تا ۷ یا ۸ سالگی رشد می‌کند و در این مدت بینایی کاملاً انعطاف‌پذیر است و می‌تواند با درمان پیشرفت کند (و اگر درمان نشود بدتر می‌شود). استفاده از عینک‌های تجویز شده در این سن، درحالی که چشم‌ها به رشد خود ادامه می‌دهند، می‌تواند به کودک بینایی خوبی دهد که در بزرگسالی نیز ماندگار باشد. تشویق کودکان به استفاده از عینک تجویزشده بسیار مهم است (از تمیز بودن عینک مطمئن شوید). هری پاتر و افراد معروف زیادی عینک می‌زدند که زدن عینک را برای جوانان جذاب کرده است اما تعریف گاه و بیگاه معلم بهترین تشویق است.

نشانه‌های آسیب بینایی شامل:

ـ نگه داشتن سر نزدیک به میز یا در یک زاویه غیرعادی؛

ـ نگه داشتن کتاب خیلی نزدیک یا خیلی دور؛

ـ نیاز به نشستن نزدیک تابلو؛

ـ چشمک زدن زیاد، مالش چشم‌ها؛

ـ مایدن چشم‌ها برای نگاه کردن به چیزها، چشمک زدن به تابلو یا جمع کردن چشم‌ها؛

ـ داشتن نگاه دردناک و چشمان نالان؛

ـ دست و پا چلفتی بودن، برخورد به اشیاء یا افتادن؛

ـ شکایت از سردرد؛

ـ حساسیت به نور زیاد؛

ـ تعادل ضعیف؛

ـ مشکل در نخ کردن، دیدن رنگ داخل خطوط، بریدن با دقت؛

ـ تلاش برای خواندن مقیاس‌ها در خط‌کش یا ظرف اندازه‌گیری مایعات؛

ـ ضعف در مهارت بیان و ارائه کار نامرتب؛

ـ گیج شدن بین شکل‌ها، حروف و واژگان مشابه؛

ـ مشکل در رونویسی.

"فراگیران نابینا"

از نظر آموزشی فراگیران نابینا سطحی از بینایی دارند که برای یادگیری دیداری کافی نیست، بنابراین بر دیگر حواس تکیه می‌کنند. بسیاری از این دانش‌آموزان در مدارس و کالج‌های تخصصی حضور دارند تا بریل و مهارت‌های لامسه را بیاموزند و به آنان کمک شود تا در زندگی مستقل شوند. هنگامی که آنان در محیط فراگیر قرار می‌گیرند، به طور معمول توسط یک دستیار آموزشی پشتیبانی می‌شوند و یک برنامه آموزشی و مراقبتی برای نیازهای خود دارند که برای آنها تهیه شده است.»