کتاب قرمز

کتاب قرمز نوشتهٔ جان لوگان و ترجمهٔ فهیمه زاهدی است. انتشارات نیلوفر این نمایشنامهٔ آمریکایی را روانهٔ بازار کرده است. این نمایشنامه برندهٔ جایزهٔ تونی در سال ۲۰۱۰ بوده است.

درباره کتاب قرمز

کتاب قرمز نمایشنامه‌ای به قلم جان لوگان است که معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نمایشنامهٔ این نویسنده بوده است. این نمایشنامه اول در سال ۲۰۰۹ میلادی و در لندن به صحنه رفت. در سال ۲۰۱۰ تولیدکنندگان این تئاتر برای مدت کوتاهی این نمایش را در برادویِ آمریکا به روی صحنه بردند. در همان سال، این نمایشنامه در ۷ طبقه‌بندی تونی آواردز نامزد شد و ۶ جایزهٔ تونی را دریافت کرد و رکورد دریافت تونی آواردز را در سال ۲۰۱۰ شکست؛ همچنین جان لوگان و تهیه‌کنندهٔ این نمایش در همان سال جایزهٔ دراما دیسک آواردز را دریافت کردند. نمایشنامهٔ قرمز به‌جز آمریکا و انگلستان در کشورهای شیلی، ژاپن و امارات متحدهٔ عربی اجرا شده است.

قصهٔ این نمایشنامه روی «مارک راتکو» تمرکز دارد. مارک راتکو نقاش مشهور اکسپریونیسم آبستره است. او پروژهٔ گران‌قیمتی گرفته و تمام هوش ‌و حواسش را روی آن متمرکز کرده است. راتکو به دستیارش، «کن»، دستوراتی می‌دهد. پس از مدتی کن فلسفهٔ آثار راتکو را زیر سؤال می‌برد و آن ۲ با هم بحث می‌کنند.

خواندن کتاب قرمز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی معاصر آمریکا و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جان لوگان

جان لوگان نمایشنامه‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس مشهور آمریکایی‌تبار است. او در ۱۹۶۱ میلادی و در شهر سن‌دیه‌گو در ایالت کالیفرنیا متولد شد. جان لوگان پیش از آنکه وارد هالیوود شود هم، نمایشنامه‌نویس موفقی بود. او پس از فعالیت در تئاتر، دامنهٔ فعالیتش را گسترش داد و برای تلویزیون فیلم‌نامه نوشت. پس از مدتی جان لوگان فعالیتش در هالیوود را با ۲ فیلم کم‌هزینه شروع کرد. اولین کار او که بسیار معروف شد، همکاری در نوشتن فیلم‌نامهٔ «گلادیاتور» بود. او برای این فیلم‌نامه، نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و بفتا در طبقه‌بندی بهترین فیلم‌نامهٔ اورجینال شد. جان لوگان در دوران فعالیت هنری خود با کارگردانان مطرحی همکاری کرد؛ از میان معروف‌ترین آنان می‌توان به ریدلی اسکات، مارتین اسکورسیزی و تیم برتون اشاره کرد.

بخشی از کتاب قرمز

«روتکو: (غرق در تفکر) خُب... خُب... خُب... خودشه... احتمالاً خودشه... گمونم کافیه... تو چی فکر می‌کنی؟

کن: منظورت منم؟ نظر منو می‌خوای؟

روتکو: آره، پس کی؟

کن: این یه... یه زمینهٔ خوبه یه آستر خوب. صاف و قشنگ.

روتکو: خشک که شد معلوم می‌شه. بعد می‌تونم نقاشی رو شروع کنم.

کن: واقعاً برات مهمه چی فکر می‌کنم؟

 روتکو: نه به هیچ وجه.

کن لبخند می‌زند، به تمیزکاری ادامه می‌دهد.

سپس ناگهان دست می‌کشد.

چیزی در مورد بوم تازه‌آسترشده به ذهنش می‌رسد.

به آن خیره می‌شود.

ناگهان اشک در چشم‌هایش می‌نشیند. احساسی ناگهانی.»