کتاب دکتر فاستوس

کتاب دکتر فاستوس نوشتهٔ توماس مان و ترجمهٔ حسن نقره چی و حاصل ویراستاری «مصطفی ملکیان» است. انتشارات نیلوفر این رمان اقتباسی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب دکتر فاستوس

کتاب دکتر فاستوس نوشتهٔ نویسندهٔ آلمانی و خالق رمان معروف «مرگ در ونیز» است. توماس مان کتاب دکتر فاستوس را با الهام از افسانهٔ «فاوست» و البته با کمی دخل‌وتصرف در آن نوشته و در واقع اقتباس کرده است. این افسانه که شخصیت بزرگی همچون «گوته» هم به آن پرداخته، داستان مردی است که برای به‌دست‌آوردن دانش بی‌پایان، روحش را به شیطان می‌فروشد. در قصهٔ این کتاب، «آدرین» یک نابغهٔ موسیقی است. یک روز وقتی مشغول نوشتن یک آهنگ است، شبحی شیطانی به او پیشنهادی وسوسه‌انگیز می‌دهد. او در ازای آن پیشنهاد با شیطان وارد معامله می‌شود. این داستان را دوست فیلسوف آدرین، «سِرنوس زایت‌بلوم» روایت می‌کند. از کودکی تا قبولی‌اش در رشتهٔ دانشگاهی دین‌شناسی و سپس رهاکردن این رشته و روی‌آوردن به تاریخ موسیقی. می‌گویند توماس مان برای نگارش دقیق‌تر این رمان از اطلاعات تخصصی یک استاد موسیقی (تئودور آدورنو) استفاده کرده و در بسیاری از بخش‌ها با او مشورت کرده است.

خواندن کتاب دکتر فاستوس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی آلمان و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره توماس مان

توماس مان در ۶ ژوئن ۱۸۷۵ در شهر لوبک آلمان متولد شد. پدرش ابتدا بازرگان غلات بود که چند سال بعد به مقام سناتوری شهر لوبک رسید. مادرش برزیلی با اصلیت پرتغالی و آلمانی بود. توماس مان تحصیلاتش را تا ۱۹سالگی در لوبک گذراند و پس از مرگ پدر همراه خانواده‌اش به مونیخ رفت. آنجا وارد یک شرکت بیمه شد و توانست نخستین اثر خود به نام «افتاده‌ها» را بنویسد. او در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ رشته‌های تاریخ و ادبیات و اقتصاد سیاسی خواند. از آثار او می‌توان «تریستان»، «گرسنگان»، «تونیو کروگر»، «ساعت دشوار»، «در آینه»، «والاحضرت»، «فونتان پیر»، «شامیسو»، «دکتر فاستوس» و «مرگ در ونیز» را نام برد. در سال ۱۹۲۴ کتاب «کوه جادو» را منتشر کرد که باعث شد شهرتش چندین‌برابر شود. او در سال ۱۹۲۹ جایزهٔ نوبل ادبیات را گرفت؛ توماس مان سومین آلمانی بود که این جایزه را به دست آورد.

با روی‌کارآمدن دولت رایش سوم، توماس مان از اولین کسانی بود که بابت رفتار نژادپرستانهٔ نازی‌ها اخطار داد و در یک سخنرانی طرفداران هیتلر را بربر خواند. همین موضوع نامش را در لیست سیاه آلمان برد. در سال ۱۹۳۳ رایش سوم، توماس مان را موردتعقیب قرار داد؛ درنتیجه او ناچار شد از آلمان به سوئیس برود. توماس مان در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۴ در رادیو صدای آمریکا برنامه اجرا می‌کرد. در سال ۱۹۵۲ به‌دنبال کارزار سیاسی کمیتهٔ ویژهٔ تفتیش عقاید کنگرهٔ ایالات متحدهٔ آمریکا در دوران مک‌کارتیسم، به دفاع از استالینیسم متهم و ناچار به ترک ایالات متحدهٔ آمریکا شد و دوباره به سوئیس رفت. او در سال ۱۹۴۹ در جشن ۲۰۰سالگی یوهان ولفگانگ فون گوته پس از ۱۵ سال تبعید به آلمان بازگشت. در همان سال دولت آلمان شرقی جایزهٔ ادبی گوته را به توماس مان اهدا کرد و دکترای افتخاری دانشگاه آکسفورد را به دست آورد. توماس مان سرانجام در روز ۱۲ اوت ۱۹۵۵ در پایان یک بیماری چندروزه و بر اثر بیماری قلبی درگذشت.

بخشی از کتاب دکتر فاستوس

«لاجرم از بطن مادری کاتولیک در وجود آمدن و با تعالیم کاتولیکی نمو کردن رد خود را بر اندیشه‌ی من حک کرده و از من کاتولیکی معتقد ساخته. الا این‌که خلاف آنچه مردمان گویند این روال حیات با سیره مردمان‌دوستی حقیر در تضاد اندر نیامده و عشق به نیک‌ترین هنرها و علوم را در ضمیرم زائل و تباه نساخته. روال حیات مذهبی با سیره‌ی مردمان‌دوستی در ضمیرم با هم کنار آمده‌اند و متعارض هم نمی‌گردند و در من که زاده و نمویافته در شهری کهن‌ام سابقه‌ی ذهنم به دوران حواریون در جهان واحد مسیحیت بازمی‌گردد، پیش آوردن زمینه برای توافق این دو سیره چندان صعب نمی‌نماید.»