کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول)

کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول) نوشتهٔ علی اکبر ضیائی است. انتشارات بین المللی امین این کتاب تاریخی را که به یکی از فرقه‌های کهن اسلام پرداخته، روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول)

«اباضیه» یا «اباضی‌گری» یکی از مذاهب دین اسلام است که از جریان «خوارج» نشئت گرفته است. این فرقه از کهن‌ترین مذاهب اسلامی و تنها گروه باقی‌مانده از خوارج است. نام این مکتب از نام «عبدالله بن اباض تمیمی»، نخستین پیشوای آن گرفته شده است. اباضیه هم از تسنن و هم از تشیع جداست. هر چند از نظر شمار پیروان در مقایسه با سنیان و شیعیان گروه کوچکی به حساب می‌آید، از نظر تاریخی جریانی بسیار مهم است. امروزه اباضیان بیشتر در شمال آفریقا، شرق آفریقا (به‌ویژه جزیرهٔ زنگبار) و عمان سکونت دارند. عمان تنها کشور مسلمانی است که کیش اباضی در آن مذهب اکثریت است و پادشاه آن نیز این مذهب را داشته است. بر پایهٔ داده‌های کتاب «واقعیت‌های جهان سیا» حدود ۷۵٪ جمعیت عمان اباضی‌مذهب به شمار می‌روند. اگرچه اباضیان را از خوارج دانسته‌اند و در برخی اندیشه‌ها همراه خوارجند، اما متأخرینِ اباضیه از اینکه آنان را از خوارج بدانند، اِبا دارند. آنان در تقابل با دیگر مسلمانان راهی معتدلانه‌تر از خوارج پیش گرفته‌اند. 

در کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول) به منشأ تاريخ مذهب اباضيه تا تشكيل امامت اباضی در کشور عمان و نقش ائمهٔ اباضی در ايجاد نظام امامت و جنبش‌های مذهبی عمان در قرن‌های نوزدهم و بيستم و مبارزهٔ آنان با وهابيت و استعمار انگليس و جنگ‌های بريمی و نهضت علمای عمان و جنگ ظفار و تشكيل حكومت مدرن سلطان قابوس و تغيير نظام امامت به نظام افتای دينی و تحول در نشر معارف اباضی پرداخته شده است. علی اکبر ضیائی این کتاب را در ۶ فصل نوشته است.

خواندن کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران تاریخ اسلام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاریخ اباضیه (جلد اول)

«اطلاعات دقیقی در خصوص رسوخ افکار خوارج به صورت کلی و اباضیه به صورت خاص به عمان در دست نیست، اما می دانیم که اهل عمان با افکار خوارج تندرو از همان روزهای نخستین شکل گیری خوارج مخالف بودند. نجدة بن عامر حنفی در سال ۶۷ ه/۶۸۶ م شخصی به نام عطیة بن اسود حنفی را به عمان روانه کرد تا آن سرزمین را نیز به حکومت خود در منطقه یمامه و شرق جزیرة العرب منضم نماید و در آن زمان عباد بن عبدالله بن جلندی بر عمان حکومت می کرد و دو فرزندش به نامهای سعید و سلیمان نیز او را در این امر یاری می کردند. عطیه عمان را اشغال کرد و فرمانروایان آن سرزمین به مناطق داخلی عمان عقب نشینی کردند. وی چند ماهی در آنجا ماند و خود به یمامه بازگشت و فردی به نام ابوالقاسم را به جانشینی خود در عمان منصوب کرد. اهل عمان بار دیگر به دور سعید و سلیمان گرد آمدند و ابوالقاسم را کشته و یارانش را متواری کردند و عمان دوباره به دو فرزند عباد برگشت. در همین اثنا بود که بین نجدة بن عامر و فرمانده نظامی اش عطیة بن اسود حنفی اختلافی درگرفت و نجده به طرف عمان رفت، اما ناگهان با درگیریهای آنجا روبرو شد و نتوانست وارد عمان شود، زیرا در آن زمان طرفدارانش در عمان توسط مردم آن سرزمین مورد هجوم قرار می گرفتند و یا کشته می شدند. نجده خواست تا به هر ترتیبی که شده است وارد عمان شود، اما هر بار با مقاومت شدید مردم عمان روبرو می شد. او بالاخره مجبور شد تا به طرف کرمان حرکت کند و مدّتی آنجا بماند و در آن مدّت سکه ای به نام "درهم عطوی" ضرب نماید. گفته اند که اهل عمان رابطه خوبی با خوارج تندرو نداشتند، اما در عین حال با خوارج قعده که معتدل بودند روابط مطلوبی داشتند. حجاج در ابتدای ولایتش در عراق به سال ۷۵ هـ عمران بن حطان را که یکی از زعمای قعده در بصره و سخنگوی آنان بود حبس نمود، ولی چیزی نگذشت که او را آزاد کرد. عمران عراق را ترک کرد و به حرکت در میان قبائل عرب پرداخت و بالاخره گذرش به عمان افتاد و در یکی از قبائل ازد سکونت گزید.»