کتاب عصیانگر

کتاب الکترونیکی «عصیانگر» نوشتهٔ آلبر کامو با ترجمهٔ مهستی بحرینی در انتشارات نیلوفر چاپ شده است. بسیاری از منتقدان و علاقه‌مندان به کامو عقیده دارند که مطالعهٔ عصیانگر می‌تواند آغازگری خوب و راهنمایی مناسب برای مطالعهٔ آثار دیگر کامو باشد؛ زیرا لایه‌های پنهان ذهن نویسنده در بسیاری از آثار داستانی او به‌شکلی ملموس‌تر در این کتاب نمایان شده است.

درباره کتاب عصیانگر

کامو این اثر را در سال ۱۹۵۱، اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم نوشت. او با بسیاری از مکاتب فکری و عقیدتی اروپای پس از جنگ و دوران پیش از آن آشنا بوده و در نوشتن این کتاب از این دانسته‌ها و تجارب بهره برده است. کامو در کتاب عصیانگر که به‌صورت مقاله نگاشته شده، تلاش می‌کند با بهره‌گیری از تفکرات و دیدگاه‌های انسان‌های یاغی، تجربیات عقیدتی و ایمانی اروپائیان، مسیحیت، نیست‌انگاری، فاشیسم و کمونیسم را جست‌وجو کند و از سیر تاریخی افکاری که در طول زمان در اروپا بروز کرده، دیدگاهی روشن به‌دست دهد. آلبر کامو در عصیانگر مسئلهٔ قتل «منطقی»، «مشروع»، و از نظر ایدئولوژیکی موجه، را پیش کشیده است. این کتاب از ۵ فصل به نام عصیانگر، عصیان متافیزیکی، عصیان تاریخی، عصیان هنری و اندیشه‌ٔ نیم‌روزی تشکیل شده است.

کتاب عصیانگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به آثار کامو و ادبیات فلسفی پیشنهاد می‌شود.

درباره‌ آلبر کامو

آلبر کامو (Albert Camus)، فیلسوف و روزنامه‌نگار مشهور، ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در الجزایر فرانسه در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او با داستان‌های زیبایی که آفرید در سال ۱۹۵۷ موفق شد تا جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کند. به دلیل «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد» او پس از رودیارد کیپلینگ جوان‌ترین برنده‌ی جایزه نوبل است.

آلبر کامو در سال ۱۹۴۹ یک اتحادیه بین‌المللی را تأسیس کرد. اساس کار این اتحادیه، «محکوم کردن هر دو ایدئولوژی شکل گرفته در آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی» بود. آندره بروتون نیز یکی از اعضای آن بود.

آلبر کامو در طول دوران فعالیتش رمان‌ها و نمایشنامه‌های بسیاری را نوشت طاعون، سقوط، بیگانه، نمایشنامه کالیگولا، نمایشنامه صالحان، افسانه‌ سیزیف و خطاب به عشق که مجموعه نامه‌های عاشقانه‌ی او و ماریا کاسارس است از آن جمله‌اند. کامو در ۴ ژانویه ۱۹۶۰ در ۴۶ سالگی در ویل‌بلویل فرانسه به علت یک سانحه‌ی رانندگی چشم از دنیا فروبست. 

بخشی از کتاب عصیانگر

«از این مرحله به بعد، مایه شگفتی است که می‌بینیم این نیست‌انگاران در پی ثروت‌اندوزی یا رسیدن به مقام و منزلتی نیستند، یا بی‌شرمانه از هرموقعیتی که دست می‌دهد سود نمی‌جویند. راست است که نیست انگاران از از داشتن وضعیتی ممتاز، در همه سطوح اجتماع، بی‌بهره نیستند اما اخلاق ستیزی خود را در قالب نظریه ارائه نمی‌دهند و ترجیح می‌دهند که در همه موقعیت‌ها، آشکارا، احترامی که تاثیری در پی ندارد، به فضیلت اخلاقی ادا کنند. با این همه، نیست‌انگاران مورد بحث ما، با مخالفت با جامعه، که به خودی خود نوعی ارزش به شمار می‌آید‌‌، در واقع عقاید خود را نقض می‌کردند. این گروه خود را ماده گرا می‌خواندند و کتاب مورد علاقه‌شان «نیرو و ماده» بوخنر بود. اما یکی از آنان چنین اعتراف کرد:«همه ما آماده رفتن به پای چوبه دار و سر باختن برای مولشوت و داروین هستیم.» و با این گفته اعتقاد را در مکانی به مراتب بالاتر از ماده نشاند. اعتقاد، در این مرحله، رنگ مذهب و تعصب گرفته بود. پیسارف لامارک را خائن به شمار می‌آرود چون داروین را برحق می‌دانست. کسی که در آن فضای فکری از جاودانگی روح سخن می‌گفت، بی‌درنگ طرد می‌شد. بنابراین، حق با ولادیمیر ویدله است که نیست انگاری را تاریک‌اندیشی خردمدار می‌نامد. نیست‌انگاران، به طرز عجیب، تعصبات ایمان را به خرد می‌افزودند.»