کتاب آشنایی زدایی از منظر پژوهش های سبک شناختی

کتاب الکترونیکی «آشنایی زدایی از منظر پژوهش های سبک شناختی» نوشتهٔ احمد محمد ویس و شهریار نیازی و سعدالله همایونی در انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده است.

درباره کتاب آشنایی زدایی از منظر پژوهش های سبک شناختی

هدف پژوهش حاضر بررسی مفهومی است که در دهه‌های پایانی قرن بیستم بحث و گفت‌وگوهای بسیاری دربارهٔ آن شکل گرفته است. «آشنایی زدایی» یکی از اصطلاحات ادبی است که اولین بار در مکتب صورت‌گرایانِ روس مطرح شد. این نظریه، وظیفهٔ شاعر و یا هنرمند را این می‌داند که با آشنایی‌زدایی و غریبه‌ و دشوارساختن مفاهیم آشنا، مدت زمان درک خواننده را طولانی‌تر کرده و لحظهٔ فهم و ادراک متن یا هنر را به تعویق بیندازد.

کتاب آشنایی زدایی از منظر پژوهش های سبک شناختی  را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به زبان‌شناسی و پژوهش‌های ادبی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب آشنایی زدایی از منظر پژوهش های سبک شناختی

«ابن جنی بر این باور است زبان در اصلِ خود، وضعی است، وی می‌گوید: بیشتر اندیشمندان بر این باورند که اصل زبان مبتنی بر وضع و اصطلاح است نه وحی و توقیف... لایب نیتز (Leibnitz) از فلاسفه آلمان در اوایل قرن نوزدهم معتقد است که ریشه همه زبانها در اصل یکی بوده است، اما پس از وی زبانشناسی به اسم ماکس مولر (Max Muller) ظهور کرد که اصل و منشأ زبانهای مختلف را متفاوت می‌دانست، وی معتقد بود: بشر پیش از آنکه به کابرد واژگان برای معانی خاص دست یابد، در سرزمین‌های جغرافیایی مختلف پراکنده شده است. عربها نیز بر این باورند که زبان حضرت آدم در بهشت عربی بوده است، اشعاری هم به زبان عربی به او نسبت داده‌اند، همچنین معتقدند که اصل و ریشه همه زبانها عربی بوده است. به هرحال در مورد اصل و ریشه زبان‌های مختلف و چگونگی پیدایش آنها، اختلاف نظر زیادی وجود دارد، اما صرف نظر از تفاوت دیدگاه‌های مختلف در مورد واحد یا متعدد بودن منشأ پیدایش زبان بانگاهی به زبان‌های موجود در سرتاسر گیتی، درمی‌یابیم که زبان به عنوان موجودی زنده روزی به دنیا می‌آید، و رشد و تکامل می‌یابد، پس از مدتی از بین می‌رود، یا تنها به شرط تحول و تکامل امکان بقا می‌یابد. به هر جهت شاید مهمترین دستاوردِ تلاش برای آگاهانه زیستن با زبان، دریافتِ این نکته باشد که کشف هر رازی در زبان به مثابه کشف رازی در نظام هستی، و از سوی دیگر هر کشف تازه‌ای در گوشه‌ای دیگر از هستی می‌تواند به معنی کشف رمزی در زبان باشد. از این رو این شبکه در هم تنیده از ساختمان و روابط، آن چنان رفتارهای پیچیده‌ای از خود نشان می‌دهد که اندیشمندان و علاقمندان به مسائل زبانی را اگر نه برای همیشه، تا مدتهای مدید به خود مشغول می‌دارد. در همه زبانهای دنیا دو جنبه اصلی وجود دارد که کاملا با یکدیگر متفاوتند، یکی زبان علم و دیگری زبان هنر و ادبیات است، در هر دو صورت وظیفه زبان برقراری ارتباط از طریق واژگانی با معنا و دارای مدلول است.»