کتاب کمک به کودک مضطرب

کتاب کمک به کودک مضطرب نوشتهٔ رانلد راپی، آن ویگنال، سوزان اسپنس، ونسا کابم و هایدی لینهام است و با ترجمهٔ سمیرا رستمی در انتشارات ارجمند منتشر شده است.

درباره کتاب کمک به کودک مضطرب

اغلب کودکان از تاریکی می‌ترسند و برخی از آنان از هیولاهای زیر تختخواب. اما ۱۰ درصد از کودکان ترس‌ها و نگرانی‌های شدیدی مانند فوبیا، اضطراب جدایی، حملات وحشت، هراس اجتماعی و یا اختلال وسواس فکر - عملی را تجربه می‌کنند که باعث عقب نگه‌داشتنشان شده و آنان را از تجربه دوران کودکی کاملاً لذت‌بخش دور می‌کند.

اگر فرزند شما از هر یک از این انواع اضطراب رنج می‌برد، برنامهٔ موجود در این کتاب که توسط گروهی از متخصصان روان‌شناسی دانشگاه ماکوئاری سیدنی استرالیا تهیه شده است، ابزارهایی عملی و علمی را پیشنهاد می‌کند که می‌توانند به شما کمک کنند. اکنون دومین ویرایش از اضطراب کودک با آخرین تحقیقات و تکنیک‌ها برای مدیریت اضطراب کودک به‌روز شده است. شما در این کتاب خواهید آموخت: به فرزندتان کمک کنید که «تفکر کارآگاهی» را تمرین کند تا نگرانی‌های غیرمنطقی را تشخیص دهد، وقتی فرزندتان ترسیده است چه‌کار کنید، چگونه به‌آرامی و تدریجی فرزندتان را با موقعیت‌های چالش‌برانگیز مواجه کنید و به فرزندتان کمک کنید تا مهارت‌های مهم اجتماعی را بیاموزد. کتابی که می‌خوانید چاپ چهارم کتاب کمک به کودک مضطرب است. 

خواندن کتاب کمک به کودک مضطرب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام والدینی که نگران اضطراب فرزندشان هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کمک به کودک مضطرب

«المیرا یک مشکل پنهان داشت. او دوازده ساله بود و هنوز از تاریکی می‌ترسید. شب‌ها، هنگامی که خانواده‌اش خواب بودند، اغلب صداهای عجیبی از بیرون می‌شنید و وحشت می‌کرد، تصور می‌کرد وقتی که خواب هستند از آنها دزدی می‌شود یا اینکه همه آنها کشته می‌شوند. المیرا هنوز یک چراغ خواب را در اتاقش روشن نگه می‌داشت و مخصوصآ در شب‌های بد و طوفانی اغلب به اتاق والدینش می‌رفت و در تختخوابشان می‌خوابید. او هرگز شب‌ها زباله را بیرون نگذاشته یا بعد از تاریکی هوا به تنهایی به طبقه بالا نرفته است. او معمولا به والدینش اصرار می کرد قبل از اینکه او برای خواب به اتاقش برود، آنجا را بررسی کنند. به علت ترسش، که برای همه به غیر از پدر و مادرش، یک راز بود، المیرا هرگز دعوت دوستانش برای خوابیدن در خانه‌شان را قبول نمی‌کرد و برای نرفتن به اردوی تابستانی بهانه‌هایی دست و پا می‌کرد. والدین المیرا سعی می‌کردند که او را به رویارویی با ترس‌هایش و خوابیدن در تاریکی سوق بدهند، اما او بسیار ناراحت و آشفته می‌شد و بعد از آن دعوای زیادی با هم می‌کردند که در نهایت پدر و مادر تسلیم ترس‌های دخترشان می‌شدند. اکنون پدر و مادرش از محدودیت‌هایی که ترس المیرا در زندگی خودش و سایر اعضای خانواده ایجاد کرده، احساس خستگی می‌کنند.

پارسای ده ساله مشکل متفاوتی داشت. او بیش از حد خجالتی بود. او در خانه آزادانه با اعضای خانواده صحبت می‌کرد ولی در مدرسه یا با غریبه‌ها، رفتارش فرق می‌کرد. پارسا از اینکه مرتکب اشتباهی شود و خودش را احمق جلوه دهد، وحشت می‌کرد. او از صحبت کردن جلوی کلاس متنفر بود و با وجود اینکه می‌توانست به زیبایی پیانو بنوازد، از اجرا کردن در کنسرت مدرسه می‌ترسید. او در حیاط مدرسه معمولا تنها بود و از ملحق شدن به بچه‌های دیگر هراس داشت.

مشکلاتی مانند مشکل المیرا و پارسا شایع، طبیعی و به آسانی قابل مدیریت هستند اما غالبآ می‌توانند ناخوشایند باشند و به طور بالقوه تداخل جدی در زندگی کودکان و خانواده‌هایشان ایجاد نمایند. داستان آنها نگاهی اجمالی به برخی از روش‌های گوناگونی که اضطراب می‌تواند زندگی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد، به شما ارائه می‌دهد.

ترس، نگرانی و اضطراب در کودکان می‌تواند شکل‌های بسیاری به خود بگیرد. تمام کودکان ترس‌ها و فوبی‌ها را در دوره‌های خاص زندگی‌شان تجربه می‌کنند و این قسمتی بهنجار از فرایند بزرگ شدن و رشد می‌باشد. به عنوان مثال، ما می‌دانیم که کودکان خردسال‌تر در همان زمانی که شروع به ترس از غریبه‌ها و افراد جدید می‌کنند، از جدایی از مادرشان نیز می‌ترسند. کمی بعد، اکثر کودکان از تاریکی خواهند ترسید و در برخی دوره‌ها، بسیاری از کودکان خردسال‌تر شروع به تصور هیولاهای زیر تخت و دزدهای پشت درمی‌نمایند. در سال‌های نوجوانی، کمرویی و خجالت بسیار شایع است و اغلب به بخش رنج‌آوری از بلوغ تبدیل می‌شود. این ترس‌ها پیش می‌آیند و معمولا فقط بخشی از فرایند تحولی بهنجاری هستند که همه ما گذرانده‌ایم. اما گاهی اوقات، ترس‌ها و موضوعات نگران‌کننده می‌توانند به حدی برسند که شروع به ایجاد مشکل برای کودک کنند. این ترس‌های مفرط غالبآ فوری و زودگذر هستند اما ممکن است باعث برخی ناراحتی‌هایی شوند که شما به عنوان یک والد، بخواهید سریعآ در این مرحله به فرزندتان کمک کنید. به عبارت دیگر، بعضی از کودکان ترس‌ها و نگرانی‌ها را با درجه بیشتری از دیگر همسالانشان احساس می‌کنند و برخی از آنها بعد از اینکه بقیه کودکان هم‌سنشان بزرگ شدند، ترس‌ها را به مدت طولانی‌تری تجربه می‌نمایند.»