کتاب سفر به سرزمین سرگردانی

سفر به سرزمین سرگردانی جلد پنجم از مجموعه قصه‌های همیشگی نوشته کریس کالفر است. این مجموعه داستان‌های فانتزی و هیجان انگیز در فضای قصه‌های پریان برای کودکان روایت می‌کند. در هر کدام از جلدهای این مجموعه ماجراهای خارق العاده و شگفت‌انگیزی روایت می‌شوند که کودکان را با خود به سرزمین قصه‌ها می‌برند.

درباره کتاب سفر به سرزمین سرگردانی

کتاب سفر به سرزمین سرگردانی ماجرای دو کودک است. الکس و کانر بیلی دختر و پسر دوقلویی هستند که در دنیای قصه‌ها رفت و آمد  دارند، آن‌ها در قسمت‌های قبلی متوجه حضور موجودی پلید به نام نقاب‌دار شده‌اند و توانسته‌اند او را عقب برانند، اما نقاب‌دار با ارتشش برگشته است. الکس و کانر متوجه می‌شوند راه نجات دیگر سفر به قصه‌های مشهور نیست، آنها باید به قصه‌هایی که کانر در کودکی نوشته است سفر کنند تا بتوانند نقاب‌دار و سپاه قدرتمندش را شکست دهند. این کتاب شما را به دنیای قصه‌های قدیمی می‌برد و می‌توانید از خواندن آن لذت ببرید.

خواندن کتاب سفر به سرزمین سرگردانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان و نوجوانان علاقه‌مند به داستان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب سفر به سرزمین سرگردانی

شاگردان خانم پیترز برای او مثل بچه‌های نداشته‌اش بودند. آرزو داشت که آن‌ها هرجا هستند، شاد و سالم باشند. آرزو می‌کرد وقتی که خودش دیگر منبع عشق و راهنمایی زندگی‌شان نیست، بتوانند کسی را پیدا کنند که جای او را برایشان پر کند.

دکتر میچل آرام گفت: «اِوِلین؟»

با اینکه شاگرد قدیمی‌اش دیگر مدیر منطقه بود، ولی برای خانم پیترز عجیب بود که به اسم کوچک صدایش می‌کرد.

با صدای آرام جواب داد: «بله، دکتر میچل؟»

دکتر میچل با لبخندی گشاد پرسید: «هیچ‌وقت شاگرد نورچشمی داشتی؟ می‌دونم که نباید بین بچه‌ها فرق بذاریم، ولی شاگردی هست که با بقیه برات فرق داشته باشه؟ البته به غیر از من.»

خانم پیترز هرگز به این موضوع فکر نکرده بود. در طول دوران کاری‌اش به بیش از پانصد دانش‌آموز درس داده بود و هرکدام به دلایل مختلفی در خاطرش مانده بودند، ولی هیچ‌وقت انتخاب شاگرد نورچشمی در اولویت‌هایش قرار نداشت.

گفت: «خب معلومه که از همراهی با بعضی‌هاشون بیشتر لذت برده‌ام، ولی هیچ‌وقت نتونستم از بینشون فقط یکی رو انتخاب کنم. این کار نیازمند قضاوته و قضاوتِ یه بچه مثل قضاوتِ یه اثر هنری نیمه‌تمامه. هر بچه‌ای با مشکلات خاص خودش به کلاس می‌آد، چه مشکلات رفتاری و چه مشکلات آموزشی. این وظیفهٔ معلمه که این مسائل رو تشخیص بده و بدون اینکه دانش‌آموزها رو بابت این مشکلات تحقیر کنه، به اون‌ها کمک کنه بهشون غلبه کنن.»

دکتر میچل هرگز این‌طور به این موضوع نگاه نکرده بود. حتی در بزرگسالی هم هنوز چیزهایی از خانم پیترز یاد می‌گرفت.

گفت: «با اینکه رئیس منطقه هستم، همیشه شاگرد شما باقی می‌مونم.»

خانم پیترز خندید و گفت: «اوه، دکتر میچل. شاگردی ما توی کلاس درس زندگی هیچ‌وقت تمومی نداره.»

خانم پیترز که خیال می‌کرد جواب ندادن به سؤال دکتر میچل بهترین جواب است فوراً به اشتباهش پی برد. عکسی از آخرین کلاس ششمش که برای سه سال پیش بود روی صفحه نمایان شد. چهرهٔ شاگردهای قدیمی‌اش را از نظر گذراند و نگاهش روی چهرهٔ دوقلوهایی به اسم اَلِکس و کانِر بِیلی ثابت ماند.

موهای الکس صاف و مرتب پشت تِل صورتی‌اش قرار گرفته بود و یک دسته کتاب را محکم به سینه چسبانده بود. نیشش تا بناگوش باز بود، چون مدرسه را از همه‌جای دنیا بیشتر دوست داشت. برعکس او، برادرش با چشم‌های پُف‌کرده و دهان باز، طوری به نظر می‌رسید که انگار تازه از خواب بیدار شده و اصلاً خبر ندارد که جلوی دوربین است.