کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک
معرفی کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک
کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک نوشته شیوا باباگپپور و علی باباگپپور و سیدعلی موسوی است. این کتاب یکی از آثار ارزشمند درزمینه تربیت کودکان است.
درباره کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک
بسیاری از آموزشهای ابتدایی، در دوران کودکی شکل میگیرد؛ مانند نریختن زباله در طبیعت، حفاظت از درختان، آزار نرساندن به حیوانات، آسیب نرساندن به مکانهایی که باید به آنها احترام گذاشت، مثل میراث فرهنگی، مساجد، مقابر و غیره؛ وقتی ساختار شخصیتی یک فرد در کودکی در ارتباط با محیط، سفر، طبیعت و هویت درست شکل گرفته باشد، در بزرگسالی نیز میتواند به عنوان یک فرد یا شهروند در جهت توسعه پایدار و حفظ محیط اجتماعی و محیط زیست گام بردارد. اگر به کودکان آموزش حفاظت از محیط زیست داده شود و آگاهی آنها در این زمینه بیشتر شود، تلاش آنها در نگهداری و مواظبت از محیط زیست، پوشش گیاهی و جانوری و اماکن گردشگری بیشتر خواهد شد.
مسئولیتپذیری گردشگری مجموعه وظایف و تعهداتی است که یک گروه یا سازمان بایستی در جهت حفظ و مراقبت به جامعهای که در آن فعالیت میکند، انجام دهد. مسئولیت گردشگری، موجب بالا رفتن تعهد شهروندان نسبت به اجرای اقداماتی مانند گردشگری میشود که علاوهبر منافع فردی، موجبات بهبود و رفاه جامعه را میسازد.
یکی از گروههای هدف و تازه مورد توجه قرار گرفته در گردشگری، کودکان و نوجوانان است و در مورد آنان از گردشگری کودک صحبت میشود، گردشگری کودک اشاره به سبک گردشی و بازدید طبیعی تاریخی کودکان از محیطهای گردشی دارد که باعث وسعت دید، خلاقیت و فرهنگ پایدار در مواجهه با موقعیتهای گوناگون میشود و علاوه بر جذابیتهای بصری برای آنان از نظر آموزشی نیز بسیار مثمر ثمر و با اهمیت است. این کتاب سعی دارد ارتباطی دقیق بین اهمیت محیط زیست و آموزش کودکان برقرار کند و راهنمایی باشد برای افرادی که در زمینه آموزش فعالیت میکنند.
خواندن کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به تمام فعالان حوزه آموزش پیشنهاد میکنیم
بخشی از کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک
نیاز گردشگری کودک بهدنبال تغیراتی در ساختار اجتماعی جامعه ایران آرام آرام شکل گرفت. گردشگری کودک نوعی از گردشگری است که نیازهای گروه ذینفع ناهمگن بین سالهای ۱۶-۳ سال را هدف قرار میدهد. کودکان در این گروه سنی بازدیدکنندگان با ارزشی هستند که در شاخصهایی که گردشگری میتواند ارائه دهد، دانش خود را گسترش میدهند، مهارت خود، علیالخصوص مهارتهای اجتماعی و فرهنگیشان را پرورش میدهند، تجاربشان را گسترش میدهند، با گروههای هم سالشان ارتباط برقرار میکنند و سهم اقتصادی قابل توجهی را برای مکانی که بازدید کردهاند، فراهم میکنند.
- گردشگری کودک از نگاه یونیسف
گردشگری کودک نوعی از گردشگری است که نیازهای توسعه و پیشرفت کودکان در سنهای مختلف را هدف قرار میدهد (نیازهای اجتماعی، فیزیکی و ذهنی) و بهطور معمول یک مؤلفه ترکیبی از آموزش و سرگرمی دارد. یونیسف (۲۰۱۲) یک شمای ساختاری از این شاخه از گردشگری ارائه میدهد که در آن گردشگری آموزشی و گردشگری مدارس بخشهایی از گردشگری کودکان و جوانان هستند که میتوانند با هم، همپوشانی داشته باشند، اما نه لزوماً از طریق آموزش؛ بلکه میتوانند فرایندهای دیگری غیر از سیستم مدرسه و آموزش را نیز شامل شوند.
- گردشگری کودک در ایران
گردشگری کودک در کشور ایران با مشکلاتی رو به رو است. برخی از تفاوتها در آموزش، مبتنی بر اجتماع است که تمایز بین خانوادههای کاری و خانوادههای باکلاس تحصیلی بالا را مشخص میکند و این به نوبه خود برای ارتقاء گردشگری آموزشی کودکان یک مشکل بهشمار میرود. از دیگر مشکلات در اجرای گردشگری کودک میتوان به منابع مالی محدود، حمایتهای مالی محدود، نبودن منابع انسانی باتجربه و ماهر برای تسهیل ارائه خدمات آموزشی، عدم آگاهی نسبت به اهمیت سفر و تأثیرات مثبت آن بر کودکان اشاره کرد. لذا با استفاده از اختصاص منابع مالی کافی، حمایت مواد آموزشی و تکنیکی، متخصصان حرفهای گردشگری و بهطور کلی آگاهی مردم از اهمیت سفر، میتوان آموزش مناسب کودکان، که برای خلق یک شهروند متعهد آینده و مسئول در برابر محیط مفید باشد را از طریق گردشگری کودک تضمین کنیم (یونیسف، ۲۰۱۲). همانطور که اشاره شد سفرهای کودکان میتواند از طریق مدارس، خانوادهها و یا همراه با گروه همسالان برگزار شود. کودکان ۱۶-۸ سال میتوانند تأثیر بهسزایی روی والدینشان بگذارند؛ چه در انتخاب مقصد و چه برای فعالیتهایی که در مقصد انجام میدهند.
حجم
۵۸۲٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحهها
۱۲۲ صفحه
حجم
۵۸۲٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحهها
۱۲۲ صفحه