دانلود و خرید کتاب صوتی زندگی دوم

کتاب صوتی زندگی دوم داستانی از اس. جی. واتسون با ترجمه شقایق قندهاری است. این کتاب داستان زندگی جولیا است که تصمیم می‌گیرد خودش، ماجرای مرگ مشکوک خواهرش را پیگیری کند...

نسخه صوتی این اثر را با صدای مریم پاک ذات می‌شنوید. این کتاب در فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز و آمازون نیز وجو دارد.

درباره کتاب صوتی زندگی دوم

اس. جی. واتسون در کتاب زندگی دوم، داستان زندگی جولیا را نوشته است. جولیا به خوبی و در آرامش زندگی می‌کند اما این زندگی خوب با مرگ مشکوک کیت، خواهر جولیا از هم می‌پاشد. بعد از مدت‌ها پیگیری قانونی و طی شدن روندهای اداری خسته کننده، جولیا پاسخ قانع کننده‌ای دریافت نمی‌کند و تصمیم می‌گیرد خودش پرونده مرگ خواهرش را دنبال کند. او تا آن‌جایی پیش می‌رود که متوجه می‌شود خواهرش کیت در سایت‌های آشنایی با افراد غریبه قرار ملاقات حضور داشته و... 

کتاب صوتی زندگی دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

دوست داران و علاقه‌مندان به رمان‌های جنایی و ماجراجویانه از شنیدن این کتاب لذت می‌برند. 

درباره اس. جی. واتسون

 اس جی. واتسون در سال ۱۹۷۱ به دنیا آمد. او فیزیک خواند و مدتی به عنوان شنوایی‌سنج در بیمارستانی کار کرد اما بعد از مدتی به نویسندگی پرداخت. از میان آثار او می‌توان به پیش از آنکه بخوابم و زندگی دوم اشاره کرد. 

بخشی از کتاب صوتی زندگی دوم

عکس مردی را نشان می دهد که به نظر می آید حدودا بیست سال سن دارد. عکس نیم تنه‌ی بالای مرد را نشان می‌دهد که با لباسی ناقص به تصویر خودش نگاه می‌کند. تصویر جلو مرد کاملاً واضح است، ولی عکس خود مرد تار است. مرد صورتی کشیده و لاغر دارد، چشم‌هایش را ریز کرده و دهانش تا حدی باز است؛ گویی می‌خواهد حرفی بزند یا آهی بکشد. عکس حال و هوایی غم انگیز دارد، ولی کسی تشخیص نمی‌دهد که درست تا قبل از همان لحظه‌ای که این عکس گرفته شد، مرد توی عکس ـ مارکوس ـ می‌خندیده است. اوعصر همان روز را با دوست دخترش گذرانده است، و همان قدر که او دوست دخترش را دوست داشت، دوست دخترش نیز عاشق او بود. آن‌ها کمی قبل تر برای همدیگر کتاب می‌خواندند؛ وداع با برلین اثر ایشروود یا شاید هم گتسبی؛ که زن جوان قبلاً خوانده، ولی مرد نخوانده بود. درهمین حال از داخل ظرفی هم بستنی می‌خوردند. آن‌ها با هم صمیمی، شاد و آسوده خاطر بودند. در اتاقشان که در آن طرف هال بود، رادیو آهنگی پخش می‌کرد. در این عکس دهان مرد باز است چون دوست دخترش، زنی که عکس را گرفته، همراه آهنگ لب خوانی می کرد و مرد هم قصد داشت به او ملحق شود.

عکس اصلی فرق‌هایی داشت؛ دوست دختر او هم در قاب عکس بود، و تصویرش در آیینه منعکس شده بود. او فقط اندکی بالاتر از سر شانه مرد ایستاده و دوربینش را تا سطح چشم‌هایش بالا آورده بود. زن هم که کاملاً پوشیده نبود، درعکس به کل تار دیده می‌شد. در زمانه‌ای که هنوز عکس گرفتن در آیینه عادی نبود، عکس پرتره هردویشان را نشان می‌داد.

من عکس را همان طوری دوست داشتم و تا حد زیادی آن را ترجیح می‌دادم، ولی در مقطعی ـ یادم نمی‌آید چه زمان ـ اما قطعا پیش از آن که برای نخستین بار آن را برای نمایش بگذارم، نظرم عوض شد. به این نتیجه رسیدم که عکس بدون من بهتر است. و این شد که خودم را از توی عکس بیرون آوردم.

الان پشیمانم. این نشانه فریبکاری و فقدان صداقت من بود؛ اولین باری بود که از هنر خودم برای دروغ گویی استفاده کردم. می‌خواهم به مارکوس بگویم که متاسفم؛ برای همه چیز متاسفم؛ این که دنبالش رفتم برلین، که او را همان جا به حال خودش رها کردم و در عکس تنها گذاشتم، و متاسفم که من همان کسی نبودم که او تصور می‌کرد.

حتی پس از این همه مدت، من هنوز هم متاسفم.

مدت زیادی سپری می شود تا این که سرانجام رویم را برمی گردانم و از عکس خودم فاصله می‌گیرم. من دیگر از این عکس‌های پرتره نمی‌گیرم.