دانلود و خرید کتاب صوتی زندگی در شب

کتاب صوتی زندگی در شب رمانی نوشتهٔ دنیس لهان (لیهان) است که با ترجمهٔ نادر ریحانی و گویندگی تایماز رضوانی توسط استودیو نوار منتشر شده است. این کتاب در پاییز سال ۲۰۱۲ در نیویورک به چاپ رسید و در مدت کوتاهی به ۲۰ زبان ترجمه شد. زندگی در شب اندکی بعد از انتشار، برندهٔ جایزهٔ ادبی مهم ادگار آلن‌پو به‌عنوان «بهترین رمان سال ۲۰۱۲» شد.

درباره کتاب صوتی زندگی در شب

زندگی در شب ماجرای زندگی مردی آمریکایی در دهه ۱۹۲۰ است. زمانی که فروش مشروبات الکلی در در امریکا ممنوعیت داشت. جو کولین که دزدی خرده‌پا در بوستون است به‌تدریج به سردستهٔ قاچاقچیان جنوب امریکا مبدل می‌شود. او که پسر قائم‌مقام پلیس شهر است به خانواده و تربیت خود پشت می‌کند و زندگی هراس‌انگیزترین تبهکاران را برمی‌گزیند. او از این زندگی لذت می‌برد اما زندگی‌کردن در سوی تاریک جامعه بهایی هم دارد. او نمی‌تواند به هیچ‌کس اعتماد کند. از دوست و دشمن و خانواده گرفته تا حتی معشوقش...

زندگی در شب در ژانر ادبی «سیاه» و در ادامهٔ نهضت بازیابی و تجدید حیات آثار معمایی ادبیات امریکا نگاشته شده است. این گونهٔ ادبی که سابقه‌ای طولانی در ادبیات مدرن جهان دارد و از اروپا (مشخصاً فرانسه) به آمریکا رسیده است شکوفایی خود را در این قاره از دههٔ چهل و با آثار کسانی چون همت، کین و بورنت آغاز کرد.

کتاب صوتی زندگی در شب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر به رمان‌هایی با چاشنی حادثه، جنایت و عشق در بستر تاریخ علاقه دارید، زندگی در شب انتخابی مناسب برای شماست.

درباره دنیس لهان

دنیس لهان متولد ۱۹۶۵ آمریکا است. او داستان‌های جنایی و معمایی می‌نویسد و رمان‌هایش همیشه مورد توجه فیلم‌سازان هالیوود بوده است. تا امروز چند فیلم مهم با اقتباس از آثار او ساخته شده‌اند که خودش در برخی از آن‌ها به‌عنوان فیلم‌نامه‌نویس همکاری کرده است. از معروف‌ترین فیلم‌هایی که از روی اثار لهان ساخته شده، رودخانهٔ مرموز به کارگردانی کلینت ایستوود است که شان پن، کوین بیکن و تیم رابینز در آن بازی کرده‌اند. «یک نوشیدنی پیش از جنگ» و رمان «رفته، عزیزم، رفته» نیز از آثار معروف دنیس لهان هستند.

بخشی از کتاب صوتی زندگی در شب

«برادران بارتلو در خیابان دورچستر بالای دو مغازهٔ قصابی و کفاشی زندگی می‌کردند. صاحبان این دو مغازه با دو خواهر ازدواج کرده و باجناغ بودند، اما مقدار نفرتشان از یکدیگر تنها اندکی کمتر از نفرتی بود که از زن‌هایشان داشتند. با این حال،‌ این قضیه هیچ لطمه‌ای به اداره کردن میخانه‌ای که در فضای مسطح و بزرگ زیرزمین مشترک دکان‌هایشان به راه انداخته بودند نمی‌زد. هر شب مردم نه‌تنها از شانزده ناحیهٔ خیابان دورچستر که حتی از نواحی خیلی دوری مثل نورث شور به این مکان می‌آمدند تا بهترین مشروب وارداتی از مونترال را بنوشند و به آواز خوانندهٔ زن سیاه‌پوستی به نام دلیله دلوت گوش کنند که آهنگ‌های سوزناک و غمگین می‌خواند، آن هم در مکانی که اهالی اسم «بند کفش» را رویش گذاشته بودند. این اسم صاحب کله‌طاس میخانه را که عمری را در این محل سر کرده و همهٔ موهایش را در آن ریخته بود در حد جنون عصبانی می‌کرد. برادران بارتلو تقریباً هر شب در میخانهٔ بند کفش پلاس بودند، که البته تا این‌جای کار ایرادی نداشت. اما قضیه از آن‌جا از نظر جو احمقانه و ابلهانه می‌شد که آن‌ها آخر شب برای رفتن به خانه ــ برخلاف بقیه ــ مسیر چند پله تا رسیدن به طبقهٔ بالا را طی می‌کردند. تنها یک تَک ناگهانی و سر زدن غافل‌گیرانهٔ ساده توسط چند پلیس شریف یا کارآگاه کاربلد ــ اگرچه شاید به نظر غیرمحتمل و بعید بیاید ــ برای گیر انداختن آن‌ها کافی بود. و این برای آن‌ها مثل آب خوردن بود که درِ آپارتمان دیون و پائولو را با یک تک‌پا باز کنند و آن‌همه پول نقد و اسلحه و جواهرات را یک‌جا در خانهٔ دو آدمی کشف کنند که یکی در بقالی شاگرد بود و دیگری در کارخانهٔ نساجی کار می‌کرد و ــ با کمال احترام برای بقال‌ها و نساج‌ها ــ اگر صد برابر عمرشان کار کرده و اندوخته بودند صاحب چنین ثروتی نمی‌شدند.»