دانلود و خرید کتاب صوتی دیدن در تاریکی

کتاب صوتی «دیدن در تاریکی» نوشتهٔ «ماریانا الساندری» و با ترجمهٔ «احسان سنایی اردکانی» و روایت «افسانه نجاتی» اثری در حوزهٔ فلسفه و روان‌شناسی است که نشر ماه آوا آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی تجربه‌های انسانی از تلخ‌کامی، اندوه، خشم، افسردگی و اضطراب می‌پردازد و تلاش می‌کند نگاهی متفاوت به احساسات تیره و تار انسان ارائه دهد. «دیدن در تاریکی» با رویکردی انتقادی به فرهنگ مثبت‌اندیشی و نورمحور، مخاطب را به تأمل دربارهٔ ارزش و معنای احساسات منفی دعوت می‌کند. نسخه‌ی صوتی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دیدن در تاریکی

«دیدن در تاریکی» اثری ناداستانی و فلسفی است که با زبانی روایی و تحلیلی، به بررسی جایگاه احساسات منفی در زندگی انسان می‌پردازد. «ماریانا الساندری» در این کتاب، با الهام از فیلسوفان اگزیستانسیالیست و تجربه‌های شخصی، به نقد فرهنگ غالبی می‌پردازد که نور، خوش‌بینی و مثبت‌اندیشی را برتر از تاریکی، اندوه و تلخ‌کامی می‌داند. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت‌های فلسفی، تحلیل‌های اجتماعی و مثال‌های زیستهٔ نویسنده شکل گرفته است. نویسنده با ارجاع به تمثیل غار افلاطون و استعاره‌های نور و ظلمت، نشان می‌دهد که چگونه جامعه و حتی علم روان‌شناسی، احساسات تیره را سرکوب یا بیماری تلقی می‌کنند. کتاب با بررسی آثار و اندیشه‌های فیلسوفان و نویسندگان زن رنگین‌پوست، به‌ویژه در زمینهٔ خشم و اندوه، تلاش می‌کند صدای متفاوتی را در دفاع از ارزش تجربه‌های تاریک انسانی به گوش برساند. «دیدن در تاریکی» اثری است که مرز میان فلسفه، روان‌شناسی و تجربهٔ زیسته را درنوردیده و مخاطب را به بازاندیشی در معنای تلخ‌کامی و جایگاه آن در زندگی دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب دیدن در تاریکی

کتاب «دیدن در تاریکی» با نقد فرهنگ نورمحور و مثبت‌اندیشی، به بررسی ریشه‌های فلسفی و اجتماعی ترجیح نور بر ظلمت می‌پردازد. نویسنده با اشاره به تمثیل غار افلاطون و تأثیر استعاره‌های نور و تاریکی در تاریخ اندیشه، نشان می‌دهد که چگونه جامعه، علم و حتی زبان روزمره، احساسات منفی مانند خشم، اندوه، افسردگی و اضطراب را سرکوب یا بیماری تلقی می‌کنند. در این کتاب، «ماریانا الساندری» با روایت تجربه‌های شخصی و تحلیل آثار فیلسوفان اگزیستانسیالیست، به‌ویژه زنان رنگین‌پوست، تلاش می‌کند ارزش و معنای تلخ‌کامی را بازتعریف کند. او معتقد است که احساسات تیره بخشی جدایی‌ناپذیر از انسان بودن هستند و باید به‌جای سرکوب، آن‌ها را شناخت و درک کرد. کتاب به بررسی دوگانهٔ نور و ظلمت در فرهنگ غربی، پیامدهای اجتماعی و روانی آن و نقش آن در شکل‌گیری تبعیض‌های نژادی و جنسیتی می‌پردازد. نویسنده با نقد کتاب‌های خودیاری و فرهنگ مثبت‌اندیشی، هشدار می‌دهد که تظاهر به خوشحالی و سرکوب احساسات منفی می‌تواند آسیب‌زا باشد. او با ارجاع به تجربه‌های زنان و اقلیت‌ها، نشان می‌دهد که چگونه خشم و اندوه می‌توانند ابزار شناخت، مقاومت و حتی تغییر باشند. در نهایت، کتاب دعوت می‌کند تا به‌جای تلاش برای فرار از تاریکی، در دل آن بمانیم و معنای تازه‌ای برای تلخ‌کامی و احساسات منفی بیابیم.

چرا باید کتاب دیدن در تاریکی را بشنویم؟

این کتاب با رویکردی انتقادی به فرهنگ غالب مثبت‌اندیشی و نورمحور، فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب به بازنگری در ارزش احساسات منفی و تلخ‌کامی‌های انسانی بپردازد. «دیدن در تاریکی» با تحلیل‌های فلسفی و روایت‌های زیسته، نشان می‌دهد که خشم، اندوه و افسردگی نه‌تنها نشانهٔ ضعف یا بیماری نیستند، بلکه می‌توانند دریچه‌ای به شناخت عمیق‌تر خود و جهان باشند. این اثر به مخاطب کمک می‌کند تا با پذیرش و درک احساسات تیره، راهی برای همدلی، مقاومت و رشد فردی پیدا کند و از فشارهای فرهنگی برای سرکوب این احساسات فاصله بگیرد.

شنیدن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کسانی مناسب است که دغدغهٔ سلامت روان، فلسفهٔ زندگی و نقد فرهنگ مثبت‌اندیشی دارند. همچنین افرادی که با احساسات منفی مانند خشم، اندوه یا اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا به دنبال درک عمیق‌تری از تجربه‌های انسانی هستند، می‌توانند از محتوای این کتاب بهره‌مند شوند. «دیدن در تاریکی» برای علاقه‌مندان به فلسفه، روان‌شناسی و مطالعات جنسیت و نژاد نیز جذاب خواهد بود.

بخشی از کتاب دیدن در تاریکی

«وقت‌هایی هست که یکراست به قعر سیاهی سقوط می‌کنیم‌ـ‌ـ‌ـ‌روزهای مدیدْ مملو از ابهام و غم؛ ساعت‌هایی لبریز از تردید که ذهن را تیره‌وتار می‌کند و افسردگی‌ای آن‌قدر عمیق که گفتی محال است از آن راهی به بیرون جست‌ـ‌ـ‌ـ‌اغلب هم مثل رازی مگو ازشان هیچ حرفی نمی‌زنیم. در این وقت‌ها همهٔ خواسته‌مان یک ذره نور، یک ذره وضوح و یک ذره آفتاب است. مشتاقیم که روز تازه‌ای برآید. حتی مواقعی هم که حالمان خوب است، بیشتر وقت‌ها طالب نوریم. در ذهنمان چیزی «آفتابی» می‌شود، ایده‌ای یکباره «جرقه» می‌زند و می‌خواهیم «پایان شب سیَه، سپید» باشد. ما جذب آدم‌های «گرم»‌ می‌شویم یا  کسانی که لبخندی «درخشان» به لب دارند. دست‌کم در همین ایالات متحده‌ـ‌ـ‌ـ‌که از قدیم سرزمین خودکفایی، خوش‌بینی و قدرت تفکر مثبت بوده‌ـ‌ـ‌ـ‌ما با نور رشدونمو کرده‌ایم. به همه‌چیز ربطش می‌دهیم، از امنیـت گرفتـه تا هوش، آرامش، امید، خوش‌بیـنی، عشق، خشنودی، تفریح و بازیگوشی، به هرچه خوبی است. همین پیوندهای ریزْ کنار هم به استعارهٔ نور شکل داده، استعاره‌ای که بنابر آن ترجیح با نور است تا ظلمت، آفتابْ حال‌خوب‌کن‌تر از ابر و احوال خوشْ برتر از ناخوش‌احوالی است. موضوع این کتاب همین اصرار بر پیوند دادن نور با خوبی، و ظلمت با بدی است. کاوشی خواهیم داشت در خاستگاه‌ها، دلالت‌ها و درنهایت تأثیرات مخرب این پیوندها. اینکه بخواهیم از ظلمت بپرهیزیم قابل فهم است، اما ما با طلب نور به خودمان لطمه می‌زنیم. باید بکوشیم به‌جای تاباندن نور به ظلمت، بیاموزیم در همین تاریکی چیزها را ببینیم.»