دانلود و خرید کتاب صوتی هبوط

کتاب صوتی هبوط نوشته‌ی دکتر علی شریعتی است. این کتاب از سوی انتشارات بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی برای اولین بار در سال ۱۳۹۰ به چاپ رسید. در کارنامه دکتر شریعتی ۳۵ اثر وجود دارد که کتاب هبوط یکی از آن‌ها است.

درباره کتاب صوتی هبوط

کتاب صوتی هبوط داستانی نمادین از آدم‌ها و هبوط است. علی شریعتی در این کتاب از بهشت می‌نویسد و درحقیقت فلسفه‌ تاریخ اوست که به زبان نماد و سمبل برای ما تعریف می‌کند.

کتاب هبوط مانند استخری پر آب است که وقتی از بالا به آن نگاه می‌کنیم بسیار کم‌عمق به‌چشم می‌آید ولی وقتی وارد آن می‌شویم امکان دارد غرق شویم و بسیاری از افراد متعصب به مذهب وقتی کتاب هبوط را خواندند یا شنیدند فکر کردند که شاید علی شریعتی مرتد شده است. در پی این فکر کتاب‌های او را از کتاب‌خانه‌ها بیرون انداختند و به او توهین کردند.

در این کتاب دکتر شریعتی با لحنی روان و لطیف به فلسفه پیدایش انسان اشاره می‌کند. موضوع اصلی کتاب صوتی هبوط انسانی است که از بهشت هبوط کرده و در کویر زندگی گیر کرده یا به‌نوعی به آن‌جا تبعید شده است. در واقع نویسنده قصد داشته در این اثر نشان دهد که حاصل این رانده شدن که تنهایی است از او شخصیتی درون‌گرا ساخته است که هر رنجی را درون خود می‌ریزد و در نهایت نتیجه این کار در نوشته‌های او انعکاس پیدا می‌کند.

علی شریعتی در کتاب صوتی هبوط از اینکه انسان به زمین تبعید شده گلایه می‌کند و نمی‌خواهد از وطنش دور باشد. او زمین را سرزمینی غریب و بیگانه می‌داند و در این‌باره می‌گوید: «اینجا جای من نیست، بر روی این زمین غریبم، این آسمان سقف خانه‌ی من نیست، نباید اینجا می‌آمدم، اینجا تبعیدگاه من است.» ویژگی‌های محتوایی این اثر از شور درونی نویسنده که نسبت به روزگار و خودشناسی بشر است نشئت می‌گیرد. بیان عاشقانه و عارفانه این کتاب را می‌توان اصلی‌ترین خصوصیت آن دانست. شریعتی در کتاب صوتی هبوط جملات کوتاه را آهنگین و شاعرانه بیان می‌کند: «مرا کسی نساخت، خدا ساخت، نه آن‌چنان که کسی می‌خواست، که من کسی نداشتم، کسم خدا بود، کس بی‌کسان».

در این کتاب سوالات مجهول و به ظاهر بی‌جواب مطرح شده است که خواننده را با جهانی پر از پرسش مواجه می‌کند. سوالاتی که بیشتر آن‌ها با علم به اینکه مجهول هستند مطرح می‌شوند و گویی نویسنده قصد داشته که به آن‌ها فکر کند. می‌توان گفت کتاب صوتی هبوط با درون‌مایه‌ای فلسفی دارد که در آن از آرایه‌های شعری، لفظ موسیقایی، جملات کوتاه و بلند، طرح سوالات بی‌جواب، آرایه‌های شعری مثل تشخیص، تشبیه، کنایه، تکرار و سجع استفاده شده که باعث تازگی این کتاب شده است.

چرا باید کتاب صوتی هبوط را گوش دهیم؟

هیچ کتاب، مقاله یا سخنرانی‌ به اندازه کتاب صوتی هبوط نمی‌تواند برای فهمیدن دکتر علی شریعتی موثر باشد. با شنیدن کلمات این کتاب، خواننده تغییری را در خود احساس می‌کند که منبع دقیق آن را نمی‌داند ولی همه‌ وجودش آن را حس می‌کند.

شنیدن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

انسان‌هایی که به پیدایش و خلقت خود علاقه دارند و دوست دارند بدانند از کجا آمده‌اند می‌توانند کتاب صوتی هبوط را بشنوند.

درباره علی شریعتی

علی شریعتی در سال ۱۳۱۲ در نزدیکی سبزوار متولد شد. او جامعه‌شناس، نویسنده و متفکر ایرانی ا‌ست. او تحصیلات خود را در رشته‌ی ادبیات در دانشگاه مشهد به پایان رساند و برای تحصیلات بالاتر به فرانسه رفت. علی شریعتی به مدت ۵ سال بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۴ در فرانسه زندگی می‌کرد. او مدرک دکترایش را از فرانسه و از دانشگاه سوربن گرفته است. در زمان حکومت پهلوی و در سال ۱۳۴۸، شریعتی مسئولیت بخش امور فرهنگی حسینیه ارشاد را به‌عهده گرفت و شروع به تدریس جامعه‌شناسی و معارف اسلامی کرد. او از افراد بانفوذ در ریشه‌کن کردن رژیم پهلوی در دوره انقلاب بود. سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های علی شریعتی به فهم بیشتر مردم در شرایط آن دوره‌ی جامعه بسیار کمک کرد.

فعالیت‌های مذهبی و گرایش‌های دینی و سیاسی او باعث شد تا رژیم پهلوی در سال ۱۳۵۲ حسینیه ارشاد را تعطیل کند و دکتر شریعتی را به زندان ببرد. او تا مدت‌ها تهدیدهای ساواک را تحمل کرد ولی در آخر به‌خاطر فشارها و محدودیت‌ها مجبور شد که وطنش را ترک کند.

علی شریعتی در خرداد ۱۳۵۶ در ساوت‌همپتون درگذشت. عده‌ای مرگ او را سکته قلبی گزارش کرده‌اند و عده‌ای به دلیل نداشتن سابقه‌ی بیماری قلبی مرگ او را مشکوک دانستند. عدم کالبدشکافی و اعلام نتیجه سریع و خبر داشتن سفارت ایران در لندن از مرگ او قبل از اعلام رسمی باعث مشکوک شناخته شدن مرگ او شد.

از آثار دکتر علی شریعتی می‌توان به فاطمه فاطمه است، حسین وارث آدم، مذهب علیه مذهب، چه باید کرد، گفت‌وگوهای تنهایی و کویر اشاره کرد.

تکه هایی از کتاب صوتی هبوط

مرا کسی نساخت، خدا ساخت. نه آنچنان که «کسی می‌خواست» که من کسی نداشتم، کسم خدا بود، کس بی‌کسان. او بود که مرا ساخت، آنچنان که خودش خواست. نه از من پرسید و نه از آن «من دیگر»م. من یک گل بی‌صاحب بودم. مرا از روح خود در آن دمید و بر روی خاک و در زیر آفتاب، تنها رهایم کرد. «مرا به خودم واگذاشت». عاق آسمان! کسی هم مرا دوست نداشت، به فکرم نبود. وقتی داشتند مرا می‌آفریدند، می‌سرشتند، کسی آن گوشه خدا خدا نمی‌کرد. وقتی داشتم روح می‌پذیرفتم، شکل می‌گرفتم، قد می‌کشیدم، چشم‌هایم رنگ می‌خورد، چهره‌ام طرح می‌شد، بینی‌ام نجابت می‌گرفت، فرشته ظریف و شوخ و مهربان و چابک پنجه‌ای، با نوک انگشتان کوچک سحرآفرینش، آن را صاف و صوف نمی‌کرد، برانگاره «کاشکی» که تکدرختی خشک بر پرده خیالش تصویر کرده است، آنرا تیز و عصیانگر و مهاجم نمی‌پرداخت. وقتی خواستند قامتم را برکشند، خویشاوند شاعر خیال‌پرور و بلندپروازی نداشتم تا خیال و آرزوی خویش را نثار بالای من کند. وقتی می‌خواستند کار دل را در سینه‌ام آغاز کنند، آشنایی دلسوز و دل شناس نداشتم تا برود و بگردد و از خزانه دل‌های خوب، بهترین را برگزیند. وقتی روح را خواستند در کالبدم بدمند، هیچ‌کس، پریشان و ملتهب دست به‌کار نشد تا از نزهتگه ارواح فرشتگان، قدیسان، شاعران، عارفان و الهه‌های زیبایی‌های روح و خدایان هنر و احساس و ایمان، نازترین و نازنین‌ترین را انتخاب کند.