دانلود و خرید کتاب صوتی خودت را سریع برسان

کتاب صوتی خودت را سریع برسان نوشتهٔ زهره فنایی است. ویکتوریا براری، رضا بصیری، معین وصال، نوید پدرام، سحر حمیدی و خاطره بهنام نیا گویندگی این مجموعه داستان کوتاه صوتی را انجام داده‌اند و انتشارات ترانه پدرام این مجموعه داستان کوتاه را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی خودت را سریع برسان

کتاب صوتی خودت را سریع برسان، ۸ داستان کوتاه و معاصر و ایرانی را در بر گرفته است. این داستان‌ها غالباً دارای مضامین اجتماعی هستند و به سبک آثار رئالیستی نوشته شده‌اند. تک‌گویی‌های شخصیت‌ها که حالات درونی و دیدگاهشان را نسبت به زندگی نشان می‌دهد، از عوامل جذابیت این داستان‌های درونگرایانه دانسته شده است. زهره فنایی در این مجموعه داستان صوتی، نمونه‌هایی از داستان‌های واقع‌گرایانهٔ خود را به کتاب‌دوستان و علاقه‌مندان داستانک‌های مکتب رئالیسم ارائه کرده است. گفته شده است که تنوع شخصیت‌ها، ظرافت و لحن زنانه که در لابه‌لای داستان‌ها خودنمایی می‌کند و پایان‌های غیرمنتظره از ویژگی‌های بارز این داستان‌ها است؛ همچنین توصیف دقیق جزئیات به مخاطب کمک می‌کند تا هم صحنه‌های داستان را بهتر تجسم کرده و هم بتواند با شخصیت‌های کتاب ارتباط برقرار کند. این داستانک‌ها غالباْ از نگاه راوی اول‌شخص روایت می‌شوند. این مشخصه موجب می‌شود شنوندهٔ داستان خود را به‌جای قهرمان داستان قرار داده و وقایع را از زاویه‌ٔ دید او مشاهده کند. اگر چه بیشتر داستان‌ها شخصیت‌های گوناگون و فضای شلوغی دارند، دوربین نویسنده بیشتر رو به دنیای درون قهرمان‌های داستان قرار گرفته است. موضوعات این کتاب پیرامون مسائل و مشکلات اجتماعی می‌چرخند، اما گاه رگه‌هایی از فلسفه را هم درون داستان‌ها می‌بینیم؛ شخصیت‌های ساده این داستان‌ها هنگامی که از جهان‌بینی خود سخن می‌گویند، ماجراها را کمی به سمت‌و‌سوی فلسفه و اندیشه‌های فلسفی پیش می‌برند.

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

شنیدن کتاب صوتی خودت را سریع برسان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی خودت را سریع برسان

«واژه‌ها، آشنایان دیرینه من و ساکنان همیشگی ذهنم هستند و این بار تصمیم گرفتم آن‌ها را به خط کنم برای داستان، برای این ملجأ روح همگی ما که از کودکی با آن انس داشته‌ایم، سپس این داستان‌ها یکی پس از دیگری خلق شدند. هر واژه رسالتی دارد و وقتی پای داستان در میان باشد این رسالت شکل یافته‌تر می‌شود. روح داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانید برگرفته از روح جامعه است. در هرکدام از داستان‌ها شخصی به بی‌صداترین شکل ممکن فریاد می‌کشد. فقدان انسانیت و وجود نابرابری‌ها، به ویژه از نگاه یک زن، قلم مرا به حرکت واداشت. امید است هر قصه تلنگری باشد به گوش‌هایی که شنیدن نمی‌دانند.»

*

«این پرواز که بنشیند، مرد غمگین بلندپروازی از صندلی خود برمی‌خیزد تا به خانه برگردد. این پیچ که تمام شود زن اندوهگین زیبایی فرمان را صاف می‌کند تا به خانه بازگردد. دسته‌ی چمدانش را فشار می‌دهد و آن را دنبال خود می‌کشد. قد بلندی دارد. هیکلش از دور و از نزدیک متناسب می‌نماید. ریش‌های مرتب مشکی‌رنگش جلب‌توجه می‌کند. البته نزدیک‌تر که بشوی تارهای سفید را در میان آن‌ها می‌بینی.

ساعت گران‌قیمتی بر دست دارد و از سرتاپایش مکنت مالی خودنمایی می‌کند. چشمانش اما چیزی را فریاد می‌زند که کسی نمی‌داند. به اولین تاکسی فرودگاه که می‌رسد، سر تکان می‌دهد و دستگیره‌ی در را می‌فشارد. سوار می‌شود و راننده چمدانش را در صندوق جا می‌دهد. انگار می‌خواهد چیزی بگوید. راننده پرسش‌گرانه در آینه نگاهش می‌کند ولی درمی‌یابد که نه، چیزی نمی‌خواهد بگوید. حرکتی می‌کند و مسلم است حالش به هم خورده است از تنگی صندلی‌های عقب تاکسی. یکی از دکمه‌های یقه‌اش را باز می‌کند و تلاش می‌کند راحت‌تر نفس بکشد.»