دانلود و خرید کتاب صوتی بینوایان (جلد اول: فانتین)

کتاب صوتی بینوایان (جلد اول: فانتین) نوشتهٔ ویکتور هوگو و ترجمهٔ مهرنام سپهری است. مهیار ستاری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و نوین کتاب گویا آن را منتشر کرده است. این رمان مهم، مشهور و ارزشمند در قرن نوزدهم نوشته شد، اما داستان آنْ داستانِ امروز همهٔ ماست؛ همهٔ ما که در اجتماع زندگی می‌کنیم و گاه دچار بی‌عدالتی‌هایی می‌شویم که زندگی‌مان را نابود می‌کند.

درباره کتاب صوتی بینوایان (جلد اول)

یک اشتباه در گذشته تا کجای زندگی می‌تواند گریبان ما را بگیرد؟ شاید ویکتور هوگو هم به این پرسش فکر کرده بود که ایدهٔ بی‌نظیر رمان «بینوایان» به ذهنش رسید و آن را به‌شکلی مفصل پروراند و نوشت. در این رمان، «ژان والژان» به‌عنوان شخصیت اول و اصلی، همان کسی است که به‌طور مداوم با دیروز و امروز خودش دست‌به‌گریبان است و این چالش را تا پایان زندگی، پیش روی خود می‌بیند. در نخستین جلد از رمان صوتی بینوایان باخبر می‌شویم که ژان والژان پس از رهایی از زندان، چگونه خود را وارد جامعه‌ای می‌کند که به‌خاطر دزدیدن یک تکه‌نان و اسارتی ۱۹ساله، او را نمی‌پذیرند. در همین تلخی بی‌پایان، ژان والژان و «ژاور»، کارآگاه سمج، یکدیگر را می‌شناسند و در ادامه، تعقیب‌وگریزی طولانی رخ می‌دهد؛ در جلد نخست، همچنین می‌شنویم که چرا «فانتین» با آن پسر لاابالی رابطه برقرار کرد و بعد «کوزت» را باردار شد و پس از این اتفاق‌ها، چگونه در مرداب تنهایی گرفتار آمد و این تنهایی چطور او را وادار کرد که دخترک خود را به خانوادهٔ «تناردیه» بسپارد و بعدتر برای تأمین مخارج او، دست به چه کارهای ریز و درشتِ خوب و بدی بزند.

موقعیت‌هایی مانند عاشق شدن «ماریوس» و کوزت، توصیف تنهایی‌های تلخ ژان والژان، انقلاب‌های کوچکی که فرانسه را آبستن حوادث می‌کرد، تردیدهای پایان‌ناپذیر در دوراهی پایبندی به قانون یا وجدان، و در نهایت، غربت تلخ و سنگین ژان والژان که گویا هیچ‌گاه زندگی روی خوش به او نشان نداد، از موضوعات و مسائل کتاب صوتی بینوایان (جلد اول) هستند.

شنیدن کتاب صوتی بینوایان (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی قرن نوزدهم در فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ویکتور هوگو

ویکتور هوگو یکی از شاعران، داستان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان بزرگ پیرو سبک رمانتیسم فرانسوی است. هوگو به‌عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرت جهانی دارد و آثارش به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خودش اشاره کرده و گویی بازگوکنندهٔ تاریخ معاصر فرانسه است.

ویکتور هوگو سومین پسر کاپیتان «ژوزف لئوپولد سیگیسو هوگو» (که بعدها به مقام ژنرالی نائل آمد) و «سوفی فرانسوا تره بوشه»، در ۲۶ فوریهٔ ۱۸۰۲ در بزانسون به دنیا آمد. او به‌شدت تحت‌نفوذ و تأثیر مادرش بود. مادر او از شاه‌دوستان و از پیروان متعصب آزادی به‌شیوهٔ «ولتر» بود و تنها پس از مرگ مادر بود که پدرش، آن سرباز شجاع، توانست ستایش و علاقهٔ فرزندش را نسبت به خود برانگیزد. سال‌های کودکی ویکتور هوگو در کشورهای مختلفی سپری شد؛ مدت کوتاهی در کالج نجیب‌زادگان در مادرید کشور اسپانیا درس خواند و بعد در فرانسه تحت‌آموزش معلم خصوصی خود، «پدر ریوییو»، کشیشی بازنشسته قرار گرفت. هوگو در ۱۲سالگی، به‌دستور پدرش، به پانسیون کوردیسیر وارد شد و بخش اعظم تحصیلات ابتدایی‌اش را آنجا گذراند. تکالیف مدرسه، مانع مطالعه و نگارش تصنیف‌های ادیبانهٔ ویکتور نشد؛ او سرودنِ شعر را با ترجمهٔ اشعار «ویرژیل» شروع کرد و همراه با این اشعار، قصیده‌ای بلندی در وصف سیل سرود. با انتشار شعر بلند «شادی» که تصویری از لحظه‌لحظهٔ زندگی بود، به جمع شاعران پیوست. ویکتور هوگو توانست پیش از ۲۰سالگی، اولین قصهٔ بلند خود، یعنی کتاب «بوگ ژارگال» را منتشر کند و با انتشار این کتاب، به جمع ادیبان هم راه یافت.

کتاب «بینوایان» یک رمان تاریخیِ فرانسوی است که در سال ۱۸۶۲ منتشر شد و از بزرگ‌ترین آثار قرن نوزدهم به شمار می‌آید. این رمان هر چند داستان زندگی «ژان والژان»، «کوزت» و «ماریوس» را بیان می‌کند، در مبارزه با بی‌عدالتی نوشته شده است و از فقر و فلاکت مردم سخن می‌گوید و فساد ریشه‌دار حکومتی را هم نقد می‌کند. هوگو در سال ۱۸۳۱ میلادی کتاب «گوژپشت نوتردام» را منتشر کرد، اما این اثر، به‌لحاظ ادبی، جایگاهی پس از بینوایان دارد. «آخرین روزهای یک محکوم به اعدام» هم اثری دیگر از هوگو است که در سال ۱۸۲۹ منتشر شد.

ویکتور هوگو به‌دلیل حمایتی که از طبقه‌ٔ محروم جامعه می‌کرد، همیشه موردخشم سران دولت بود؛ به همین دلیل نیز سال‌هایی از زندگی‌اش را در تبعید در بروکسل و جزیره‌ای در دریای مانش گذراند. پس از سرنگونی امپراطور رم، در سال ۱۸۷۰، به‌عنوان قهرمان ملی به فرانسه بازگشت. ویکتور هوگو پس از تحمل یک دوران طولانی بیماری در ۲۲ مهٔ ۱۸۸۵ در پاریس چشم از دنیا فروبست.

بخشی از کتاب صوتی بینوایان (جلد اول)

«ژان والژان تصمیمش را گرفت. دوباره کلاه را بر پیشانی‌اش گذاشت و به سمت گنجه دیواری که بالای تختخواب بود، رفت. کلید آن را چرخاند و قفل را باز کرد. ظرف‌های نقره را که در سبدی قرار داشت، برداشت. بدون نگرانی از ایجاد سر و صدا خود را به در رساند. از اتاق بیرون رفت. پنجره را باز کرد و با کمک چوب‌دستی‌اش با یک قدم بلند، از پنجره خود را به باغ رساند. ظرف‌های نقره را در توبره‌اش جا داد، سبد را به گوشه‌ای پرتاب کرد و مانند یک ببر از دیوار نه چندان بلند باغ جست و از خانه اسقف گریخت.»