دانلود و خرید کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن

کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن اثر آرتور شوپنهاور فیلسوف برجسته‌ی آلمانی است. این کتاب یک راهنمای انکارناپذیر برای داشتن ذهنی روشن‌تر و درک هنر مناظره محسوب می‌شود. در این کتاب به پاسخ پرسش‌هایی این‌چنینی دست پیدا خواهید کرد: کدام ترفندهای منطقی به شما اجازه می‌دهد تا در هنگام مواجهه با پرسش‌های ناخوشایند، از مخصمصه خارج شوید؟ چگونه می‌توانید از استدلال‌ها‌ی مختلف برای منحرف ساختن موقعیت‌های دشوار استفاده کنید؟ آیا تمام ایرادات موجود در بحث‌های دیگران را تشخیص می‌دهید؟

درباره‌ی کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن

آرتور شوپنهاور مقاله‌ای به نام هنر مجادله نوشته بود که پس از مرگ او در سال ۱۸۹۶ به زبان انگلیسی منتشر شد. این اثر بعدها با عنوان جذاب‌تر هنر همیشه بر حق بودن، دوباره به انتشار رسید.

کتاب هنر مجادله یا در واقع همان کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن (با نام کامل هنر همیشه بر حق بودن: ۳۸ روش برای برنده شدن در بحث‌ها) که در اصل در سال ۱۸۳۱ به انتشار رسیده است، یک رساله‌ی طعنه‌آمیز به شمار می‌رود. در این کتاب، شوپنهاور در مجموع ۳۸ روش برای نشان دادن چگونگی مخالفت در یک مناظره را بررسی می‌کند. شوپنهاور مقاله‌ی خود را با این ایده معرفی می‌کند که فیلسوفان تاکنون به اندازه‌ی کافی بر قواعد منطقی تمرکز کرده‌اند، اما با هنر تاریک‌تر دیالکتیک و بحث و جدل درگیر نشده‌اند.

بسیاری از روش‌های شوپنهاور، توسط برخی از منتقدین فریبنده خوانده شده‌اند؛ در واقع هدف آن‌ها به جای متقاعد کردن واقعی، صرفا جلب موافقت و پذیرش طرف مقابل است. شما با چنین روش‌هایی ممکن است در بحث پیروز شوید، اما در مقابل ممکن است منجر به از دست رفتن دوستان شما نیز شوند؛ بنابراین باید با دقت از این روش‌ها استفاده کرد.

کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن در اصل روش‌هایی را برای به دست آوردن مزایای ناعادلانه در بحث و مناظره ارائه می‌دهد. آرتور شوپنهاور از فضیلت استدلال دیالکتیکی دفاع می‌کند که به نظر او، به اشتباه توسط فیلسوفان به نفع منطق نادیده گرفته شده است، و در ادامه به بحث در مورد تمایز میان قدرت‌های فکری آگاهانه و ارادی ما می‌پردازد.

به طور کلی، این کتاب صوتی مفاهیم اساسی دیالکتیک و راهبردهایی را دربرمی‌گیرد که به افرادی که علاقه‌مند به یادگیری این هستند که چگونه از ایده‌های خود دفاع کنند و از خود در برابر مخالفان محافظت کنند، کمک می‌کند. این کتاب که توسط متخصصان در بسیاری از زمینه‌ها تایید شده است، به دلیل گردآوری شماری از بهترین ترفندهای مورد استفاده در هنر متقاعدسازی شناخته می‌شود.

درباره‌ی آرتور شوپنهاور

آرتور شوپنهاور، فیلسوف برجسته‌ی آلمانی بود که در سال ۱۷۸۸ در شهر دانزیگ (که در آن زمان بخشی از کشورهای مشترک‌المنافع لهستان-لیتوانی بود) متولد شد. شوپنهاور بیشتر به خاطر اثر مشهورش یعنی جهان همچون اراده و تصور شناخته می‌شود که برای نخستین‌بار در سال ۱۸۱۸ به انتشار رسید. شوپنهاور تلاش کرد تا با تصحیح و بسط فلسفه‌ی ایمانوئل کانت، فیلسوف سرشناس آلمانی، در مورد نحوه‌ی تجربه‌ی ما از جهان، حرفه‌‌اش را به عنوان یک فرد آکادمیک و حرفه‌ای شکل دهد.

شوپنهاور یکی از نخستین فیلسوفان قرن نوزدهم بود که ادعا کرد جهان در هسته‌ی خود، مکانی عقلانی نیست. شوپنهاور با الهام از فلاسفه‌ای همچون افلاطون و کانت، که هر دو جهان را پذیرای عقل می‌دانستند، چنین فلسفه‌هایی را به سمت دیدگاهی غریزه‌شناسانه و در نهایت زاهدانه پیش برد و تاکید کرد که در مواجهه با جهانی پر از کشمکش‌های بی‌پایان، ما باید خواسته‌های طبیعی خود را به منظور دستیابی به یک چارجوب ذهنی آرام‌تر و گرایش به سوی جهانی سودرسان، به حداقل برسانیم.

آرتور شوپنهاور که اغلب به عنوان یک بدبین تمام‌عیار شناخته می‌شود، در واقع از روش‌هایی - از طریق فرم‌های هنری، اخلاقی و همچنین فرم‌های زاهدانه‌ی آگاهی- برای غلبه بر شرایط انسانی مملو از ناامیدی و اساسا دردناک دفاع و حمایت می‌کند. از زمان مرگ او در سال ۱۸۶۰، فلسفه‌ی او برای کسانی که در مورد معنای زندگی پرسش‌های گوناگونی دارند، همراه با کسانی که در زمینه‌های موسیقی، ادبیات و هنرهای تجسمی مشغول به فعالیت هستند، جذابیت خاصی داشته است.

فلسفه‌ی شوپنهاور تاکنون به طور گسترده‌ای در جهان تاثیرگذار بوده است. شوپنهاور به طور ضمنی، هژمونی علم و دیگر شیوه‌های بیان تحت‌اللفظی را به چالش می‌کشد و سبک‌های موسیقایی و ادبی بیشتری را با آن‌ها جایگزین می‌کند. تشخیص او -حداقل با توجه به دیدگاهی که ما معمولا نمی‌توانیم از آن اجتناب کنیم- که به نظر می‌رسد جهان مکانی اساساً غیرمنطقی است، برای متفکران قرن بیستم نیز جذاب بود که نیروهای غریزی را به عنوان نیروهای غیرمنطقی و در عین حال هدایت‌کننده‌ی زیربنای رفتارهای انسانی درک می‌کردند.

هنر همیشه بر حق بودن را چه کسانی ترجمه کرده‌اند؟

یکی از نسخه‌های کتاب هنر همیشه بر حق بودن توسط کیومرث پارسای ترجمه شده و توسط نشر علم به انتشار رسیده است. همچنین اگر طرفدار کتاب‌های صوتی هستید، کتاب صوتی هنر همیشه بر حق بودن توسط گویندگانی از جمله علیرضا آرا (به ترجمه‌ی عرفان ثابتی) و اکبر صفایی (ترجمه‌ی آذر تقی‌یار) به کتاب صوتی تبدیل شده و قابل شنیدن است.

بخشی از کتاب هنر همیشه بر حق بودن

اگر من مجبور شوم موضعی را رها کنم که پیشتر زیاد به آن اندیشیده‌ام، به محض آشکار شدن محق بودن مخاطب، امکان دارد به راحتی با تأثیری گذرا، فریب بخورم و واقعیت را به دلیل پذیرش باطل، نادیده انگارم.

هر انسانی باید تا اندازه‌ای در برابر چنین روندی، با توجه به زیرکیها و رذالتهای ذاتی، آمادگی مقابله داشته باشد. انسان از تجربیات روزانه، شیوه‌هایی را یاد می‌گیرد و در نتیجه، از دیالکتیک طبیعی خود، درست همچون منطق طبیعی خویش، بهره می‌برد. ولی دیالکتیک او به‌هیچ وجه نمی‌تواند به اندازه منطق او، راهنمایی قابل اطمینان باشد. برای هرکسی آسان نیست که نتیجه یا تفکری خلاف قوانین منطق ارائه دهد. قضاوتهای غلط، اغلب صورت می‌پذیرد، ولی نتیجه‌گیریهای غلط، به ندرت اتفاق می‌افتد.

انسان به راحتی در برابر منطق طبیعی، ضعیف نیست، در حالی که این امر در مورد دیالکتیک طبیعی که هدیه‌ای توزیع‌شده به طور نامساوی است، مصداق ندارد. تا اینجا، دیالکتیک طبیعی شباهت به نیروی قضاوت دارد که تا اندازه‌ای در هر انسان، متفاوت بروز می‌کند، در حالی که نیروی منطق و استدلال، به طور مطلق در همه انسانها یکسان است، زیرا اغلب اتفاق می‌افتد در مواردی که انسان در موضوعی محق باشد و درست بگوید، در مواجهه با مباحثی صرفآ سطحی، شکست بخورد یا مردود شود. اگر هم در مناظره‌ای به موفقیت دست یابد، این پیروزی را هرگز تا حد زیاد، مدیون درست بودن قضاوت خود در زمینه گزاره‌ای مطرح‌شده نمی‌داند، بلکه مربوط به دفاع مستند و زیرکانه خود از آن می‌داند.

در اینجا، همچون سایر موارد، استعدادهای برتر نیز همراه انسان به دنیا می‌آیند؛ در عین حال، گامهای زیادی باید برداشته و تجربیات فراوانی باید کسب شود تا انسان به مهارت در کاربرد چنین هنرهایی برسد.

همچنین می‌توان از راهکارهای متعددی استفاده کرد تا مخاطب، شکست را بپذیرد، یا خود او از این راهکارها برای دستیابی به هدف مشابه استفاده کند.

به این ترتیب، هرچند منطق، زیاد در عمل نمی‌تواند واقعی باشد، ولی دیالکتیک واقعی است. ارسطو نیز به باور من، منطق را مناسب، یا تحلیلی، به عنوان اصل و تمهیدی برای دیالکتیک خود برگزیده و در واقع، اساس کار خود قرار داده است. منطق، مربوط به شکل انحصاری گزاره‌ها یا مسائل می‌شود؛ ولی دیالکتیک، به محتویات، یا موضوعات، و به عبارت دیگر، به مفاد آنها ارتباط دارد. در نتیجه، مناسب به نظر می‌رسد که شکل کلی همه گزاره‌ها، پیش از بررسی جزئیات، در نظر گرفته شود.