دانلود و خرید کتاب صوتی کالیپسو

کتاب صوتی «کالیپسو» نوشتهٔ دیوید سداریس با ترجمهٔ رضا اسکندری‌آذر و گویندگی بهمن وخشور توسط آوای چیروک منتشر شده است. «کالیپسو» آخرین سداریس مجموعه‌ای است از یادداشت‌های طنز سیاهی درباره‌ٔ زندگی مدرن و روابط انسانی. هجویه‌ای که هم می‌خنداند، هم عمیقاً متأثر می‌کند.

درباره کتاب کالیپسو

«کالیپسو» یکی از پرفروش‌ترین آثار طنز ۲۰۱۸ در آمریکا بوده است. این کتاب در سایت گودریدز با اختلاف اندکی در تعداد آرا، رتبه‌ی دوم بهترین اثر طنزِ سال ۲۰۱۸ را به انتخاب مخاطبان به دست آورده است.

نشریه‌ گاردین درباره‌ «کالیپسو» و دیوید سداریس می‌نویسد:

«بی‌شک دیوید سداریس پادشاه طنز است... «کالیپسو» هم خنده‌دارتر و هم دردناک‌تر از نوشته‌های دیگر اوست.».

درباره دیوید سداریس

دیوید سداریس متولد ۱۹۵۶ نویسنده طنز‌پرداز و برنامه‌ساز مشهور رادیو در آمریکا است. سداریس شهرتش را مدیون داستان‌های کوتاه از زندگی شخصی خودش است که ماهیتی فکاهی و طعنه‌آمیز دارند و در آنها به تفسیر و طعنه به مسایل اجتماعی می‌پردازد.

از آثار دیگر سداریس می‌توان به تب بشکه، تعطیلات بی‌دغدغه، بلاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم، مخمل و جین تن خانواده‌ات کن اشاره کرد.

کتاب کالیپسو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

دوست‌داران طنز انتقادی و اجتماعی را به خواندن کتاب کالیپسو دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب کالیپسو

مهمان‌ها معمولاً با قطار از لندن می‌آیند و قبل از آن‌که توی ایستگاه سوارشان کنیم به هیو یادآوری می‌کنم که طی مدت اقامت مهمان‌ها من و او نقش یک زوج هم‌خانهٔ عالی را بازی می‌کنیم. این یعنی نه از بگومگو خبری هست و نه از ساز مخالف زدن با یکدیگر. مثلاً اگر من نشسته باشم پشت میز آشپزخانه و او پشت سرم ایستاده باشد، باید دستش را بگذارد روی شانه‌ام، درست در نقطه‌ای که اگر به جای هم‌خانه یک دزد دریایی بودم، طوطی‌ام جا خوش می‌کرد. یا اگر من حکایتی را تعریف کنم که او آن قدر به تکرار شنیده که می‌تواند همراهش لب‌خوانی کند، باید وانمود کند بار اولی است که آن را می‌شنود و به اندازه ـ یا حتی بیشتر از ـ مهمان‌ها به‌به و چه‌چه بگوید. من هم موظفم عین همین کارها را انجام دهم و علاوه بر این اگر خوراکی‌ای را سرو کرد که من ازش متنفر بودم، مثلاً ماهی با تیغ‌های ریز، باید تظاهر کنم که خیلی هم لذت برده‌ام. چند سال قبل که یکی از دوستانش به نام سو آمده بود شب خانه‌مان بماند و او غذایی درست کرد که هر چه فکر کردم باز به این نتیجه رسیدم که یک برس موی پخته‌شده است، حسابی گند زدم به قرارمان. یعنی جوری گند زدم که بعد از رفتن سو به این فکر کردم که باید یک نفر را اجیر کنم تا مهمان‌مان را به قتل برساند. به هیو گفتم: «دوستت زیاد از حد از ما چیزمیز می‌دونه. این زن از این به بعد مایهٔ دردسره و باید زودتر از شرش خلاص شیم.»