دانلود و خرید کتاب صوتی از چاه به راه

کتاب صوتی «از چاه به راه» از روزبه پیروز و میلاد فتوحی - انتشارات نوین کتاب گویا. این کتاب را می‌توانید از طاقچه دریافت کنید.

کتاب از چاه به راه نوشته روزبه پیروز یک پژوهش دقیق کاربردی در حوزه اقتصاد است که نشان می‌دهد چطور می‌شود از اقتصاد دولتی گذر کرد و اقتصاد مردمی را در جامعه فراگیر کرد.

درباره کتاب از چاه به راه

اقتصاد بســیاری از کشورهای در حال توســعه که در سال های اخیر توانستند پیشرفت‌های اقتصادی چشمگیری را تجربه کنند، عقب مانده است. کشورهایی که در گذشته‌ای نه چندان دور وضعیتی بهتر از ما نداشتند. به عنوان نمونه، چند ســال پیش، ایران با کشــوری مثل کــره جنوبی در شاخص‌های متفاوت، هم طراز و حتی جلوتر بود. در آن زمان شرکتی مثل ایران ناســیونال (ایران خودرو) از شــرکت هیوندای تولید بیشتری داشت و کیفیت خودروی آن مشــابه بود یا حتی کیفیت بهتری داشت. شرکت‌های گوناگونی در ایران در صنایع مختلف ازجمله لوازم خانگی، مواد غذایی، صنایع ســنگین و... هم طراز و مشــابه شــرکت های کره ای بودند امــا درحال حاضر اقتصاد ما به طور چشــمگیری از اقتصاد کره جنوبی کوچکتر است و شرکت‌های ایرانی و شــرکت‌های کره‌ای دو جهت کاملا متفاوت را طی کرده‌اند. روزبه پیروز که عضو هیات مدیره بانک خاورمیانه است در این کتاب سعی دارد با توجه به علم اقتصاد و تجربیاتش در این زمینه راهی برای رشد اقتصاد ایران معرفی کند.

کتاب از چاه به راه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علم اقتصاد و پژوهشگران در این علم پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب از چاه به راه

بعد از شروع فعالیت اقتصادی در کشور یکی از اولین تجربیاتم در یکی از شرکت‌های بیمه بود. زمانی که در ایران، دولت، شرکت‌های بیمه را خصوصی می‌کرد، تصمیم گرفتیم سهام یکی از این شرکت‌ها را بخریم. این شرکت یکی از بزرگترین شرکت‌های بیمه کشور بود و ما سهم قابل توجهی از آن را خریدیم. بعد از ورود به هیئت مدیره، متوجه شدم که اعضای هیئت مدیره، همه مدیران شرکت بودند و نظارت خارجی بر شرکت نبود؛ این موضوع با تجربیات قبلی من که اعضای هیئت‌مدیره‌ها عمدتاً مستقل و خارج از شرکت بودند، متفاوت بود.

علاوه بر ما، بخشی از سهام این شرکت را موسسات شبه دولتی خریده بودند و در حقیقت، تغییری در مدیریت این بیمه ایجاد نشده بود و این شرکت اسماً خصوصی شده بود و نمایندگان دو سهامدار دیگر را نیز مثل گذشته معاون وزیر اقتصاد انتخاب می‌کرد. آنجا متوجه شدم این شرکت منابع زیادی دارد اما سوددهی آن بسیار اندک است و همه سود آن از سرمایه‌گذاری منابع است و از فعالیت بیمه هیچ سودی نمی‌برد. از میان ۲۵۰۰ نفر پرسنل این شرکت، ۲۴۹۸ نفر در بیمه (بخش زیان‌ده) فعالیت می‌کردند و در قسمت سرمایه‌گذاری (بخش سودده) ۲ نفر مشغول به کار بودند. در این شرکت بزرگ حتی یک اکچوئری (متخصصی که ریسک بیمه کردن را محاسبه می‌کند) وجود نداشت.

من در این شرکت مشاهده کردم که آن سرمایه‌گذاری هم که تمام درآمد این مجموعه از آن تامین می‌شود، به درستی انجام نمی‌شود و پیشنهاد دادم کمیته‌ای برای سرمایه‌گذاری تعیین شود و من این کار را ساماندهی کنم. این کمیته راه‌اندازی شد و من رئیس آن شدم و سعی کردم آن را سروسامان دهم ولی غیرممکن بود؛ چون آنها در هیئت مدیره ۳ نفر بودند و ما ۲ نفر. من راه‌حل را در این یافتم که اکثریت شرکت را بخریم و با تامین اجتماعی صحبت کردیم اما پس از چند روز نماینده تامین اجتماعی مرا احضار کرد و به من گفتند وزیر وقت امور اقتصادی و دارایی مستقیماً دستور دادند این معامله لغو شود و گفتند دولت برنمی‌تابد مدیریت اینجا به دست بخش خصوصی بیفتد. برای ملاقات با معاون وزیر اقتصاد به دفتر او رفتم. در دفترش پرچم همه بانک‌ها و همه شرکت‌های بیمه دولتی و خصولتی را به ردیف کنار هم چیده بود و به منزله یک امپراتور بود. هرچه سعی کردم، او نخواست به یک راه‌حل برسیم، من آنجا فهمیدم بحث خصوصی‌سازی در کشور ما که سال‌هاست شعار آن داده می‌شود، در عمل اراده‌ای در بدنه بوروکراسی دولت برای تحقق واقعی آن وجود ندارد.