دانلود و خرید کتاب صوتی ابزارِ ناظری که هر روز با خود حمل می‌کنید

در فایل صوتی ابزارِ ناظری که هر روز با خود حمل می‌کنید، مارتا پیرانو اطلاعاتی درباره حفاظت از اطلاعات شخصی در اختیارتان قرار می‌‌دهد، او توضیح می‌دهد چرا مهم‌ است که حواسمان به اطلاعات منتشر شده روی تلفن همراهمان باشد. 

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش جهانی است که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی خصوصی است، با شعار «ایده‌ها ارزش گسترش دارند»، برگزار می‌شود.

نکته مهم در این سخنرانی این است که شما متوجه می‌شوید ساده‌ترین اطلاعاتتان چقدر راحت از یک زمان دیگر در اختیار خودتان نیست. 

شنیدن ابزارِ ناظری که هر روز با خود حمل می‌کنید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب ها، سخن‌رانی‌ها و موضوعات حوزه تکنولوژی

بخشی از سخنرانی ابزارِ ناظری که هر روز با خود حمل می‌کنید

ما همیشه سه تا اشتباه می‌کنیم: اولیش دستِ کم گرفتنِ مقدار اطلاعاتیه که در روز تولید می‌کنیم؛ دومیش دستِ کم گرفتنِ ارزشِ اطلاعاته و سومیش هم اینه که فکر می‌کنیم مشکلِ اساسیمون آژانسِ امنیت ملیِ ابرقدرته. درسته که این آژانس به بهترین منابع و بهترین ابزار دسترسیِ کامل داره، اما فکر نمی‌کنم بخوان جاسوسیِ ما رو بکنن، چون همه چیزِ ما مشخصه، ما تو خونه‌های شیشه‌ای زندگی می‌کنیم. می‌خوام از "مالت اِشپیتز"، یکی از اعضای حزبِ سبزِ آلمان براتون بگم. در سال 2009 مالت از شرکتِ تلفنش خواست که براش تمومِ اطلاعاتی که ازش دارن رو بفرستن. و شرکتِ "دویچِه تِلِکوم" بهش جوابِ منفی داد. بعد از دو تا پرونده‌ی قضایی، براش یه سی دی با یه جدولِ اکسل که شاملِ سی‌هزارو هشتصد و سی و دو خط نوشته مثلِ "جنگ و صلح" اما بیشتر بود فرستادن. این مدارکِ تموم‌نشدنی حاویِ اطلاعاتی از سپتامبرِ  ۲۰۰۹ بودن تا فوریه‌ی ۲۰۱۰؛ دقیقاً شش ماه. این اتفاق تصادفی نبود. چون تو تابستونِ سال ۲۰۰۸ بود که اتحادیه‌ی اروپا دستورالعملِ حفظِ داده‌ها رو اعلام کرد و از شرکت‌های تلفنی‌ای که بیش از ۱۰ هزار مشتری دارن خواست که اطلاعاتِ مشتریانشون رو برای حداقل 6 ماه و حداکثر ۲ سال نگه دارن. شرکت مالت داده‌های ۶  ماهه‌ی اخیرش رو داد و بهش گفتن که به اجبارِ قانون، این داده‌ها تنها داده‌هایی بود که داشتیم. احتمالاً به اندازه‌ی یک سال و نیم دیگه بهش بدهکار بودن. مالت که نمی‌تونست این حجم از داده‌ها رو پردازش کنه، داده‌ها رو به یه مجله‌ی هفتگی فرستاد و بعد هم با یه آژانسِ تجسمِ داده تماس گرفت تا با اون داده‌ها یه کاری کنن. اون‌ها اطلاعات رو از دویچه تلکوم و اطلاعاتِ عمومیِ مالت مثلِ وبلاگش و یا توییترش گرفتن. بعد با کمکِ این اطلاعات یه نقشه ایجاد کردن که در اصل چیزی بیشتر از یه نقشه‌اس. بیشتر شبیهِ دفترچه‌ی خاطرات عجیب‌ و غریبِ زندگیِ مالته. تو این نقشه می‌تونیم ببینیم کِی سوارِ قطارر میشه، داره چیکار می‌کنه، چقد طول می‌کشه تا برسه، کیِ می‌خوره، کِی می‌خوابه، کِی سوارِ هواپیما می‌شه، کی بهش زنگ می‌زنه، چقدر باهم حرف می‌زنن، کی بهش پیام می‌ده و چه پیام‌هایی به هم می‌دن. ما همه چی رو می‌بینیم، همه‌ش روی اینترنت هست. می‌تونین ببینین. دلیلِ همه‌ی اینا هم اینه که مالت یه گوشیِ موبایل تو جیبش داره که هر پنج دقیقه یه چیزی به نزدیک‌ترین آنتن می‌فرسته و ازش می‌پرسه که الان برام چی داری؟ برام ایمیل اومده؟ برام پیامِ واتساپ اومده؟ چیزی اتفاق افتاده تو جهان؟ دستاتون رو ببرین بالا اگه موبایلِ توی جیبِ شما هم همین کارها رو می‌کنه. هر پنج دقیقه گوشی‌های موبایلمون دارن می‌گن: «من اینجام، من اینجام...» این اتفاق می‌افته و نظیر هم نداره. قبلاً همچین چیزی نداشتیم.