دانلود و خرید کتاب صوتی اخلاقیات زندگی در یک جهان پر از شیء

پادکست اخلاقیات زندگی در یک جهان پر از شیء اثر گلن آدامسون است که با ترجمه لیلا سلطانی منتشر شده است. این کتاب سعی دارد رفتار روزمره ما را در بستر اتفاقات و دنیای اطرافمان بررسی کند.

درباره پادکست اخلاقیات زندگی در یک جهان پر از شیء

ما امروزه در یک دنیای پر از شی رها شده‌ایم و باید براساس احساسات و تجربیات خودمان مسیر اخلاقی درست را پیدا کنیم. این پادکست ابتدا به شما کمک می‌کند جهان را نوع دیگری ببینید و سپس شما را برای رسیدن به مفهوم اخلاقیات همراهی می‌کند.  

شنیدن پادکست اخلاقیات زندگی در یک جهان پر از شیء را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این پادکست را به تمام علاقه‌مندان به درک زندگی و رفتار روزمره انسان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از پادکست اخلاقیات زندگی در یک جهان پر از شیء

راحت سر جایتان نشسته‌اید؟ اگر اینطور است، چقدر راجع به صندلی زیر پایتان اطلاع دارید – از چه ساخته شده، و فرآیند تولید آن به چه شکل بوده؟ کجا ساخته شده و به دست چه کسی؟ یا عمیق‌تر بشویم: مواد اولیه‌ای که در ساخت این صندلی به کار رفته، چگونه از زمین استحصال شده‌اند؟ برای اکثریت مردم، پاسخ به این سؤالاتِ اساسی سخت است. شیءای که زیر پر و بال‌‌تان را گرفته از بسیاری جهات، برای شما مرموز است.

کاملاً احتمال دارد که شما در احاطه‌ی اشیای بسیاری باشید که درباره‌شان تقریباً هیچ نمی‌دانید – از جمله همین دستگاهی که به کمک‌اش این کلمات را می‌شنوید. اکثر ما در یک موضع جهل عمومی نسبت به محیط فیزیکی اطراف‌‌ خود به سر می‌بریم. و اشتباه از ما هم نیست؛ قرن‌ها پیچیدگی تکنولوژیک و تجارت بین‌الملل، دست بیشتر ما را از ساختن اشیای فیزیکی و حتی مشاهده یا اطلاع از شیوه‌ی ساخت‌شان کوتاه کرده. اما گسستِ آهسته و فراگیرِ افراد از آگاهی نسبت به جهان اشیاء، با خودش معضلی جدی به همراه دارد.

تا حدود یک قرن پیش، اکثر مردم اطلاعات وسیعی از جهان اشیای پیرامون‌شان داشتند. امروزه با توزیع هرچه سریع‌تر کالاها به فواصل هرچه دورتر، این اطلاعات کم و کمتر شده است. به دلیل پیچیدگی سرسام‌‌آور تولید در جهان کنونی، حتی کسانی که وظیفه‌ی حرفه‌ای‌شان ساخت اشیاء است – اعم از مهندسین و کارگران کارخانجات و شیمی‌‌دانان - بیشتر متمایل به تخصص‌‌اند. علمی هم که عمق پیدا کرد، معمولاً محدودتر می‌شود. و این منجر می‌شود به اطلاع کم از زنجیره‌های عریض و طویل تولید که از مواد اولیه و ابزار گرفته تا اجزاء و بسته‌بندی را در درون خود جا داده‌اند. هیچکس – نه یک کارگر خط مونتاژ و نه یک مدیرعامل – از چشم‌اندازی جامع برخوردار نیست. این مسأله تا حدودی به مقیاس برمی‌گردد: هرچه بر وسعت دید افزوده می‌شود، تشخیص اینکه چه چیزی در دسترس ماست، سخت‌تر می‌شود.

ما عملاً غرق در یک وضعیت کنترل‌ازراه‌‌دورِ دائمی هستیم. به قول کارل میلر در کتابش مرگ خدایان، بسیاری از اعمال روزمره به تصرف الگوریتم‌ها درآمده‌اند. این الگوریتم‌ها هم در آبشاری از محاسبات به‌هم‌پیوسته، خود از الگوریتم‌هایی دیگر تغذیه می‌شوند. چنین تصمیم‌سازیِ خودکاری، فوق‌العاده کارآمد است، اما راه بحرانی را هموار کرده است که در آن کسی جوابگو نیست. اگر هیچکس نفهمد که چی به چی است، چطور می‌توان کسی را مسئول دانست؟ این عدم شفافیت، طیفی از معضلات اخلاقی پدید آورده که در رأس آن ناتوانی ما از پرداختن به مسأله‌ی تغییر اقلیم است؛ تا حدودی به دلیل گسست فراگیر ذهنیت ما از فرآیند استخراج، تولید، و عرضه است. به همین دلایل است که شرکت‌ها در قبال کارگران پیمانی‌شان مسئولیت چندانی متقبل نمی‌شوند. معضل مقیاس و فاصله، مصرف‌کننده را هم گرفتار چالش‌هایی مرتبط می‌سازد: اگر ندانید که چه کسانی مسئول ساختن اشیایی‌اند که در زندگی‌تان وجود دارد (و راستش نمی‌توانید تصور کنید که زندگی‌‌های خودشان به چه شکل است)، هم‌صدایی با آنها سخت خواهد بود. این شکافِ بین تولیدکننده و مصرف‌کننده، ترَکی را در بافت اجتماع ایجاد می‌کند که هرزه‌علف‌های بی‌اعتمادی و نفرت از آن خواهد رویید. تکنولوژی هم مثل هر ابزاری فی‌نفسه چیز بدی نیست. اما هرچه بیشتر آن را به عنوان عامل پیوند جامعه‌ی خود بپذیریم، ظاهراً متلاشی‌تر خواهیم شد.