کتاب نگران نگرانی های فرزندم هستم

کتاب نگران نگرانی های فرزندم هستم نوشته مریم نودهی به شناسایی عوامل استرس و اضطراب کودکان و ارائه راه حل‌های کاربردی برای از بین بردن آن می‌پردازد.

 درباره کتاب نگران نگرانی های فرزندم هستم

نودهی در این کتاب ریشه بیشتر ناآرامی‌ها، اختلالات روانی و رفتاری و ناسازگاری های دوران بزرگسالی را در دوران کودکی جستجو کرده است.

در دنیای اطرافمان انسان‌های زیادی را دیده‌ایم که با بروز کوچک‌ترین مسئله کنترل خود را ازدست‌داده و قدرت تصمیم‌گیری ندارند. افرادی که با تغییر شرایط زندگی‌شان، عملکردشان مختل می‌شود و نمی‌توانند کاری را پیش ببرند و به زمین و زمان ناسزا می‌گویند. آدم‌هایی که حال خوشی ندارند و دلیلش را نمی‌دانند! اشخاصی که اتفاقات ناخوشایند در مسیر زندگی طاقت آن‌ها را طاق و ذهنشان را قفل می‌کند!

بسیاری از این رفتارها ریشه در دوران کودکی ما دارد و بی‌توجهی و درمان نکردن آن موجب ماندگاری این حالت در سنین جوانی، میان‌سالی و کهن‌سالی است و فراتر از آن انتقال به نسل‌های بعدی یعنی فرزندان و فرزندانِ فرزندانمان است.

امروزه بزرگ‌ترین اختلال قرن ناشی از اضطراب و استرسی است که سن و سال نمی‌شناسد و هرکسی ممکن است دچار آن شود.  بر اساس آماری که کتاب ارائه داده است، از هر ۸ کودک ۱ نفر مبتلا به این اختلال است.

نویسنده با نوشتن این کتاب به والدین یادآور شده است که پدر یا مادر بودن یک شغل شبانه‌روزی و بدون تعطیلی است و ما مسئول زندگی کودکی هستیم که او را به این جهان دعوت کرده‌ایم.

 خواندن کتاب نگران نگرانی های فرزندم هستم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 تمامی والدین مخاطبان این کتاب‌اند. 

 بخشی از کتاب نگران نگرانی های فرزندم هستم

اتفاقاتی که در مسیر رشد کودک برایش رخ می‌دهد، باعث به وجود آمدن نگرانی‌هایی در او می‌شوند. مواجهه با بسیاری از این نگرانی‌ها برای والدین قابل‌کنترل است، اما برای کودک آزاردهنده و سخت است. پس لازم است از دریچه نگاه کودکتان ببینید تا بتوانید بهتر او را درک کنید. گاهی ساده‌ترین عوامل می‌تواند احساس آرامش را از کودک شما بگیرد و امنیت او را خدشه‌دار کند.

من سعی کردم در اینجا به ذکر رایج‌ترین عوامل بپردازم، اما به خاطر داشته باشید همان‌طور که رنگ پوست، قد، وزن و چهره کودکان با هم تفاوت دارد، به وجود آمدن این حالات و نحوه بروز آن نیز در کودکان متفاوت است. هر راه‌حلی برای هر کودکی هم متفاوت است. شاید شیوه‌ای برای یک کودک بهترین نتیجه را داشته باشد و همان شیوه کودک دیگری را درمان نکند. شما می‌توانید از آن‌ها بهره بگیرید و با توجه به زندگی خانوادگی و اجتماعی خود و کودکتان آن را به کار گیرید.

نگرانی‌های مادر در زمان بارداری

مسئله ژنتیک و ارث زمانی مطرح می‌شود که استرس‌های دوران بارداری مادر به جنین انتقال پیدا می‌کند. مادران باردار باید مراقب حالات خود در این زمان باشد. در طول دوره بارداری ممکن است رویداد غیرقابل پیش‌بینی برای مادر اتفاق بیفتد که هیچ‌کدام ما حاضر به فکر کردن درباره آن نیستیم، اما زمانی که اتفاقاتی از قبیل تصادف، از دست دادن همسر و یا حوادث غیرمترقبه و طبیعی رخ دهد، به‌ناچار باید آن را بپذیریم و به جای پرسیدن سؤالاتی مانند: «چرا من؟ چرا الآن؟ چرا تو این وضعیت؟ و امثال این‌ها»‌ که بیشتر حال ما را خراب می‌کند و البته کمکی هم به بازگشت همه‌چیز به حالت اول نمی‌کند، در ابتدا اولویت‌بندی کنیم و جور دیگری به قضیه نگاه کنیم. هرچند می‌دانم که مادر در این وضعیت شرایط سختی دارد، اما باید مشخص کند درحال‌حاضر اولویت او چیست؟ اینکه بنشیند و غصه بخورد و استرس و نگرانی و ترس را چاشنی تمام روز و شب خود کند، کمکی به گذراندن دوران بارداری او می‌کند؟

درست است، قبول دارم اتفاقی مثل از دست دادن عزیزان در دوره بارداری سخت است، اما حالا که عزیزی را به هر علتی از دست داده‌ایم، اولویت ما عزاداری شبانه‌روزی و نگرانی است یا حفظ سلامت روان موجودی که در شکم مادر، در حال رشد است؟ به این فکر کنید که قرار است چه چیزی را از دست دهیم و چه چیزی به دست آوریم؟ انتخاب شما به‌عنوان والد کدام است؟ عزاداری و غصه برای اتفاقی که افتاده و دیگر کاری از دستتان برنمی‌آید یا حفظ و پرورش فرزندی سالم با روح و روانی سلامت؟

می‌توانید انتخاب کنید که حالا غصه‌تان را بخورید تا چند ماه بعد که فرزندتان به دنیا می‌آید، شما هم بهتر شده‌اید، اما در آن صورت فرزندی را به دنیا می‌آورید که از دوران جنینی از بدن مادر تغذیه همراه با استرس استفاده کرده است. حال به مرور زمان که متوجه این حالات در فرزندتان می‌شوید و به علت آن پی می‌برید، باید به دنبال روان‌پزشک و مشاور برای برطرف کردن آن باشید. خب چرا به جای درمان، پیشگیری را انتخاب نکنیم. هم وقت کمتری می‌برد و هم بدون صرف هزینه است.