کتاب تاب آوری در بحران

کتاب تاب آوری در بحران نوشتهٔ خداداد حبیبی، کیوان حزبیان، محسن راستی و محمد راستی است. این کتاب را انتشارات هورین منتشر کرده است.

درباره کتاب تاب آوری در بحران

حوادث و سوانح در تمام جهان و از جمله ایران همواره اثرات زیان‌باری بر جوامع انسانی داشته و به‌عنوان چالش اساسی برای دستیابی به توسعهٔ پایدار شناخته شده است. دستیابی به توسعهٔ پایدار نیاز به شناخت الگوهای مختلف کاهش آسیب‌پذیری در برنامه‌ریزی و مدیریت سوانح و جایگاه مناسبی در سیاست‌گذاری‌های ملی و بین‌المللی دارد. گفته شده است که در دهه‌های گذشته، اقدامات در مدیریت جامع، حوادث و بلایا در کشورها به‌ویژه کشورهای درحال‌توسعه در عمل بر مراحل پاسخگویی و بازتوانی متمرکز شده و توجهی به فاز پیشگیری و برگشت‌پذیرساختن ملت‌ها و جوامع در برابر سوانح صورت نپذیرفته است؛ بنابراین رویکرد جدیدی در مدیریت خطر حوادث و بلایا به نام «رویکرد تاب‌آوری در برابر حوادث و بلایا» ایجاد شد. این رویکرد به همان اندازه که به اقدامات بعد از وقوع بلایا توجه دارد، بر اقداماتی که بایستی در مرحلهٔ قبل از وقوع بلایا انجام شود، تأکید می‌کند. کتاب تاب آوری در بحران به این موضوع پرداخته است.

خواندن کتاب تاب آوری در بحران را به چه کسانی پیشنهاد می‌ کنیم

این کتاب برای همۀ متخصصان و علاقه‌مندان مسائل شهری و مدیریت بحران مفید و کاربردی است.

بخشی از کتاب تاب آوری در بحران

«مفاهیم و تعاریف توانمندسازی

توانمندسازی شیوه‌ای برای ارتقای شرایط اجتماع محلی از راه گسترش و به‌کارگیری ظرفیت موجود است. درواقع توانمندسازی، برنامه حل مسئله از درون، بر پایه توسعه اجتماعات محلی است به‌نحوی‌که الگوهایی از توسعه درون‌زای محلی شکل‌گرفته که می‌توان به سایر اجتماعات تعمیم داده شود طرح‌های توانمندسازی دارای وجوه اجتماعی (ارتقای اجتماعی)، اقتصادی توانمندسازی اقتصادی کالبدی مشارکت برای ارتقای محیط کالبدی است. راهبرد تحقیق این اهداف سازماندهی اجتماعی و مشارکت عمومی برای سیاست‌گذاری تصمیم‌گیری، انتخاب راه‌حل‌های مختلف ایجاد مدیریت درونی، فراهم نمودن شرایط اجرا سیاست‌ها و تبدیل این خواسته‌ها به پروژه‌های اجتماعی عمومی و محیطی و زیربنایی و.... است.

توانمندسازی جامعه یک فرایند پویا و فراگیر است. هدف عمده فرایند توانمندسازی ایجاد تغییر مناسب در کلیه ابعاد و جوانب زندگی، افراد خانواده‌ها و گروه‌ها و اقشار اجتماعی است. درواقع توانمندسازی رویکردی اصیل است که راهبرد پایین‌به‌بالا را مدنظر قرار می‌دهد. اساساً اولین راهبرد عمده در تدوین طراحی و اجرای برنامه‌های توانمندسازی آموزش است. در فرایند آموزش اطلاعات و پیام‌ها منتقل و ردوبدل می‌شود و با علم به اینکه در عصر حاضر اطلاعات منشأ قدرت و در حقیقت عین قدرت است؛ بنابراین دسترسی اقشار وسیع مردمی به اطلاعات یک گام کلیدی در فرایند توانمندسازی به‌حساب می‌آید. توزیع و انتشار اطلاعات به معنی ایجاد توانایی بالقوه یادگیری و ارتقای سطوح آگاهی، دانش تکنیک‌ها و مهارت‌های ارتباطی در میان گروه‌های اجتماعی است این مرحله زیربنای سرآغاز آگاهی آمادگی ذهنی مردم برای ایفای نقش تاریخی خود و اقدام در جهت بهبود وضع موجود و ساختن محیط ایمن و تاب آور است. (شکل ۱-۱)»