کتاب جمهوری فدرال نیجریه

 کتاب جمهوری فدرال نیجریه نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری کشور نیجریه می‌پردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند.

درباره جمهوری فدرال نیجریه

جمهوری فدرال نیجریه کشوری است در غرب آفریقا. این کشور از غرب با بنین، از شرق با چاد و کامرون و از شمال با نیجر همسایه‌است.در جنوب این کشور خلیج گینه، بخشی از اقیانوس اطلس، قرار گرفته‌است. آب و هوای استوایی باعث پیدایش جنگلهای متراکم و انبوه، در شرق، غرب، و جنوب این کشور شده‌است. میانگین دمای سالانه، ۳۲ درجه سانتی گراد، همراه با رطوبت فراوان است.

پایتخت آن آبوجا و بزرگ‌ترین شهر آن لاگوس است. جمعیت این کشور بیش از ۲۰۰میلیون نفر و زبان رسمی آن انگلیسی است. نیجریه پرجمعیت‌ترین کشور قاره آفریقا بشمار می رود.

نیمی از مردم آن که در شمال کشور زندگی می‌کنند مسلمان و نیمی دیگر در جنوب، مسیحی هستند. نیجریه از نظر منابع نفتی دهمین کشور، در میان صادرکنندگان نفت هشتمین کشور است و بزرگترین تولیدکننده نفت آفریقا است.

نیجریه ۴۰۰ سال تحت استعمار و استثمار انگلیس تجاوزگر در دوران صد ساله استعمار امپراتوری بریتانیا در نیجریه و غرب آفریقا، منابع طبیعی و زیرزمینی این کشورها غارت و به انگلستان که در حال صنعتی شدن بود و منتقل می‌‌شد. نیجریه زمان طولانی تحت استعمار انگلیس قرار داشت. این کشور حدود ۴۰۰ سال تحت استعمار و استثمار انگلیس متجاوزگر بود.

ساختار حکومتی نیجریه با توجه به تنوع قومی و قبیله ای بر اساس سیستم حکومتی جمهوری فدرال و بر اساس اصل تقسیم قوا توسط سه قوه مجریه، قضاییه و مقننه اداره می شود و به لحاظ نوع حکومتی یک رژیم ریاستی محسوب می گردد. با توجه به وجود سیستم فدرالیسم در این کشور، ایالتهای نیجریه از آزادی و استقلال نسبی برخوردار بوده و سیستم تفکیک قوا در ایالتها نیز رعایت شده است با این تفاوت که در هر یک از ایالتها تنها دو قوه مجریه(فرماندار) و مقننه(مجلس ایالتی) وجود دارد. فرمانداران ایالتها و نمایندگان مجلس ایالتی با رای مستقیم مردم انتخاب می شوند و در امور داخلی و ارتباطات خارجی خود مستقل می باشند، فقط در مسائلی از قبیل بودجه، پول واحد، دفاع، سیاست خارجی ، انتخابات کشوری تابع جکومت مرکزی هستند.روسای جمهور، فرمانداران ایالتها ونمایندگان مجلس از میان اجزاب سیاسی انتخاب می گردند.

رئیس‌جمهور نیجریه هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت. رئیس‌جمهور با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود که قابل تمدید برای دوره دوم نیز هست. نظام قانونگذاری این کشور از دو مجلس تشکیل شده‌است: شورای ملی با ۱۰۹ کرسی که با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. مجلس دیگر این کشور خانه نمایندگان است که ۳۶۰ کرسی دارد و نمایندگانش را مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌کنند. سن قانونی در این کشور ۱۸ سال است.

خواندن کتاب جمهوری فدرال نیجریه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب جمهوری فدرال نیجریه

بنابر برخی سوابق موجود در اداره اسناد و آرشیو وزارت امور خارجه مناسبات دیپلماتیک رژیم شاهنشاهی ایران با دولت وقت نیجریه در بین سال های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ هجری شمسی اساساٌ بعد از پذیرفته شدن عضویت نیجریه در اپک در سال ۱۹۷۱ اتفاق افتاده است. اما سوابق قابل توجهی در مراودات و تبادل هیئت های سیاسی و اقتصادی در رژیم گذشته با این کشور مشاهده نمی گردد. در اصل می توان ادعا کرد که مناسبات دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران با نیجریه از اوایل دهه ۶۰ عملیاتی تر شده است.

سطح مناسبات دیپلماتیک دو کشور بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی همواره در سطح سفیر بوده و روابط با این کشور همواره خوب ارزیابی شده است. اما می توان برای عدم توسعه کافی و در حد انتظار مناسبات اقتصادی و بازرگانی فی مابین دلایل زیر را برشمرد:

۱-نیجریه در دهه های گذشته همواره به لحاظ سیاسی کشوری بی ثبات بوده است. وقوع کودتاهای نظامی پیاپی در گذشته و حتی عملیات خرابکاری و تروریستی در چند سال اخیر توسط بوکو حرام در نیمه شمالی کشور نیز نیجریه را به مکانی نا امن و نا مطلوب برای هر گونه حرکت جدی اقتصادی بویژه سرمایه گذاری و یا حضور تجار ایرانی و خارجی مبدل ساخته است.

۲-اگرچه باید موانع ناشی از تحریمهای بین المللی علیه کشور مان را یکی از دلایل مهم دانست.

۳-وجود فساد گسترده در میان مقامات دولتی، سیاستمداران، مسئولین رده بالا و میانی دولتی و بخش خصوصی نیجریه را محلی نا امن برای حضور تجار و بازرگانان بخش خصوصی و حتی دولتی نموده است.

۴-اگرچه دلایل دیگری مانند تفاوت ساختاری و تعابیر متفاوت و مختلط از بخش دولتی و خصوصی در کشورمان و عدم تفکیک واقعی این بخشها از یکدیگر نیز می تواند از دلایل قابل اعتنای دیگر و موانع مهم در عدم توسعه مناسبات فی مابین ارزیابی گردد.

- سفر آقای اوباسانجو رئیس جمهور وقت نیجریه به تهران در ۲۰ دیماه ۱۳۷۹ و امضای ۶ سند همکاری در زمینه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و سفر آقای دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور قبلی از ۱۷ تا ۱۹ تیرماه ۱۳۸۹ جهت شرکت در اجلاس دی ۸ و توافقات صورت گرفته در بخش انرژی و صدور تراکتور به نیجریه را می توان اوج مناسبات دو کشور در تاریخ مناسبات فی مابین ذکر کرد.

۱۳۵۲

بر قراری رابطه بین دو کشور به چهار دهه پیش و به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بر می گردد. سفارت کشورمان در سال ۱۳۵۲ در شهر لاگوس (پایتخت سابق نیجریه) افتتاح شد. روابط دو کشور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در راستای منافع دو کشور و ملت و بر اساس منافع متقابل ادامه داشته است.

۱۳۸۰

اولشگون اوبا سانجو که از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۷ زمام امور را به عنوان رئیس جمهور نیجریه در دست داشت اولین رئیس جمهور نیجریه است که دو بار به جمهوری اسلامی ایران سفر نمود و متقابلا آقای سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت نیز به این کشور سفر نمود.

۱۳۸۹

آقای محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت نیز در تیر ماه سال ۱۳۸۹ برای شرکت در اجلاس سران کشورهای عضو دی- هشت به ابوجا سفر نمود.

علاوه بر این، تبادل هیئت ها بین دو کشور در سطوح مختلف و از جمله در سطح ریاست قوه قضائیه، وزیر، معاون وزیر و نمایندگان پارلمان وغیره صورت گرفته و توافقنامه هایی در زمینه های مختلف بین دو کشور امضاء شده است.

دو کشور در بسیاری از سازمان های بین الملی و منطقه ای و از جمله اوپک، سازمان کنفرانس اسلامی، جنبش غیر متعهد ها، سازمان ملل متحد، گروه ۷۷ و گروه دی هشت عضویت دارند و متقابلا از مواضع یکدیگر و نامزدهای معرفی شده توسط دو کشور برای احراز سمت هایی در سازمانهای بین المللی حمایت به عمل آورده اند.

دو کشور از توانایی های بالقوه زیادی برای گسنرش و تحکیم روابط به ویژه در زمینه اقتصادی برخوردارند که می توان با ترغیب بخش خصوصی دو کشور برای همکاری بیشتر از این تواناییها به نفع دوکشور و ملت بهره جست.

روند روابط سیاسی با نیجریه

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران روابط دو کشور، علیرغم وجود شرایط متغیر و دگرگونی های سیاسی در نیجریه (وجود کودتاهای متعدد و تغییر هیأت حاکمه) هیچگاه قطع نگردیده و روابط همواره از سطح سفیر تنزل نیافته و اصل احترام و عمل متقابل بر روابط دو کشور حاکم بوده است. اما در مجموع با وجود تلاش های جمهوری اسلامی ایران، برای گسترش هر چه بیشتر روابط بین دو کشور، در طول سال های گذشته سطح روابط بنا به دلایل زیر از توسعه مطلوبی برخوردار نبوده است.

-بی ثباتی سیاسی داخلی نیجریه شامل: وقوع کودتاهای متعدد و تغییر هیئت حاکمه و درگیری و کشمکش های داخلی (قومی و مذهبی)

- تصویر نامناسبی که رسانه های غربی علیه جمهوری اسلامی ایران در اذهان مردم و مسئولین این کشور ایجاد نموده اند و عدم تمایل مسئولین نیجریه ای برای گسترش مناسبات با جمهوری اسلامی ایران.