کتاب جمهوری زیمبابوه

 کتاب جمهوری زیمباوه نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری کشور زیمباوه می‌پردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند.

 درباره جمهوری زیمباوه

زیمبابوه از جنوب با آفریقای جنوبی، از جنوب غربی با بوتسوانا، از شمال غرب با زامبیا و از شرق با موزامبیک همسایه است. مساحت آن ۳۹۰٬۵۸۰ کیلومتر مربع و با 18 میلیون نفر جمعیت است . زیمبابوه خط ساحلی ندارد. آب و هوا گرمسیر و معتدل دارد و بعلت ارتفاعات و وضع سرزمین های داخلی مقدار رطوبت و بارندگی پایین است. گرمترین آب وهوا در سه ماه پیش از فصل اصلی بارندگی رخ میدهد که از نوامبر آغاز میشود و تا مارس ادامه می یابد. فصل سرد از نیمه مه تا نیمه اوت و روزهای ملایم و آفتابی و شب ها سرد است.

از دهه ۱۸۳۰ این کشور توسط مبلغان مذهبی و جویندگان معدن به اشغال «شرکت آفریقای جنوبی بریتانیا» ی سِسیل رودس درآمد. ارتفاعات ناحیه‌ای که بعدها رودزیای جنوبی خوانده شده به اسکان کشاورزان سفیدپوستی مبدل شد که آفریقایی‌ها را از زمین، محروم و آنان را مانند بردگان به نیروی کار ارزان تبدیل کردند. این کشور در سده ۱۹ (میلادی) بخشی از املاک امپراتوری بریتانیای استثمارگر شد.

در سال ۱۹۲۳ بریتانیا اداره این سرزمین را از شرکت تحویل گرفت و به مهاجران سفیدپوست، خودگردانی اعطا کرد. پس از جنگ جهانی دوم مهاجرت از بریتانیا و آفریقای جنوبی افزایش یافت؛ ولی نسبت جمعیت آفریقایی به سفیدپوست هنوز بیش از ۲۰ به ۱ بود. تبعیض نژادی ظالمانه بریتانیا ، موجب تحریک ملی‌گرایی آفریقایی در آغاز به رهبری «جاشوا نکومو » شد.

در ۱۹۶۵ حکومت سفیدپوستان به رهبری یان اسمیت به‌طور یک جانبه اعلام استقلال کرد و نام کشور را به رودزیا تغییر داد.جنایات ایان اسمیت آنچنان وحشتناک و به حدی غیرانسانی بود که جهان غرب و حتی انگلستان رودزیا (زیمبابوه کنونی) را مورد تحریم قرار داد.

سرانجام در سال ۱۹۷۰ رسماً جمهوری رودزیا اعلام موجودیت کرد. زیمبابوه جزء آخرین کشورهای جنوب آفریقا است که به تدریج و با دشواری با نسلی که پس از انقلاب و مبارزه علیه استعمار به قدرت رسید وداع می‌کند. 

 خواندن کتاب جمهوری زیمباوه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب جمهوری زیمباوه

در دوران رژیم گذشته در ایران روابط سیاسی بین دو کشور وجود نداشت. کشور ایران در زمان رژیم پهلوی روابط سیاسی با کشور رودزیای جنوبی برقرار نکرده بود؛ رژیم آپارتاید در رودزیا چنان چهرهٔ زشتی از خود در میان جامعهٔ جهانی ایجاد کرده بود که رژیم شاه سابق هم نمی توانست برخلاف ارادهٔ جامعهٔ جهانی حرکت کند، علاوه بر اینکه رژیم یان اسمیت از سوی سازمان ملل متحد تحریم هم گردیده بود؛ اما از لحاظ اقتصادی روابط بسیار گسترده ای با هم داشتند، به طوری که بیشترین احتیاجات نفتی رژیم یان اسمیت از سوی ایران و دولت شاه سابق تأمین می گردید.

پیروزی انقلاب اسلامی در ایران مصادف با آخرین روزهای رژیم نژادپرست یان اسمیت در رودزیای جنوبی بود به هنگام پیروزی انقلاب اسلامی ایران آقای موگابه که در جریان کنفرانس لانگسترهاوس در لندن برای استقلال این کشور درگیر مذاکرات سیاسی بود نماینده ای از طرف خود که هم اکنون معاون ایشان در امر ریاست جمهوری می باشند برای عرض تبریک به تهران گسیل داشتند، ایشان آقای موزندا یکی از دو معاون فعلی آقای موگابه می باشند.

یکی از اصول مهم انقلاب اسلامی ایران توسعهٔ روابط با کشورهای جهان سوم بویژه کشورهای آفریقایی می باشد روح حاکم بر انقلاب اسلامی ایران ظلم ستیزی و استعانت مظلومین می باشد پلی است برای ایجاد رابطه با ملل محروم آفریقا؛ جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات به حق مردم آفریقای سیاه حمایت کرده است و در همین راستا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، صدور نفت را به کشور نژادپرست آفریقای جنوبی قطع نمود و این عاملی گردید برای گسترش روابط با کشورهای خط مقدم جبهه برعلیه آفریقای جنوبی، بویژه گسترش روابط با کشور زیمبابوه.

جمهوری اسلامی ایران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی یازده نمایندگی در آفریقا داشت اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تعداد نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در آفریقا به بیش از ۲ برابر شده است.

۱۹۸۲ جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات مردم زیمبابوه در راه کسب آزادی و استقلال و امحای رژیم نژادپرست یان اسمیت حمایت می کرده است و از این رو بعد از کسب استقلال جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۸۲ اقدام به گشایش نمایندگی در حراره نمود.

زیمبابوه بعد از کسب استقلال یکی از اعضای جنبش عدم تعهد گردید و به لحاظ سیاستها و مواضع مستقلانه ای که نسبت به حوادث روابط بین الملل اتخاذ نموده است همواره از دوستی نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران برخوردار می باشد.

رابرت موگابه رئیس جمهور زیمبابوه در ملاقاتهای خصوصی بارها عراق را به عنوان متجاوز اعلام نموده است و در یکی از ملاقاتها می گوید: «قسمت مهمی از آنچه شما انجام می دهید عملیاتی است در سرزمین خودتان و برای آزاد سازی آنها می باشد و دنیا این موضوع را به صراحت نمی تواند رد کند. ما می دانیم سلاحهای شیمیایی به طور مکرر از سوی عراق در جنگ استفاده شده است. عراق جنگ را شروع کرد و اینکه از تخلفهای او مراکز اقتصادی و نقاط مسکونی مورد حمله قرار می گیرند و خسارات فراوان جانی و مالی ببار می آورد.» اما مطبوعات زیمبابوه این مطالب و مواضع خصوصی را بطور صریح منعکس نکردند؛ زیمبابوه با تأثیر از فشار محافل بین المللی به اتخاذ چنین سیاستهایی بوده است و موگابه با شخصیتی دوگانه با مسئله عراق و جنگ تحمیلی برخورد می کرده است.

هشتمین اجلاس سران عدم تعهد در زیمبابوه برگزار گردید و رهبر معظم انقلاب در آن زمان متصدی پست ریاست جمهوری بودند و قسمتی از مصوبات این اجلاس را دربارهٔ جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود. لازم به توضیح است که ریاست این اجلاس را موگابه به عهده داشت و در سخنرانی‌اش تصریح کرده که «جای بسی نگرانی است که مناطق پرتشنج در عصر ما بیشتر در خاک کشورهای عضو جنبش عدم تعهد قرار دارد. ما از شروع و ادامه یافتند جنگ بین دو کشور برادر و عضو جنبش یعنی ایران و عراق عمیقاً متأثر هستیم، اعمال تهدید و زور برای حل مناقشات بین المللی با منشور سازمان ملل و اصول جنبش عدم تعهد مغایرت دارد. ما صادقانه از برادران خود در ایران و عراق می خواهیم که به این جنگ خاتمه دهند و به قوانین بین المللی و بشری احترام بگذارند. ما از عراق و ایران می خواهیم به این درگیری تأسف انگیز و خشونت بار از طریق صلح آمیز خاتمه دهند».

در این اجلاس کمیتهٔ سیاسی جنبش پیشنهادهای تهیه شده به وسیلهٔ زیمبابوه میزبان کنفرانس هشتم سران در رابطه با جنگ تحمیلی را به تصویب رسانید و بدون اشاره به آغاز جنگ بوسیله عراق و خصومتهای این کشور به موازین و مقررات بین المللی از ادامه جنگ ابراز تأسف کرد و از ایران و عراق خواست دست از مخاصمه بردارند.