کتاب دیدار با زندگی

کتاب دیدار با زندگی مجموعه یادداشت‌هایی با درونمایه فلسفی و روانشناسی از جیدو کریشنامورتی است که با ترجمه دکتر قاسم کبیری در انتشارات مجید به چاپ رسیده است. در این کتاب هم مانند اثر دیگر او، مسائل مهم زندگی بشر امروز مطرح می‌شود. 

مسائلی که ذهن را به خود درگیر می‌کند اما آنچه در نگاه کریشنامورتی جذاب است، دیدگاه متفاوتی است که ارائه می‌کند.

درباره کتاب دیدار با زندگی

دیدار با زندگی، همانطور که از نامش برمی‌آید، دیداری است با مسائل مهم و چالش‌های ذهنی بشر امروز. بشری که گرفتار چیزهای بسیاری است. از فرهنگ و سیاست گرفته تا خشونت وآزادی. با فکر و اندیشه‌ای که درگیر مسائلی است که در گذشته‌ها رخ داده است و تلاش می‌کند تا آن‌ها را فراموش کند یا حداقل تابعشان نباشد.

زندگی کردن، ارتباط، هوش، تنهایی، فروتنی، مراقبه و عشق و ... از جمله موضوعات دیگری است که به آن‌ها پرداخته شده است.

کتاب دیدار با زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

دیدار با زندگی اثری جذاب است که توجه علاقه‌مندان به مطالعات فلسفی و روان‌شناسی را به خود جذب می‌کند.

درباره جی. کریشنامورتی

جیدو کریشنامورتی ۱۲ مه ۱۸۹۵ در هندوستان به دنیا آمد و ۱۷ فوریه ۱۹۸۶ از دنیا رفت. او نویسنده‌ای است که درباره موضوعاتی همچون وابستگی و ترس‌های روانی، آزادی و استقلال فردی، شرطی‌شدگی ذهن، طبیعت ذهن، مراقبه، روابط انسانی، یادگیری و آموزش. او به‌طور مداوم بر نیاز انسان به یک انقلاب درونی می‌نوشت و بر آن تأکید داشت؛ انقلابی که نمی‌تواند توسط یک عامل یا مرجع بیرونی، مذهبی، سیاسی، یا اجتماعی رخ دهد.

بخشی از کتاب دیدار با زندگی

ما نه تنها برده فرهنگی هستیم که در آن پرورش یافته‌ایم؛ بلکه در عین حال اسیر دست طیف وسیع بیچارگی و اندوه تمامی بشریت و گستردگی آشفتگی، خشونت و وحشیگری او هستیم. چنان می‌نماید که گویی هرگز به غم و اندوه متراکم این انسان توجهی نداریم و نیز انگار که از خشونت وحشتناکی که نسل بعد از نسل، روی هم انباشته می‌شود آگاه نیستیم. حق خود می‌دانیم که نگران تغییرات ظاهری و یا اصلاح ساختار اجتماعی با تمامی بی‌عدالتی‌ها، جنگ‌ها و مسکنتش باشیم؛ اما سعی کنیم که این ساختار اجتماعی را از راه خشونت و یا از راه کند قانونگزاری تغییر دهیم. در عین حال مسکنت، جنگ، گرسنگی و شرارتی که در میان انسان‌ها حکمفرماست، پابرجاست. چنین به نظر می‌رسد که ما کلا به این تیرگی‌های وسیع متجمع ـاین غم و اندوه، خشونت، فطرت و اختلافات مصنوعی میان مذاهب و نژادهاــ که انسان طی‌قرون و اعصار بر روی هم انباشته است توجهی نکرده‌ایم؛ این‌ها همانند ساختار خارجی جامعه، همان‌قدر حقیقی، سرزنده و مؤثر، وجود دارند. ما این انباشتگی مخفی را ندیده می‌گیریم و بر اصلاح ظاهری تکیه می‌نماییم. شاید این تفکیک بزرگترین علت سقوط ما باشد.

آن‌چه مهم است این است که به زندگی نه به عنوان چیزی درونی و بیرونی؛ بلکه به عنوان یک کل، به عنوان یک حرکت واحد فردی نظر کنیم ولاغیر. آن‌وقت عمل معنایی کاملا متفاوت پیدا می‌کند؛ زیرا در آن صورت ناتمام نخواهد بود. آن‌چه به طیفِ بیچارگی می‌افزاید عمل ناتمام و تکه‌تکه شده است. نیکی، متضاد شر نیست. نیکی‌ارتباطی به شر ندارد و خوبی چیزی نیست که بتوان به دنبالش رفت. وقتی مصیبت وجود نداشته باشد نیکی ساری و جاری می‌شود.

پس چه‌طور انسان می‌تواند خود را از چنگ این آشفتگی، این خشونت و این اندوه برهاند؟ تردیدی نیست که این کار از راه عملی ساختن اراده، با تمامی عوامل، تصمیم‌ها، ایستادگی‌ها و کشمکش‌هایش، ممکن نیست. درک یا فهم این مطلب به دست هوش است. آن‌چه تمامی ترکیب‌های اندوه، خشونت و کشمکش‌ها را به کنار می‌زند هوش و ذکاوت است. این کار مانند مشاهدهٔ خطر است، چیزی که به دنبالش عمل فوری صورت می‌گیرد؛ نه مثل عملی که زاییده اراده است که خود حاصل اندیشه می‌باشد. اندیشه ذکاوت نیست. ذکاوت می‌تواند از اندیشه بهره گیرد؛ اما زمانی که اندیشه برای به چنگ انداختن این ذکاوت به نفع خویش به حیله و نیرنگ متوسل می‌شود آن‌وقت است که زیرکی رنگ مکاری، شرارت و خرابکاری به خود می‌گیرد.

بنابراین؛ هوش و ذکاوت، نه مال شماست و نه مال من. نه به سیاستمداران تلعق دارد و نه به معلمان و نه به منجیان. این هوش و ذکاوت قابل اندازه‌گیری نیست. در واقع حالت هیچ بودن است.