تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب نبوت

نویسنده:مرتضی مطهری

انتشارات:انتشارات صدرا

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۵از ۴ رأیخواندن نظرات

۴٫۵

(۴)

خواندن نظرات

معرفی کتاب نبوت

*این کتاب به درخواست انتشارات صدرا (مرکز نشر آثار استاد شهید مطهری)، با این قیمت ارائه شده است.عرضه رایگان در سایر برنامه‌ها بدون هماهنگی و رضایت ناشر انجام شده و از سوی ناشر در حال پیگیری است. «نبوت» اثر استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری ( ۱۳۵۸- ۱۲۹۸)، وی به تعبیر امام خمینی "متفکر و فیلسوف و فقیه عالی مقام" بود، استاد برجسته حوزه علمیه قم و دانشگاه تهران بود و در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی مامور به تشکیل شورای انقلاب از سوی امام خمینی شد. این کتاب مجموعه‌ای است مشتمل بر چهارده جلسه بحث و انتقاد انجمن اسلامی پزشکان که در سال ۱۳۴۸ هجری شمسی ایراد شده است. سبک بحث یک سبک ابتکاری است و در یک قالب خاص مثلا قالب متکلمین یا فلاسفه جای نمی‌گیرد، بلکه استاد با توجه به احاطه خود بر نظرات متکلمین و فلاسفه در این باب و با توجه به برخی علوم انسانی جدید مانند روان‌شناسی و با عنایت به شبهاتی که در این باب هست، یک طریق مخصوص را طی کرده‌اند و البته سؤالاتی که در پایان جلسات مطرح شده است در تعیین خط سیر بحث مؤثر بوده است. استاد شهید مطالب خود را در چهار بخش «راههای اثبات نبوت»، «وحی»، «معجزه» و «اعجاز قرآن» دسته‌بندی کرده‌اند و درباره ماهیت «وحی» و ماهیت «معجزه» که معمولا در کتابهای کلامی کمتر بحث می‌شود، به تفصیل سخن رانده‌اند.

معرفی نویسنده

مرتضی مطهری

مرتضی مطهری روحانی شیعه ایرانی، استاد فلسفه و کلام اسلامی و مفسر قرآن است. او تالیفاتی پرشمار در علوم مختلف اسلامی داشته و نظرات و آثارش از لحاظ محتوا و شکل ارائه، جنبه‌های نوتری نسبت به دیدگاه‌ها و روش‌های سنتی حوزوی دارد؛ می‌توان از او به عنوان یکی از تاثیرگذارترین روحانیان معاصر در اندیشه و اثر نام برد. مطهری از مبارزین ضد حکومت پهلوی بود و پس از انقلاب اسلامی به عضویت شورای انقلاب درآمد.

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۴)

به قول فلاماریون کشیشهای مسیحی هشت قرن بعد از قرآن هنوز می‌گفتند فاصله چشم راست خدا تا چشم چپ خدا شش هزار فرسخ است، وقتی بخواهد خدا را به عظمت توصیف کند این گونه توصیف می‌کند؟! این، نمایش فکر بشر است. آنوقت این چگونه ممکن است که یک بشری از فکر خودش بتواند خدا را آن گونه توصیف کند که هر موحدی، هر مقدار عمیق باشد، بالاتر از قرآن نتواند یک کلمه حرف بزند و هرچه که معرفت خداشناسی بالاتر می‌رود خودش را با قرآن متجانس‌تر می‌یابد.

علی

ایشان راجع به علت این که ریاضت این اثر را روی روح انسان می‌گذارد و این قدرت را به روح انسان می‌دهد که کار خارق‌العاده انجام بدهد، می‌گوید خیال نکنید که این عملها از آن جهت که عمل است، [به عبارت دیگر] پیکر این عمل این نتیجه را دارد، مثلا زجر و شکنجه دادن روح اثرش این است؛ بلکه خاصیتی که در عمل ارتیاض و این جور چیزها هست [این است که] در اثر منصرف شدن انسان از دنیای بیرون و متوجه شدن به دنیای درون، یک یقین و یک اراده برای انسان پیدا می‌شود؛ کأنّه انسان تدریجا خودش به خودش تلقین می‌کند که من باید چنین باشم، من باید چنان باشم، بعد علم و یقین پیدا می‌کند که همین طوری که می‌خواهد باشد هست؛ و ایشان معتقد بودند و هستند که بشر هر کاری را که به آن علم و ایمان پیدا کند و از روی علم و ایمان اراده می‌کند می‌تواند انجام دهد.

علی

در روانشناسیهای امروز این مسأله مطرح است، در روانشناسی دیروز مطرح نبوده است؛ می‌گویند یکی از ابعاد روح بشر خداخواهی و حس تقدیس است؛ یعنی در غریزه بشر حس تعالی و اینکه در مقابل یک مقام متعالی خضوع کند و او را پرستش نماید، هست و اگر خدای یگانه را پیدا نکند موجود دیگری را به جای او می‌نشاند و پرستش می‌کند، که این را در کتابهای امروز زیاد دیده‌اید؛ نمی‌خواهم بگویم مطلبی است که از نظر روانشناسی مورد اتفاق است؛ مورد اتفاق‌نظر نیست ولی اکابری از روانشناسان و روانکاوان به این مسأله معتقدند. اما علم در گذشته چنین بُعدی برای روح انسان قائل نبود. ولی قرآن در نهایت صراحت این مطلب را گفت: «فَاَقِمْ وَجْهَک لِلدّینِ حَنیفاً فِطْرَةَ اللّه‌ِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللّه».

علی

حتی شما می‌بینید که در قضاوتهایی که اروپاییها در عصر اخیر راجع به رسول اکرم می‌کنند، با اینکه پیغمبری‌اش را به معنایی که ما می‌گوییم نمی‌خواهند قبول کنند ولی می‌گویند پیغمبر اسلام فرد صادق القولی بود یعنی زندگی‌اش هیچ نشان نمی‌دهد که العیاذ باللّه مرد شیاد و دروغگویی بود و آنچه که می‌گفت از خودش اختراع و جعل می‌کرد؛ چنین نبوده، او برایش این تجسّمات پیدا می‌شد. او واقعا یک موجودی را در مقابل خودش می‌دید که این سخنان را دارد به او القاء می‌کند، ولی خیال می‌کرد که اینها از دنیای بیرون است اما همان انعکاس شعور باطن خودش بوده است نه چیز دیگری. پس می‌بینید حتی این افراد انکار نمی‌کنند که چنین حالاتی در پیغمبران وجود داشته است.

علی