کتاب مثنوی مونس

مثنوی مونس اثر سعید مهدوی، کتابی برای فهم آسان‌تر مثنوی و نقشه راه خودسازی عملی است.

کتاب مثنوی مونس اثر تحقیقات ۹ ساله نویسنده درباره مثنوی معنوی در جهت هرچه ساده‌تر کردن فهم این اثر عرفانی بزرگ برای همه است.تا تمام علاقه‌مندان به مولوی و مثنوی بتوانند از مفاهیم نا ب.و ارزشمند این کتاب بزرگ بهره‌مند شوند و جرعه‌ای از دریای ناب عرفانش بیاشامند.

اثر حاضر تا آنجا که تحقیقات خهودم نشان می‌دهد و در مسایل منعکس شده و منتشر شده آمده است یک اثر نوین و تاکنون بی سابقه و بی نظیر تلقی می‌شود و امید است که بتواند موج جدیدی برای درک و فهم بهتر درس‌ها و معارف مثنوی که لارمه زندگی بهتر است فراهم کند. باید توجه کرد که بیشتر آثهار تفسیری درباذه مثنوی بر حجم مطالب آن افزوده‌اند و گاهی آنرا خارج از دسترس کرده اند. اما در این اثر به شدت از تفسیر پرهیز شده و فقط به نقل و چکیده‌سازی داستان‌ها در حجم حداقل با زبان امروزی‌تر پرداخته شده است. این اثر از مثنوی پنجره‌ای ملموس‌تر و مانوس‌تر ساخته است و آنرا به عنوان یک یار همدم‌تر و مهربان‌تر معرفی کرده است.

خواندن کتاب مثنوی مونس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به مولوی و دوست‌داران مثتوی مخاطبان این کتاب‌اند.

 درباره مولانا جلال‌الدین محمد بلخی

جلال الدین محمد بلخی ملقب به مولانا، در قرن ۶ زندگی می‌کرد. او را خداوندگار می‌نامیدند هرچند که خود در برخی اشعارش، تخلص خموش را برگزیده بود. مولانا در بلخ به دنیا آمد اما در زمان حمله‌ مغول‌ها و به دلیل مشکلاتی که پدرش بهاءولد با دستگاه دولتی پیدا کرده بود به قونیه مهاجرت کردند. مولانا در قونیه رشد کرد و بزرگ شد و برای خودش مجالس وعظ و درس بسیاری ترتیب داد. او بعدها در ملاقاتی که با شمس تبریزی داشت به کلی تغییر کرد و از تمام آن‌چه که برای او شهرت می‌خرید کناره گرفت و به عرفان و سیر و سلوک درونی پرداخت. برجسته‌ترین اثر او مثنوی معنوی است و دیوان شمس، فیه ما فیه و مجالس سبعه از دیگر آثار او هستند. 

 بخشی از کتاب مثنوی مونس

این کتاب مثنوی قانون اصل پایه‌‌های‌ دین است. در پی کشف و پرده برداری از رازهای رسیدن به حقیقت و یقین و فهم خدای بزرگ و راه نورانی خدا، و دلایل ظاهری و برهانی روشن برای وجود خداست. حکایت نور این کتاب همانند روغن دان چراغی است که چراغی پر فروغ را روشن می‌کند و روشنی آن چراغ پر نورتر از روشنی صبح پیش از طلوع آفتاب است. این کتاب همانند بهشت است و چشمه‌‌ها‌ و شاخه‌‌هایی‌ دارد، از آن جمله چشمه‌ای دارد به نام "ترد ابناء السبیل" خوانده می‌شود‌،‌ و چشمه‌ای است که فلاسفه و عرفا از آن سیراب می‌شوند. این کتاب نزد کسانی که دارای مقام و کرامت هستند، بهترین مقام را دارد و بهترین قول تلقی می‌شود. نیکان از آن می‌خورند و می‌‌نوشند و آزادگان از آن شاد و خوشحال هستند، و همانند رود نیل در مصر یک نوشیدنی گوارا برای صابرین، و موجب حسرت قوم فرعون و کافران محسوب می‌شود. یعنی محتوی مثنوی به قدری گسترده است که نمی توان براحتی از آن همانند یک رودخانه معمولی گذر کرد. و فقط برای کسانی خوش عاقبت است که صبر و تحمل کافی داشته باشند، در غیر این صورت مایه حسرت خواهد بود. همچنان خداوند تعالی در‌باره قرآن فرموده است " بوسیله آن عده کثیری گمراه و عده کثیری هدایت می‌شوند". و بدرستی که‌ این کتاب شفا و گشایش دهنده سینه ها، برطرف کننده غم ها، تفسیر کننده قرآن، وسعت دهنده به روزی، و پاک کننده اخلاق است. فقط پاکان و مطهران و دستان پاک می‌‌توانند محتوی مثنوی را درک و آن را احساس نمایند.